ზოგჯერ დედაჩემის ძველ ფოტოებს ვუყურებ და ძალიან მიკვირს. რატომ ჰქონდათ ასაკთან შედარებით დიდი შეხედულება საბჭოთა მოსწავლეებს? მაშინ სილამაზის კულტი არ არსებობდა და სკოლისთვის არავინ არ იპრანჭებოდა. ბევრი გოგონა არც სკოლის დამთავრების შემდეგ იდებდა სახეზე თაბაშირის ფენას. რაში იყო პრობლემა? პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში ამ თემაზე ვისაუბრებთ.
საბჭოთა მოსწავლეები
ძველ საბჭოთა ფოტოებზე სულ სხვა ცხოვრებას ვხედავთ. თანამედროვე თაობისთვის ის უცხოა – და ეს სავსებით ნორმალურია. თუმცა ამავე დროს ჩნდება უამრავი კითხვა, რომელზედაც პასუხების მიღება ძალიან ბევრს სურს. მაგალითად მე.
ადრე არ დავფიქრებულვარ, თუ რატომ გამოიყურებოდნენ საბჭოთა მოსწავლეები, მიუხედავად მათი ასაკისა, ასე მოწიფულად. მათ ერთნაირად აცვიათ, დაძაბულად იღიმიან, მაგრამ მათ თვალებში სევდა იკითხება. როგორ არ უნდა იყო მოწყენილი, როდესაც ტოტალიტარულ ქვეყანაში ცხოვრობ, რკინის ფარდის მიღმა?
მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ საბჭოთა კავშირს დიდი დრო დასჭირდა გონს მოსასვლელად. არ უნდა დავივიწყოთ სტალინის რეჟიმიც, რომელმაც წარმოუდგენლად ბევრი მწუხარება მოიტანა. მამაკაცებსაც და ქალებსაც მძიმე შრომა უწევდათ თავის გადასარჩენად და საკუთარი შვილების ფეხზე დასაყენებლად.
ახალგაზრდა ბავშვები ჯერ კიდევ მოზარდობის ასაკში იწყებდნენ მშობლების დახმარებას. მათ შეეძლოთ ემუშავათ ქარხნებში, ფაბრიკებში, მშენებლობასა და ხე-ტყის ჭრაზე. უზრუნველი ბავშვობა ნელ-ნელა ზრდასრულ რუტინულ ცხოვრებაში გადადიოდა.
არსებობს მოსაზრება, რომ საბჭოთა კავშირში გონებრივი შრომით უფრო ნაკლები ადამიანი იყო დაკავებული. ვინც ფიზიკურად შრომობდა, თავს არ უვლიდა. ამიტომ, უკვე მოზარდობის ასაკში ადამიანები საკუთარ წლებთან შედარებით, უფრო მოწიფულად გამოიყურებოდნენ.
უნდა აღინიშნოს კვებაც. ყველას არ შეეძლო დაბალანსებულად ეკვება. მაგალითად, ბევრ ოჯახს არ შეეძლო ხილისა და ბოსტნეულის მუდმივად ყიდვა. ამავდროულად, იყო გარკვეული პროდუქტებისა და საქონლის დეფიციტი.
სილამაზის კონცეფცია
სილამაზის კონცეფცია საბჭოთა კავშირში ბუნდოვანი იყო. გოგონები ისე უვლიდნენ საკუთარ თავს, როგორც შეეძლოთ. დამღლელ დიეტებს არავინ იცავდა. პირიქით, ჩადგმული გოგონებისა და ქალების კულტი არსებობდა. სწორედ მათ შეეძლოთ მძიმე ფიზიკური შრომის შესრულება. გარდა ამისა, არსებობდა მოსაზრება, რომ მათთვის ბავშვის გაჩენა უფრო მარტივი იქნებოდა. გამხდარ გოგონებს კი – „ხამსებს“ ეძახდნენ.
მაშინ კოსმეტოლოგთან არავინ დადიოდა. და არც დღევანდელი სილამაზის სალონების მსგავსი სალონები არსებობდა. იყო საპარიკმახეროები მინიმალური მომსახურებით. საბჭოთა მოსწავლეები დეკორატიულ კოსმეტიკას არ იყენებდნენ. ეს გასაკვირი არ არის, რადგან საბჭოთა კავშირის სკოლებში ყველას ერთნაირი გარეგნობა უნდა ჰქონოდა. გარეგნობით თვითგამოხატვის შესახებ არავის სმენოდა.
ზოგადად, ძალიან ცოტა რისკავდა ბრბოდან გამოყოფას. ხშირად ასეთი შემოქმედებითი ადამიანები თეატრალურ უნივერსიტეტებში აბარებდნენ, სადაც რაღაცნაირად მაინც შეეძლოთ თავიანთი პოტენციალის რეალიზება. მაგრამ მაშინაც კი ყველაფერი მიმართული იყო საზოგადოების ინტერესების დაკმაყოფილებაზე და არა საკუთარ ინტერესებზე.
კარგად ცხოვრება და სხვების ფონზე გამოყოფა მიღებული არ იყო. გარდა ამისა, ამის ერიდებოდათ კიდეც. ამიტომ საბჭოთა გოგონებისთვის საკუთარ თავსა და გარეგნობაზე ზრუნვა პრიორიტეტული არ იყო. ამას ემატებოდა ქვეყანაში არსებული ზოგადი არეულობა, რთული ცხოვრების წესი და რამდენიმე ზედმეტი წელიწადი უკვე სახეზე იყო.
საბედნიეროდ, დრო იცვლება. სკოლის მოსწავლეები დღესაც გამოიყურებიან თავიანთ წლებთან შედარებით უფრო მოწიფულად, მაგრამ ამის მიზეზი სულ სხვა რამეა.
