ქალების და კაცების უმეტესობა თანხმდება, რომ მათი მეუღლე უნდა იყოს პატიოსანი და სინდისიერი. ბევრი მამაკაცი ხაზს უსვამს, რომ მათი ცოლი უნდა იყოს მზრუნველი და ნაზი. ქალები მეორე ნახევარში, ძირითადად, ხედავენ მარჩენალს და მეოჯახე, პასუხისმგებელ კაცს. რაც შეეხება სინდისს, ამას თითქმის ყველა ეთანხმება. ლოგიკურია, რადგან ვის უნდა ცხოვრება უსინდისო ადამიანთან ერთად?
რა თქმა უნდა, პრაქტიკაში ყველაფერი ასე ცალსახა არაა. დროთა განმავლობაში ჩნდება პრობლემები ცხოვრების ხედვის, მისწრაფების და შესაძლებლობის შესახებ. ზედმეტი ლაპარაკი რა საჭიროა, უბრალოდ ქორწინების სტატისტიკას გადახედეთ. და როცა დგება კრიტიკული მომენტი, სად ქრება სინდისი? იქმნება შთაბეჭდილება, რომ ყოფილი პარტნიორი უცხო ადამიანია. ნუთუ მთელი ეს დრო თვალთმაქცობდა?
სინდისიერი ადამიანი
როგორც კაცს ამ ყველაფერზე წერა მიჭირს, მაგრამ კაცების პრობლემა ისაა, რომ 50 წლის ასაკში მეგობრები თითქმის აღარ გვყავს. ეს სიმართლეა. ფსიქოლოგებთან მისვლას მიჩვეული არ ვართ. ვინ იცის, იქნებ, შემდეგმა თაობამ გამოასწოროს? მაგრამ ახლა ფსიქიატრები მომრავლდნენ, ხოლო ხალხი ჩვეულებრივზე უფრო გიჟდება. იქნებ, რაღაცნაირად კავშირშია?
ერთხელ გზაზე ერთი ქალი შემხვდა. ქალი რა, 29 წლის გოგო. თავად მომავალ წელს უკვე 49 წლის გავხდები. ანა იმდენად ენერგიული, საზრიანი და ქარიზმატული იყო, რომ სხვა გზა არ დამრჩა და უგუნურების და ოჯახის მოტყუების უფსკრულში გადავეშვი. დიახ, ცოლის ღალატი დავიწყე. ღმერთს გეფიცებით, იმ მომენტში სხვაგვარად მოქცევა არ შემეძლო. თითქოს ეს იყო რაღაც ცდუნება, ჯადო, ზრდასრული კაცი ფეხქვეშ გავეგე ქალს, რომელიც შვილად მერგებოდა.
ცოტა ხნით ერთმანეთს ჩუმად ვხვდებოდით, თუმცა ჩემი და ჩემი მეუღლის ასაკში, საიდუმლოს დიდხანს ვერ შეინახავ. ნინელიმ ჯერ უცხო სუნზე და უცნაურ ქცევაზე კითხვები დამიწყო. მოგვიანებით არ მოეწონა, რომ სამსახურში გვიანობამდე ვრჩებოდი. როცა მეზობელმა უთხრა, რომ უცნობ ახალგაზრდა ქალთან ერთად დამინახა, მეუღლეს არ მოუწყვია. მითხრა, რომ დიდი ხანია ეჭვობს, ამიტომ მეზობლების სიტყვებმა შვება მიჰგვარა.
ვილაპარაკეთ და გადავწყვიტეთ, რომ განქორწინება ცოტა ხნით მოიცდის. თან ვაჟისთვის ამ ყველაფრის მოყოლა არ მინდოდა. სხვა ქალაქში სწავლობს, რაში სჭირდება ამის გაგება? მაშინ შევთავაზე ანას, ჩემს საყვარელს, მასთან დროებით გადასვლა. დაფიქრება, რას მოიტანს ეს ყველაფერი. მაშინ ჩემი შეთავაზება ძალიან გაუხარდა, რადგან ოროთახიან ბინაში მარტო ცხოვრობდა და კაცის ყოფნა მხოლოდ სასიამოვნო იყო. ასე ნივთები ჩავალაგე და მასთან დავრჩი.
ზრდასრული მამაკაცი ვარ და კარგად მესმის, რომ ერთად მცხოვრებ ორ ადამიანს ცოტა დრო სჭირდება ერთმანეთთან შესაგუებლად. სწორედ ამიტომ, ძალიან ვცდილობდი და გამიკვირდა, როგორ განვითარდა მოვლენები. ანა კარგად ამზადებდა, ალაგებდა, ყოველთვის ხალისიანი იყო. ცოტა უხერხულობასაც ვგრძნობდი. სახლში რაღაცის შეკეთება მინდა, მაგრამ არა, ყველაფერი იდეალურადაა. დახვეწილი კერძის მომზადება მინდა, მაგრამ მაცივარი კერძებით სავსეა. გამიჩნდა იდეა, რომ ჩემი მუზა რესტორანში დამეპატიჟებინა. იმ საღამოს ანა თვალისმომჭრელად გამოიყურებოდა.
დიახ, პირველი ორი თვე ზღაპრული იყო. ასაკის მიუხედავად თავს თანამედროვე ადამიანად ვთვლი, ამიტომ ანასთან საერთო თემებს ვპოულობდი. გარდა ამისა, რამდენიმე ვებგვერდს გადავხედე, რომელსაც ანა თავის ლეპტოპში ათვალიერებდა. ნუმეროლოგია და ასტროლოგია ანას ინტერესები იყო. ჯერ ვიფიქრე, რომ ეს არასერიოზული დისციპლინები იყო და ვერაფერს გავიგებდი, მაგრამ შემდეგ ჩამითრია.
