ამბიცია სხვადასხვა გზით შეიძლება გამოვლინდეს. სპორტულ სფეროში, როცა სპორტსმენი ყველა ხერხს მიმართავს, რომ პირველი ადგილი მოიპოვოს. კარიერაში. „თუ ცხოვრება რაღაც პრინციპით უნდა შევქმნა, იყოს ჩემი საქმე, ჩემი შრომა და ჩემი მემკვიდრეობა“. ასე ფიქრობს ბევრი. რა არის ამბიცია, როდესაც საქმე ეხება ურთიერთობას? ბევრ თანამედროვე ქალს სურს მდიდარი პრინცის ხელში ჩაგდება. კაცებიც ცდილობენ, შექმნან მომავალი ენით აღუწერელი სილამაზის ქალებთან. რას აკეთებენ ამისთვის?
ჩვენს ტექნოლოგიურ და არც ისე მარტივ საუკუნეში ემოციებისა და ბანალურობის ადგილი არ დარჩა. ეს ადრე იყო, რომ ხალხს ერთმანეთი უმიზეზოდ, ყველაფრის მიუხედავად უყვარდა. ახლა საკუთარ თავზე უნდა იმუშავო, რომ გარკვეულ შედეგებს მიაღწიო. შემდეგ წყვილი იპოვო. სხვაგვარად არ გამოვა, დიდი კონკურენციაა. ზოგი აქაც ცდილობს თამაშს წესების დარღვევით. მათი აზრით, ასე ბევრ ქულას მიიღებენ უკეთესი შედეგისთვის. საკითხავია, რა გამოვა აქედან.
რა არის ამბიცია?
დედ–მამას მადლობა. კარგი განათლება მომცეს და თავდაჯერებულ ადამიანად აღმზარდეს. მითხრეს, რა არის ამბიცია. სერიოზულად ვთვლი, რომ ცოტა ამპარტავნობა ზედმეტი არავისთვისაა. მერე რა, თუ ვინმე იტყვის, რომ ცხვირს წევ. ეს უკეთესია, ვიდრე იყო რუხი თაგვი გადავსებულ საზოგადოებრივ ტრანსპორტში. „ოჰ, დაბრძანდით ჩემს ადგილას. სულ არ მიჭირს ამ აყროლებულ მიკროავტობუსში ვიდგე და სამსახურში წავიდე“. და ასე ყოველდღე.
20 წლისას მშობლების სახლიდან გადავედი. ახალ კორპუსში ბინა მიყიდეს. არც ისე დიდი, მილიონერები ხომ არ ვართ. გარემონტებული, კარგი სანტექნიკით, რაც მთავარია, ძალიან ლამაზ უბანში. ჩემი ბინა ჩემი ძალის ადგილია. თუ ჩემი მომავალი ქმარი კერძო სახლს არ იყიდის, ამ უბანში მინდა ვიცხოვრო, ბუნებრივია უფრო დიდ ბინაში. კარგი იქნება, ორი სართულით ზემოთ. ასეთი განლაგება მომწონს.
სამწუხაროდ, თანამედროვე კაცები პატარავდებიან. ემე არ მომიფიქრებია, ყველამ კარგად იცის, რას ვგულისხმობ. ჩემს თანატოლებს შორის არჩევანი არ არის. გართობა ვერ დაასრულეს და ფული ვერ იშოვეს. სამსახურში პრაქტიკა და ცოდნა არ აქვთ. არ იციან, რა სურთ ურთიერთობაში. მათთვის უცნობია, რა არის ამბიცია. ახალი ხრიკი აქვთ: ყველა წარუმატებლობაში ქალის დადანაშაულება. თითქოს, ქალებს საერთოდ არ გვინდა მუშაობა, არამედ მხოლოდ ვითხოვთ ფულს, ახალ საჩუქრებს და სხვა მსგავსს.
ვინ ეტყვის ამ ბიჭებს, რატომ მოახერხა თანამედროვე ქალმა თავის აწევა. ადრე ხომ ხმის უფლება არ ჰქონდა. მხოლოდ გათხოვების, ბავშვების გაჩენის და სახლის საქმეების შესრულების უფლება. შემდეგ კითხულობენ, სად გაქრნენ წარსულის მეცნიერი ქალები? დიახ, ისევ მშრომელი ქმრისთვის ფაფას ხარშავენ, რომ ცემა არ მოუწიოთ! თუ გავიხსენებთ ქალის ჯანმრთელობას, ფიზიკურ ძალას და იმას, რომ ზოგიერთ დღეებში ადგილს ვერ ვპოულობთ. მათ თვალში საჩუქრები ბავშვურ ტიტინს ჰგავს. დამიჯერეთ.
შესაბამისად, უფროს მამაკაცებს უფრო მეტ ყურადღებას ვაქცევ. არა მოხუცებს, რა თქმა უნდა. 40 წლამდე სიმპათიური მამაკაცები თავისი სიტლანქით და ინტელექტუალური საუბრით ქალებს ხიბლავენ. თან ამ დროისთვის რაღაც უკვე აქვთ. არა, არ იფიქროთ. მარტოხელებზე ვსაუბრობ. მომავალი და ოჯახი მაინტერესებს. ჩემს შეყვარებულს არ უნდა ჰყავდეს ცოლი, შვილები წინა ქორწილიდან, არ უნდა ჰქონდეს ვალები და იმედი, რომ ოდესმე დიასახლისი გავხდები. ეს ჩემი მინიმალური პროგრამაა. სამწუხაროდ, წარუმატებლობა ხდება და ამის მოყოლა არ მრცხვენია.
