ჩემს მეუღლესთან 8 წელი მაქვს ურთიერთობა, უკვე წელიწადნახევარი ოფიციალურად დაქორწინებული ვართ. მთელი ეს წელიწადნახევარი ვცდილობთ გადავიდეთ მის ბინაში, სადაც ამჟამად დედამისი ცხოვრობს. ახლა ორსულად ვარ, მეშვიდე თვეში. ვცხოვრობთ დედამთილის ბინაში, სადაც დედამთილი უფლებას არ გვაძლევს, რემონტი გავაკეთოთ ან რამე შევცვალოთ. თავად გეგმავს საკუთარი ბინის გარემონტებას, ხოლო ჩვენ უნდა გადავიდეთ იმ ბინაში, სადაც ამჟამად დედამთილი ცხოვრობს.
ჩემი მყუდრო ბუდე მინდა, განსაკუთრებით ახლა, როცა მალე შვილი გვეყოლება. როცა სასწრაფოდ ჩვენს ბინაში გადასვლის საკითხი დადგა, რადგან შვილი გვეყოლება, დედამთილმა თქვა, რომ რემონტს გააკეთებს და მხოლოდ ამის შემდეგ გადაცვლის ბინებს. ფაქტობრივად, 7 თვის ორსული ვარ და 7 თვეა რემონტი მიმდინარეობს.
რემონტი ეს არის „შპალერის გაკვრა და ლინოლეუმის დაგება, ყველაფერი ერთ ოთახში“. ქმარს რემონტთან ახლოს არ უშვებს, თითქოს, სწორად ვერ გააკეთებს. შედეგად, ამ ხნის განმავლობაში მხოლოდ ნახევარი ოთახი არის გაკეთებული და ისიც მხოლოდ ფითხი წასმული. მე და ჩემი მეუღლე უკვე ზღვარზე ვართ. ჩემი გაგებით, ამ ხნის განმავლობაში ჩემს ქმარს შეეძლო არავისთვის მოესმინა, რომ ვერ შეძლებს და ვერ გააკეთებს, არამედ ყველაფერი თავად გაეკეთებინა და დედისთვის ეთქვა.
ვნერვიულობ, მშობიარობის დრო ახლოვდება. ბინაში, სადაც უნდა გადავიდეთ, მასშტაბური რემონტია საჭირო, ერთი ოთახი მაინც რომ დასრულდეს. მთელი ბინა სარემონტოა. მესმის, რომ მეუღლე ჩემსა და დედამისს შორის გახლეჩილია, მაგრამ თითქმის ორი წელი დაქორწინებული ვარ და გადასვლას ველოდები. ბოლოს და ბოლოს თანაცხოვრებას 6 წლის წინ ვგეგმავდით, მაგრამ დედამთილი ხელს გვიშლიდა. ნუთუ ამდენი წლის შემდეგ არ ეგონა, რომ გადასვლა მოუწევდა? არ მესმის, იქნებ, ძალიან ბევრი რამ მინდა და ვითხოვ.
ეს ბინა ქმრის საკუთრებაა, მაგრამ, როგორც ჩანს, დედამთილს იქ ცხოვრება მოსწონს. ჩვენ დედამთილის ბინაში ვცხოვრობთ, მაგრამ არაფრის შეცვლის უფლებას არ გვაძლევს. შედეგად, თავის ბინაში არ გადადის და ჩვენც არ გვიშვებს ჩვენს ბინაში. თან მისი ბინა უფრო დიდია, უბანი უკეთესი – მაღაზია, საავადმყოფო ახლოსაა, მშვიდი უბანია. მით უფრო დიდია ჩემი გაუგებრობა.
