ეს ისტორია სავსეა საიდუმლოებითა და შეუსაბამობებით. ვინ გაიტაცა რეალურად ბანკირისა და მხატვარი ქალის ქალიშვილი – დღემდე საიდუმლოდ რჩება.
ეს საშინელი დანაშაული ორმოცზე მეტი წლის წინ მოხდა. მის გამოძიებაში საუკეთესო გამომძიებლები იყვნენ ჩართულნი, მაგრამ დღემდე ვერ შეძლეს ბავშვის გამტაცებლის კვალზე გასვლა.
იდუმალი გაუჩინარება დეკემბრის ერთ დღეს
1981 წლის 18 დეკემბერს გერმანიის ქალაქ კიოლნში საშინელი ტრაგედია მოხდა. ბანკის თანამშრომლისა და მხატვრის ერთადერთი ქალიშვილი, 8 წლის ნინა ფონ გალვიცი, სკოლისკენ მიმავალ გზაზე გაიტაცეს. გოგონა, როგორც ყოველთვის, სკოლაში მეზობელ ბავშვებთან ერთად მიდიოდა, მაგრამ რაღაც მომენტში ჩამორჩა და გაკვეთილების დაწყებისას მერხთან აღარ გამოჩენილა. მისმა კლასელებმა მაშინვე შენიშნეს, რომ მეგობარი დაკარგული იყო და ამის შესახებ მასწავლებლებს უთხრეს. მათ მშობლებს დაურეკეს, მშობლებმა კი მომხდარის შესახებ მაშინვე პოლიციას შეატყობინეს.
სკოლის მოსწავლის გაუჩინარებიდან ერთი საათის შემდეგ ფონ გალვიცის სახლში ტელეფონმა დარეკა. მშობლებმა ყურმილი აიღეს და მამაკაცის ხმა გაიგონეს. უცნობმა შეწუხებულ დედას და მამას უთხრა, რომ მათი ქალიშვილი გატაცებული იყო. მისი სიტყვების დასადასტურებლად მან მშობლებს ნინას ხმა მოასმენინა, იმის დასტურად, რომ ბავშვი კარგად იყო. ამის შემდეგ დამნაშავემ მშობლებს დაუსვა კითხვა: „რამდენს აფასებთ თქვენს ქალიშვილს?“, რითაც მიანიშნებდა, რომ ბავშვის დაბრუნებას მხოლოდ სოლიდური გამოსასყიდით შეძლებდნენ.ბინის სავარაუდო მოდელი, რომელშიც ნინა ფონ გალვიცი ხუთი თვის განმავლობაში მძევლად იმყოფებოდა
პასუხის მისაღებად, გატაცებული ნინას მამა განსაზღვრულ დროს, მოცემულ სიხშირეზე რადიოს ეთერში უნდა გასულიყო და თანხა დაესახელებინა. თუ ბანდიტი კმაყოფილი იქნებოდა, ის შემდგომ ინსტრუქციებს გაუგზავნიდა გაცვლისთვის. საუბრის შესახებ დაკარგული სკოლის მშობლებმა მაშინვე პოლიციას შეატყობინეს. ისინი დაბნეულები იყვნენ: რატომ არ დაასახელა გამტაცებელმა კონკრეტული თანხა?
მაგრამ ეს ყველაფერი აღარ აწუხებდა არც დედას და არც მამას. მითითებულ დროს მამაკაცი რადიოეთერში გავიდა შეტყობინებით, რომ შეეძლო ქალიშვილის სანაცვლოდ 800 ათასი გერმანული მარკის მიცემა. თავდამსხმელის პასუხმა არ დააყოვნა. დამნაშავემ შეაქო მშობლები ამ თანხის გამო და თანხის გადარიცხვის შესახებ დამატებითი მითითებები გაუგზავნა.
