5 წელია დაქორწინებული ვართ, გვყავს 2 შვილი – 1,5 და 4 წლის. ამ დრომდე ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობდით და ფულს ვაგროვებდით ჩვენი საცხოვრებლის შესაძენად. 1 წლის წინ გარდამეცვალა ბებია, რომელმაც ბინა მიანდერძა. სარემონტო ოროთახიანი ბინა ქალაქგარეთ. შპალერის მოხსნისას ბეტონიც ცვივა. გათბობის ბატარეები დაბლოკილია, რადგან ჟონავდა. სააბაზანოში ფილები მხოლოდ სიტყვაზე ჩერდება, ერთზე შეეხებისას მისი გვერდითა ფილებიც ირყევა, ნებისმიერ მომენტში შეიძლება დაიშალოს.
ქმარს ვუთხარი, რომ დაზოგილი თანხით ბინა გავარემონტოთ. კატეგორიულ უარზეა. შედეგად, ბინას გათბობის გარეშე, გატეხილი ონკანით და დანგრეული კედლებით ვერც ვაქირავებ. ვის სჭირდება ბინა, სადაც გათბობაც არაა. ასე თავისთვის დგას.
ქმარი ბინის გარემონტებაზე უარს ამბობს. მისი თქმით, ამ ბინასთან არაფერ შუაშია და მასში ფულის დახარჯვა ნიშნავს, რომ ქარს გაატანოს, არაფერი დარჩება. თუ მინდა, რომ რემონტი გააკეთოს და არ დააგროვოს საერთო ბინისთვის, ჩემი ბინის ნახევარი უნდა გადავუფორმო, რომ დარწმუნებული იყოს, ინვესტიციას დებს საერთო და არა ჩემს ბინაში. სხვა შემთხვევაში, რემონტის ფული თავად უნდა დავაგროვო.
ახლა დეკრეტულ შვებულებაში ვარ, ისედაც მხოლოდ 1000 ლარი მქონდა ხელფასი. ეს ძალიან ცოტაა. რა გავაკეთო? შვილები გვყავს და ფული, რომელსაც ქირაზე ვხარჯავთ და ბინისთვის ვაგროვებთ, შეგვიძლია ჩვენი სახლის რემონტზე დავხარჯოთ.
ყველაზე ცუდი ისაა, რომ ამ საუბრის შემდეგ ქმარმა ბარათიდან ფულის მოხსნა დაიწყო, იმ შემთხვევაში თუ გადავწყვეტ ჩივილს, რადგან მარტო მუშაობს ოჯახში. დიახ, ის ყიდულობს პროდუქტებს, ტანსაცმელს, სათამაშოებს, მაგრამ საერთო ბიუჯეტი არ გვაქვს. დარჩენილ თანხას აგროვებს და მალავს. 100% ანგარიშზე არ არის, რადგან ამ საუბრის შემდეგ გადაწყვიტა, რომ შემიძლია დავაკავო და დანაზოგის გაყოფა მოვითხოვო.
ოფიციალურად 1200 ლარი აქვს შემოსავალი, არაოფიციალურად – 4200. თუ ალიმენტს მოვითხოვ, მისი ყოფილი ცოლიც მოითხოვს, ასე 4 შვილზე გაიყოფა. თითოზე 300 ლარი გამოდის, რაც საკმარისი არაა. პირველი ქორწინებიდან შვილებს (10 და 14 წლის) ნებაყოფლობით ურიცხავს 1200 ლარს და ავსებს მათ მობილურებს, ყიდულობს საჩუქრებს, შაბათ–კვირას დაჰყავს კაფეში, პარკში.
თუ მოვითხოვ ალიმენტს, მისი ყოფილი ცოლიც, მისი თხოვნით ალიმენტს მოითხოვს. განქორწინებისას საერთო ოროთახიანი ბინა ყოფილ ცოლს დაუტოვა. მისი არც გაყიდვა, არც იქ ცხოვრება არ უნდა, თითქოს ეს მისი შვილების ბინაა. ჩვენი შვილებისთვის კი რემონტის გაკეთებაც არ უნდა, მარწმუნებს, რომ ჩვენია იქ, სადაც საერთო სახელზეა და არა მხოლოდ ჩემზე გაფორმებული.
ჩემს პრეტენზიებზე ამბობს, რომ ერთად უნდა ვიმუშაოთ და დავზოგოთ ჩვენი შვილების საერთო საცხოვრებლისთვის. ჩემი ბინა კი ჩემი პრობლემაა. თუ მინდა მისი გარემონტება, ჩემი ხარჯებით უნდა გავაკეთო.
უკვე დავიღალე. ოჯახისთვის მინიმუმს ყიდულობს, პროდუქტებს, ტანსაცმელს, სათამაშოებს – დანარჩენს აგროვებს. ჩემი პირადი სურვილებისთვის არაფერს მაძლევს, ამბობს, რომ დეკრეტში ვარ და ვალდებულია, მხოლოდ გვაჭამოს, გვასვას, დარწმუნდეს, რომ ჩაცმული და დახურული ვართ, პლუს ბავშვების გართობა.
