გავიცანი მამაკაცი მსუბუქი ურთიერთობისთვის. ყველაფერი განვიხილეთ: მზად არ ვართ სერიოზული ურთიერთობისთვის, ანუ ეს არის მხოლოდ ფიზიკური კავშირი. პირველივე პაემანზე სხეულებით დავმეგობრდით, როგორც ვგეგმავდით. ყველაფერი შესანიშნავად იყო, მანამდე და შემდეგ ნორმალურად ვურთიერთობდით. იმავე მიზნით მისი რეგულარულად ნახვა მინდა, მაგრამ ბოლო დროს მშრალად მპასუხობს.
არაფერს ვითხოვ, ისე, უბრალო კავშირს. პირად ცხოვრებაში არ ვერევი (თავად სცადა ჩემს პირად ცხოვრებაში ჩარევა და უარვყავი), მაგრამ არ მტოვებს რაღაც უპატივცემულო დამოკიდებულება. რით დავიმსახურე, ხომ ყველაფერზე თავიდანვე შევთანხმდით? ნუთუ მხოლოდ ფიზიკური კავშირი გამორიცხავს ერთმანეთის პატივისცემას და იმდენად შორს ვართ განვითარებული ქვეყნებიდან, რომ კაცები მხოლოდ პროგრესულად იქცევიან, სინამდვილეში ვიწრო აზროვნების კაცებად რჩებიან?
ადრეც შევამჩნიე, რომ გამარჯობას არ მწერს, თუნდაც ერთმანეთს დიდი ხანი არ შევეხმიანოთ. ეს ხომ ელემენტარული თავაზიანობაა. თუმცა შეხვედრისას აბუჩად აგდებას ვერ ვგრძნობ. არ ვიცი, როგორ გავიგო ეს ყველაფერი. არავინ ასე არ იქცევა: თუ ადამიანს მთელი კვირა არ ეხმიანები, შემდეგ წერ, რომ გინდა ეს და ეს, ნათელია, ჯერ უნდა მიესალმო, მოიკითხო, როგორ არის. ეს ხომ ელემენტარული თავაზიანობა და აღზრდაა. ნათესავები არ ვართ, რომ ამაზე თვალი დავხუჭო. შემდეგ ჯერზე ამის შესახებ აუცილებლად ვეტყვი, თუ მანამდე კომუნიკაცია არ შევწყვიტეთ.
21–ე საუკუნეში ვცხოვრობთ, დიდი ხანია აღიარებულია, რომ ქალს შეუძლია უნდოდეს და უყვარდეს სექსი, მაგრამ მაინც პირველყოფილების მსოფლმხედველობა გვაქვს. თუ მიუწვდომელი ხარ, სხვა თამაშია, აქ შეიძლება ურთიერთობაში შესვლა. მე კი მინდა თავისუფლება. ხომ არ ვიცი, რა ტარაკნები აქვს თავში. იქნებ დაუსრულებელი ურთიერთობა და ყოფილი ცოლი ან ვიღაც სხვა.
