ივანე ბინას ათვალიერებდა.
-ხომ გეუბნები, მაგარი ბინაა! – ია უკვე ცეკვავდა დერეფანში. – შეხედე ხედს ფანჯრიდან. მთელი ქალაქი ხელის გულზეა!
-ია, რად გვინდა სამოთახიანი ბინა?
-იმისთვის, რომ განმარტოებისთვის გვქონდეს ოთახი. იქ ვიმუშაოთ, დავისვენოთ.
-სერიოზულად? და მზად ხარ გადაიხადო ზედმეტი თანხა ამ ოთახისთვის?
-გადავიხადოთ, ივანე. ჩვენ მზად ვართ გადავიხადოთ.
ივანემ ბინა მოიარა.
-კონტრაქტის გაფორმებამდე შეგეძლო ჩემთვის გეკითხა.
-ივანე, რატომ ბრაზობ? ხომ აგიხსენი, რომ ასეთი ბინები სწრაფად ქირავდება. შენს გარეშე მომიწია გაფორმება.
-რა არის აქ კარგი? სამსახურებიდან შორსაა, როგორც ჩემთვის, ასევე შენთვის. საცობები დილით და საღამოს. სახლი ახალი არ არის. მხოლოდ, რემონტია კარგი.
-კარგი, საკმარისია. კარგი ბინაა! ავეჯს როდის გადმოვიტანთ?
სამი წლის შემდეგ
-წამოვალ შენთან ერთად!
-არ არის საჭირო, ივანე. ფაქტიურად ერთი დღით მივდივარ. საღამოს ან ღამით დავბრუნდები.
-როგორ? – გაუკვირდა ქმარს. ისინი ხომ შენი მშობლები არიან!
-ხშირად გინახავს ან გსმენია ჩვენი კომუნიკაცია? – აწითლებული თვალებით შეხედა ქმარს იამ. – მიუხედავად იმისა, რომ ერთ ქალაქში ვცხოვრობთ. მე მათთან საკუთარი ისტორია მაქვს. ქორწილშიც კი არ მინდოდა მათი დაპატიჟება.
-მაგრამ მაინც…
-იქ ნათესავები ზრუნავენ ყველაფერზე. ასე რომ, მე ნამდვილად მალე დავბრუნდები.
-ძალიან ვწუხვარ, – იმ დღეს ივანე მეასედ ჩაეხუტა ცოლს.
7 თვის შემდეგ
-რას იტყვი, ივანე?
ქმარმა ბინა მოათვალიერა და მხრები აიჩეჩა:
-მე მშენებელი არ ვარ. რემონტი აუცილებლად სჭირდება, მაგრამ რა თანხა დასჭირდება, არ ვიცი.
ია აქეთ-იქით დადიოდა.
-იქნებ გავყიდოთ?
-ია, მესმის, რომ ეს შენი მშობლების ბინაა. მათთან… გაუგებრობები გქონია. მაგრამ ბინის გაყიდვა? რატომ?
-სხვას ვიყიდი.
-ამაზე უკეთესს ძნელად იყიდი. უფრო მეტიც, მიუხედავად იმისა, რომ კარგ უბანშია, მაინც ერთოთახიანი ბინაა.
-იპოთეკას ავიღებთ.
ივანემ გაიცინა:
-იპოთეკა? ამ ბინის გაყიდვას თვეები დასჭირდება და კიდევ იპოთეკის აკიდება გინდა? ფასები გინახავს?
-მერე რა? – მხრები აიჩეჩა ცოლმა.
-რა თქმა უნდა, შენი გადასახდელი არ არის! მაგრამ ვშიშობ, ჩემი ხელფასი არ იქნება საკმარისი იმისათვის, რომ შეძენილი ბინა გავარემონტოთ და იპოთეკაც გადავიხადოთ. ამავდროულად, ქირაც გადასახდელი გვექნება.
-ივანე, ბაბუასავით სულ ფულზე ლაპარაკობ! სხვათა შორის, ფულს მეც ვშოულობ!