თავაზიანი თაყვანისმცემელი
მოკლედ, ვიღაც ნიკა გავიცანი. საკმაოდ წარმოსადეგი მამაკაცი, სპორტული აღნაგობის მქონე. კარგად ჩაცმული და სამსახურზე ლაპარაკს არ ერიდება. მასში ყველაფერი მაკმაყოფილებდა. სოციალურ ქსელში არაფერზე დიდხანს ლაპარაკი არ მიყვარს. ინტერნეტში ბევრი სასაცილო ხუმრობაა, ბანალურობა და ზედმეტი ვულგარულობა ჩემი საქმე არაა. ნიკამ თითქოს ეს იგრძნო და ერთ მყუდრო კაფეში დამპატიჟა. ჩაიზე და ტკბილეულზე. სხეულის ფორმებზე ვზრუნავ, მაგრამ ასეთ შემთხვევაში შეთანხმება გვაქვს: ის არ იმატებს, მე კი ბევრ ბოსტნეულს ვიყიდი. ჯერჯერობით მუშაობს.
გულწრფელად, საღამოს პირველი ნაწილი ძალიან კარგი იყო. კაფეში მზარეული შეცვალეს თუ ჩემმა მეგზურმა ასე იმოქმედა, მაგრამ დესერტი ძალიან მომეწონა. საუბარიც საინტერესო იყო. შემდეგ ნიკამ საათს დახედა და გასვლა შემომთავაზა. ანგარიში თავად გადაიხადა და ძალიან თავაზიანი იყო. მე კი ძალიან არ მინდოდა სახლში ჯდომა, ამიტომ „ახალგაზრდა მამაკაცს“ შევთავაზე საღამოს გაგრძელება. მაგალითად, კარაოკე ბარში. იქ საჭმელიც შეგვიძლია შევუკვეთოთ, ჩილიმიც არის. ერთმანეთს უკეთ გავიცნობთ.
გაღიმებული ნიკა სწრაფად დამთანხმდა. მომეწონა, რომ ხვეწნა არ დასჭირდა. ასეც უნდა იყოს, როცა მამაკაცი ლიდერია და იცის, რა არის ამბიცია. საღამოს მეორე ნახევარი დაიწყო და პირველზე მეტად მომეწონა. სულელურ სიმღერებს ვმღეროდით, გემრიელ და ალკოჰოლურ სასმელს ვსვამდით, ვჭამდით და ვიცინოდით. „მაშინაც კი, თუ მომავალში არაფერი გამოგვივა, ამ ადამიანის გაცნობის მოხარული ვარ. ალბათ, როგორც მეგობარი უკეთესია“. ასე ვფიქრობდი, სანამ შენობის თანამშრომელმა ანგარიში არ მოგვიტანა. ნიკამ კმაყოფილი ღიმილით შემომხედა და ქვითარი გამომიწოდა, თავად შეკვეთილი ახალი სიმღერის მღერა გააგრძელა.
როგორც მიხვდით, გადახდაზე არც უფიქრია. მატყუარა, თაღლითი? შენიღბული კარაოკეს თანამშრომელი? არა, უბრალოდ ნიკა ბევრს მოგზაურობს. განსაკუთრებით, ევროპაში. როგორც აღმოჩნდა, ევროპაში იხდის ის, ვინც პატიჟებს. მან პაემანზე დამპატიჟა, ანუ ჩაის და დესერტის ფული გადაიხადა, ხოლო ყველაფერი, რაც ვჭამეთ, ვსვით და ვიმღერეთ, ჩემს ხარჯზე იყო. ხანგრძლივი პაუზის და ნიკასკენ ჩემი საფირმო „იმედგაცრუებული“ ხედვის შემდეგ (ამაზე ნიკას რეაქცია არ ჰქონდა) მივხვდი, რომ შევცდი. მადლობა მშობლებს, რომ ყოველი შემთხვევისთვის ჩემს ბარათს ავსებენ. ხელის გაშლა მომიწია, მაგრამ სახე არ დავკარგე.
ეს ჩვენი პირველი და უკანასკნელი პაემანი იყო. მასთან საქმის დაჭერა აღარ მინდოდა. მაგრამ აქ სხვა რამ არის მნიშვნელოვანი. ნამდვილად, ევროპაში და ამერიკაში მამაკაცები კაფეებში თავისთვის იხდიან. ასეა მიღებული და ამის განხილვას აზრი არ აქვს. მაგრამ აქ ამერიკა არაა. აქ ასე არ შეიძლება. ასე ვთვლი. ჩვენ ხომ არ ვიღებთ ფულს კაცებისგან მათი სულელური ზრუნვისთვის, თან მათ ყურადღებას ვაქცევთ. არადა ღირდა.
ასე რომ, ახალ მამაკაცთან პაემანზე წასვლამდე, დაფიქრდით. გჭირდებათ ეს? ვინ გადაიხდის ახალი მანიკიურის, მაკიაჟის და ტაქსის ხარჯებს? არავინ? იქნებ, სჯობს სახლში დარჩეთ და უყუროთ ახალ სერიალს, რომლის დროც არასდროს გქონდათ? მამაკაცი კი დაჯდეს და დაფიქრდეს, ღირს დამჭკნარი ვარდების თაიგული იმად, რომ ყურადღება მიაქციოთ. ვფიქრობ, ასეთი გამოსავალი ყველასთვის სასარგებლო იქნება.