სამაშველო ოპერაციები
მამა პორტატული რადიოთი მატარებელში უნდა ჩამჯდარიყო. გადაადგილების დროს ბატონი ფონ გალვიცი კავშირზე უნდა ყოფილიყო და როცა სიგნალს მიიღებდა, ვაგონის ფანჯრიდან უნდა გადაეგდო პაკეტი მითითებული თანხით. ეს 24 დეკემბერს უნდა მომხდარიყო, მაგრამ ნინას გადარჩენის ოპერაცია ჩაიშალა. გამტაცებლისგან სიგნალი არ ყოფილა, რადგან მატარებლის ყველა ბილეთი პოლიციელებმა შეიძინეს. სავარაუდოდ, ბოროტმოქმედი თვალს ადევნებდა მატარებლის გამგზავრებას და გადაწყვიტა არ გაერისკა, ოფიცრების კლანჭებში ჩავარდნის შიშით.
პირველი წარუმატებლობის შემდეგ დამნაშავემ ფულის გადაცემის ახალი სქემა შესთავაზა. ამჯერად, 30 დეკემბერს, გატაცებული გოგონას მამას კიოლნის მიდამოებში მდებარე მინდვრები ვერტმფრენით უნდა შემოეფრინა. რადიოს მეშვეობით მას უნდა მოესმინა, როდის და სად სჭირდებოდა ფულის ჩამოგდება. მაგრამ, ამის სანაცვლოდ, მამაკაცმა მოსმინა მხოლოდ ბრალდებები, რომ კვლავ თანამშრომლობდა გამოძიებასთან. ამ საყვედურის შემდეგ ბანდიტთან კავშირი გაწყდა.ავტობუსის გაჩერება, სადაც გამტაცებლებმა ნინა ფონ გალვიცი დააბრუნეს
თავდამსხმელი კვლავ გამოჩნდა მხოლოდ სამი კვირის შემდეგ. მთელი ამ ხნის განმავლობაში, ნინას მშობლები თავს საშინლად გრძნობდნენ, შიშობდნენ, რომ ქალიშვილის სიცოცხლეს საფრთხე დაემუქრებოდა. ისინი არ კარგავდნენ მასთან შეხვედრის იმედს და ყოველდღე ლოცულობდნენ, რომ მათი ქალიშვილი კარგად ყოფილიყო. გამტაცებლის ახალი შეტყობინება გამოსყიდვის მეორე წარუმატებელი მცდელობიდან სამი კვირის შემდეგ მოვიდა. ამჯერად დედ-მამამ ნინას ხმის ჩანაწერი მიიღეს, რომელიც კარგ განწყობაზე იყო. გამტაცებელმა მხოლოდ ის დაამატა, რომ ბავშვს მხოლოდ 1,2 მილიონ გერმანული მარკის სანაცვლოდ დააბრუნებდა. მან ასევე თქვა, რომ პოლიციასთან დაკავშირება არ ღირდა, რადგან მას მოთმინება ეწურებოდა. სქემა იგივე იყო, რაც მეორედ. 1982 წლის 5 თებერვალს ვერტმფრენი ცაში აფრინდა, მაგრამ სიგნალი არ მოსულა.
ახალი შუამავალი და სასწაულებრივი გადარჩენა
ამის შემდეგ გამტაცებლები კავშირზე ერთ თვეზე მეტხანს აღარ გამოსულან. ბავშვის მშობლებმა გადაწყვიტეს აღარ გაერისკათ და პოლიციასთან ყოველგვარი კონტაქტი გაწყვიტეს. მათ დაიქირავეს შუამავალი სატელევიზიო ჟურნალისტ ფრანც ტარტაროტის სახით, რომელიც რადიოში გამოვიდა და თქვა, რომ მზად იყო ფარულად გადაეცა აღნიშნული გამოსასყიდი. პასუხს დიდხანს არ დალოდებიან. ბოროტმოქმედი მამაკაცს მარტის შუა რიცხვებში დაუკავშირდა და თანხის გადაცემის გეგმაზე შეუთანხმდა.