-კი, მაგრამ ჩემზე სამჯერ ნაკლებს და მთლიანად საკუთარ თავს ახმარ.
-ივანე, კმარა, – თქვა ცოლმა საყვედურით. -კარგი, მაშინ ჯერ გავარემონტოთ და დანარჩენზე მერე ვიფიქროთ.
ექვსი თვის შემდეგ
-ივანე, სახლში ვარ, – იამ გაიხადა ფეხსაცმელი და მაშინვე მისაღებში შევიდა. – რა კარგია! ეს მასაჟის სალონი – უბრალოდ საუკეთესოა. როგორ ხარ?
ქმარი ლეპტოპთან იჯდა და არ პასუხობდა.
-ივანე, შენ გელაპარაკები!
-ია, მე ვმუშაობ სანამ შენ მასაჟის სალონებში ხარ!
-აუ, რატომ იწყებ თავიდან? შენ თავად აირჩიე ეს სამსახური! რემონტთან დაკავშირებით რა ხდება?
-ცვლილებების გარეშეა.
-რატომ? რამდენ ხანს შეიძლება გადადება! ასე, ერთ წელიწადშიც ვერ გავაკეთებთ.
-იცი, ფული არ არის.
-მაშინ იშოვე. ბოლოს და ბოლოს, კაცი ხარ თუ არა?
-და შენ რატომ არ ეძებ უკეთ ანაზღაურებად სამსახურს? და თავადაც რატომ არ ხარჯავ ფულს რემონტისთვის?
-მე? ივანე, ხუმრობ?
ქმარმა ლეპტოპი დახურა:
-არა! სანამ შენ მხოლოდ საკუთარ თავზე ხარჯავ, რემონტი შეჩერებული იქნება.
-ის შეჩერებულია, რადგან შენ ცოტას შოულობ! მე ოჯახის ბიუჯეტს ისეთი აქტივი შევმატე, როგორიც ბინაა, შენ კი – რემონტიც ვერ გაგიკეთებია. გესმის, რომ შენი ვითომდა დიდი ხელფასით, უფრო ნაკლებს აკეთებ ჩვენთვის, ვიდრე მე?
ივანემ უცნაურად შეხედა ცოლს:
-შემატე? შენ ის უბრალოდ გადმოგეცა!
-რა განსხვავებაა? ბინა არის! შენი ამოცანაა მისი გარემონტება. ასე რომ, გაარემონტე! იშოვე ფული, იშოვე სხვა სამსახური. მე ჩემი წვლილი უკვე შემოვიტანე!
-ეს ჩვენი ბინა არ არის, შენია. და იამაყო იმ ბინით, რომელიც, ფაქტობრივად, მშობლებმა იყიდეს თავიანთი ფულით – რას ნიშნავს? დაბალ თვითშეფასებას? თუ რაიმე სხვას?
-შენ ამის გაკეთებაც ვერ შესძელი! რემონტისთვისაც კი გენანება ფული!
ქმარმა გაიცინა:
-ეს სასაცილოა. გულწრფელად გჯერა, რომ ჩვენს ოჯახს შემატე ბინა, რომელიც მხოლოდ შენ გეკუთვნის?
-რა თქმა უნდა. ჩემგან ბინა, შენგან კი – რემონტი. ყველაფერი ძალიან მარტივია. და ჩემი ფული არაფერ შუაშია. ისედაც დავზარალდი უკვე ამ რემონტით.
-დაზარალდი? ერთი გროშიც არ დახარჯავს!
-ოჰ, – ისევ დახუჭა თვალები იამ. – ასეთი ლაპარაკი კარგს არაფერს მოგვიტანს, ივანე. მოდი დავასრულოთ ის, რაც დავიწყეთ!
-ია, შენ ვერ გამიგე. მე აღარ დავხარჯავ ფულს შენი ბინის რემონტზე. რემონტი თუ გინდა, თავად გადაიხადე.