რამდენიმე საღამო „ვთამაშობდით“ ასეთ თამაშს: ვიხსენებდით, ვინ როდის დაიბადა, მათ შორის კვირის რომელ დღეს და დროს. შემდეგ ამ შემთხვევებს ვაანალიზებდით და ვადარებდით, ყველაფერი ისე თუ იყო, როგორც ამას ციფრები და პლანეტების ადგილმდებარეობა გვეუბნებოდა. ვცადე მენახა, როგორ განვითარდებოდა ჩემი შვილის ცხოვრება, როგორ აქვს ახლა საქმე და რა დამოკიდებულება აქვს ოჯახის, კერძოდ ჩემს მიმართ. საინტერესო იყო, თუმცა ზოგიერთი ინფორმაცია ზედმეტად ბუნდოვნად იყო დაწერილი. იქნებ, მე ვერ გავიგე. ანა ჩვენი პრაქტიკით აღფრთოვანებულია.
როგორც ვთქვი, პირველი ორი თვე იდეალური იყო, მაგრამ ყველაფერი ოდესღაც სრულდება. ასე მოხდა ჩემს შემთხვევაში, როდესაც ერთ შაბათს ანა ძალიან უსიამოვნოდ მაღვიძებდა. ყვირილით და მუშტების კვრით. დილის შვიდის ნახევარი იყო, მაგრამ უკვე აცრემლებული იყო და სიბრაზისგან აწითლებული სახე ჰქონდა. აღმოჩნდა, რომ წინა საღამოს შეამოწმა ჩემი დამოკიდებულება მის მიმართ იმავე მანიპულაციების გამოყენებით, რაც ზემოთ აღვწერე. შედეგი უსიამოვნო იყო: იყო ნათქვამი, რომ ვღალატობ და არ ვაფასებ, როგორც ადამიანს.
მაშინ იფიქრა, რომ, ალბათ, რაღაც აერია და დაფიქრებული დასაძინებლად წავიდა. ღამით დაესიზმრა, რა ცუდად გვაქვს ყველაფერი. ასეთი კოშმარის შემდეგ გაეღვიძა და მიხვდა, რომ აღარ შეეძლო მამაკაცის სიყვარული, რომელიც ახლა მასთან ერთად ერთ საწოლში იწვა. ხომ გესმით, ნამდვილად არ იტყუებოდა, არამედ გულწრფელად მითხრა თავისი განცდების შესახებ. მეორე მხრივ, ეს ნიშნავდა, რომ ახლა ერთად ვერ ვიქნებით. დიახ, იმ მომენტში ვიფიქრე, რომ ჭკუიდან გადავიდა. ეს პირდაპირ ვუთხარი, ველოდი, რომ ანა დამშვიდდებოდა.
როგორ გამიკვირდა, როცა მისი ადეკვატურობის დასამტკიცებლად სხვა ოთახში გავიდა და აბების შეკვრა გამოიტანა. მასზე ეწერა, როდის, რამდენი და რა სახის წამლის მიღება სჭირდებოდა. ფსიქოლოგის პირდაპირი რეკომენდაცია. ასე გავიგე, რომ ჩემს „ნამდვილ“ სიყვარულს დიდი ხანია აწუხებს ცუდი აშლილობა, რომელიც თავს უკავშირდება. ეს გარკვეული პერიოდით ხალისიანს და დამყოლს ხდის, გარკვეული პერიოდი – უმჯობესია არ გაეკარო.
ახლა ამ ისტორიის დასრულებიდან 1 თვის შემდეგ ვცხოვრობ მარტო ნაქირავებ ერთოთახიანში, რომლის ქირაობაც ახლა შემიძლია. ცოლი განქორწინებისთვის მზადაა და მანიშნებს, რომ ისიც ქალია და იცის, როგორ უყვარდეს. არც მინდა ვიცოდე, ვინ არის ის. სხვათა შორის, შვილმა ჩვენს ურთიერთობაზე გაიგო და დედის მხარე დაიჭირა. იმის მიუხედავად, რომ ბოლო წლებში ნორმალური ურთიერთობა გვქონდა.
ყოველთვის ვთვლიდი, რომ ჩემი ცოლი ძალიან კეთილი და გულისხმიერი იყო, მაგრამ ახლა ყველაფერი შეიცვალა. შვილს მუდმივად ახსენებს ჩემს შეცდომას, ამიტომ ასე უბრალოდ ვერ დავურეკავ. ჩემთან ლაპარაკი არ უნდა, კარგი, ეს მესმის. რაც მთავარია, ყველა მხარს უჭერს. ძველი დაქალიც გამოჩნდა, რომელმაც ჩვენთან ვიზიტები 100 წლის წინ შეწყვიტა. მე არანაირი მხარდაჭერა მაქვს. ფსიქოლოგთანაც ფინანსური სახსრების გამო ვერ მივალ. სწორედ ამიტომ, აქ ვწერ და ჩემს სიტუაციას გიზიარებთ. იქნებ, ვინმეს მსგავსი რამ გამოცდილი აქვს და ჩემი გაგება შეძლოს. ეს ყველაფერია. ვიმედოვნებ, როგორმე ყველაფერი მოგვარდება, რადგან მოთმინება უკვე აღარ მყოფნის. პერსპექტივაც არ ჩანს. გამოუვალი მდგომარეობაა.