12 მაისის ღამეს ჟურნალისტმა მატარებლის ფანჯრიდან გადააგდო მილიონნახევარი გერმანული მარკა, იმ ადგილას, სადაც მას უთხრეს. სამი დღის შემდეგ შეშინებული ნინა ფონ გალვიცი ავტობუსის გაჩერებაზე იპოვეს. გოგონა მოწყენილი იყო, თუმცა მისი ფიზიკური ჯანმრთელობა სრულიად დამაკმაყოფილებელი იყო. მან ტყვეობაში 149 დღე გაატარა გამტაცებლებთან ერთად და მხოლდ წონაში დაიკლო რამდენიმე კილოგრამი.გატაცებული ნინა ფონ გალვიცის მშობლები ადვოკატთან ერთად
გასაკვირია, რომ ბანდიტები ბავშვს კარგად ეპყრობოდნენ. რეგულარულად აჭმევდნენ, წიგნები მოჰქონდათ მისთვის და ეთამაშებოდნენ. ძალადობის ან თავდასხმის კვალი არ აღენიშნებოდა. როგორც თავად სკოლის მოსწავლე ამბობდა, ხუთი თვის განმავლობაში ის ძველი სახლის ოთახში ცხოვრობდა. გარეთ არ გაჰყავდათ, მხოლოდ სააბაზანო ოთახში შესვლის უფლებას აძლევდნენ. მას მონაცვლეობით დარაჯობდნენ მამაკაცი და ქალი, რომელთა ამოცნობა გოგონამ ვერ შეძლო.
ახალგაზრდა ფონ გალვიცს ფსიქოლოგების დახმარება არ დასჭირვებია. ის თავს მშვიდად გრძნობდა და სკოლაში რამდენიმე კვირის შემდეგ დაბრუნდა. გარკვეული პერიოდის განმავლობაში მას პოლიცია იცავდა, რომელიც მომაბეზრებელ ჟურნალისტებს არიდებდა ბავშვს.
რაც შეეხება გამტაცებლებს, ოფიცრებმა მათ კვალს ვერ მიაგნეს. ოთხი ათწლეულის განმავლობაში გამომძიებლებმა ვერ იპოვეს ვერც ერთი ეჭვმიტანილი და ვერც ის გაარკვიეს, სად მალავდნენ გოგონას და ვინ ეხმარებოდა მათ ამაში. გამოძიების ერთ-ერთი ვერსიით, ბანდიტებს სამართალდამცავ უწყებებში თანამონაწილე ჰყავდათ, რომელიც აფრთხილებდა მათ მშობლების ქმედებების შესახებ და ეხმარებოდა მათ ჭკვიანურად დამალვაში.ჟურნალისტი ფრანც ტარტაროტი
გამტაცებლებმა ნინას მშობლებისგან მიღებული თანხის დახარჯვა ვერ შეძლეს. ისინი მიხვდნენ, რომ გამოსასყიდის თანხიდან თითოეული ბანკნოტის ნომრები დარეგისტრირებული იქნებოდა და როგორც კი ვინმე მათ გამოყენებას შეეცდებოდა, ბანკი ამის შესახებ პოლიციას დაუყოვნებლივ აცნობებდა. შემდეგ მათ დიდი ალბათობით გადაწყვიტეს გამოსასყიდის დამალვა იმ დრომდე, როცა ეს ამბავი თანდათან დავიწყებას მიეცემოდა.
400 ათასი გერმანული მარკის ერთ-ერთი სავარაუდო სამალავი უკვე 1982 წლის დეკემბერში ტყეში შემთხვევითმა გამვლელებმა იპოვეს. რა ბედი ეწია დანარჩენ თანხას, ჯერჯერობით უცნობია. 1990 წელს ბანკნოტების დიზაინი შეიცვალა და ველი სტილის ბანკნოტებს მხოლოდ ბანკში იღებდნენ. 2002 წელს გერმანიამ ოფიციალურად შემოიღო ახალი ვალუტა – ევრო. დღეისთვის ცნობილია, რომ გამოსასყიდის თანხიდან არცერთი ბანკნოტი არასოდეს ყოფილა გამოყენებული. მაშინ რისთვის იყო ეს ყველაფერი საჭირო? კითხვა კვლავ პასუხგაუცემელი რჩება.