ამჯერად ქმრის ტონმა ცოლი გააღიზიანა:
-ანუ, როგორ არ დახარჯავ? გაგიჟდი?
-პირიქით. ახალა უფრო გონივრულად ვაზროვნებ. მეტსაც გეტყვი – ახლა აღარაფერს გავაკეთებ ჩვენთვის. ყველაფერს ჩემთვის დავიტოვებ.
-ეს რას ნიშნავს? დაახლოებით 2 ათასი დახარჯე რემონტის დასაწყებად და ესაა?
-ჰო. ეს არის ჩემი წვლილი შენი ბინის გარემონტებაში. და შენს ცხოვრებაში.
-რას ამბობ?
-ვამბობ, რომ დროა ხარჯები შევამცირო. ასე რომ, ჩემო ძვირფასო, შენ თვითონ იყიდი შენთვის საკვებს, შენ თვითონ იყიდი საწვავს შენი მანქანისთვის. – ოჰ, კინაღამ დამავიწყდა, – გაიღიმა ივანემ, – შენ თვითონ გაარემონტებ შენს ბინას.
ია წამოხტა:
-ანუ შენი ხელფასით ტრაბახი გადაწყვიტე? დიახ, შენ უფრო მეტს უნდა გამოიმუშავებდე, ვიდრე შენი ცოლი!
-გადავწყვიტე, რომ ჩემთვის ვიცხოვრო, – ივანემ სწრაფად დაიწყო თავისი ნივთების შეგროვება.
იას გაუკვირდა:
-მიდიხარ? ივანე, რა ხდება?
-არასოდეს მომწონდა ეს ბინა. უკეთესს ვიპოვი. და უფრო იაფად.
-მოიცადე, მართლა მიდიხარ?
-დიახ, ქირავნობის ხელშეკრულება შენს სახელზეა. რემონტისთვის ხელოსნებს დაუკავშირდი. საკვები კი, იმედია იცი, სად იყიდება.
-მოიცადე, ივანე, – ტუჩზე იკბინა იამ. – კარგი, რა საბავშვო ბაღს მართავ? მივხვდი, რომ ვცდებოდი. მოდი, დავილაპარაკოთ!
-რისთვის? – ივანეს წამითაც არ შეუწყვეტია ნივთების შეგროვება. – შენ ცხოვრობ სამყაროში, სადაც შენ დედოფალი ხარ. ასე რომ – შენი პაჟი წინააღმდეგია. და ამას არავითარი ლაპარაკი არ უშველის.
-რაზე მიანიშნებ? მშორდები?
-კი, ძვირფასო. ძალიან ძვირი მიჯდება შენთან ცხოვრება, ყველა გაგებით.
-ივანე, მოიცადე. მაპატიე! ჩვენ შეგვიძლია ვიპოვოთ გამოსავალი!
-სამწუხაროდ, არა. მაგრამ თუ იმ 2 ათასს დამიბრუნებ, რომელიც რემონტისთვის დავხარჯე, ეს შესანიშნავი გადაწყვეტილება იქნება! და პატიოსანი!
-მოშორდი აქედან! – უცებ იკივლა იამ.
-უკვე! უკვე მივდივარ! დანარჩენ ნივთებს ხვალ წავიღებ!
შემოსასვლელი კარი უკვე დაკეტილი იყო, ია კი ისევ ყვიროდა.
-შენს გარეშეც კარგად ვიქნები. გესმის?
ბინის რემონტი შეჩერდა და იას ნაქირავები ბინიდან უფრო იაფ სტუდიაში მოუწია გადასვლა. პროდუქტების ფასები კი მას დღემდე აოცებს.
განქორწინებამ მშვიდად ჩაიარა – თითოეულს თავისი საზრუნავი ჰქონდა.
ივანემ იქირავა ბინა ქალაქის მეორე მხარეს, შეიცვალა სამსახური და ბინისთვის აგროვებს ფულს. საკუთარი, პირადი ბინისთვის, სადაც რემონტის გაკეთება ძალიან სასიამოვნო იქნება.
