ზოგჯერ სამსახურში სულელური აზრები გვიტრიალებს თავში. რომ იმას არ ვაკეთებთ, რაც საჭიროა, ცვლილებები გვჭირდება, გარემოს შეცვლა. არა, თუ ფართოდ შეხედავთ, თითქოს ყველაფერი კარგად არის. შვილები იზრდებიან, ჩაცმა და კვება არ აკლიათ. ზუსტად რომ იცოდეთ, იქ ხართ, სადაც თქვენი ადგილია, ახალი მოტივაცია გჭირდებათ. სად შეიძლება მისი პოვნა, თუ ყოველდღიური რუტინა კლავს მთელ განწყობას?
ზოგი ცდილობს მისთვის შესაფერისი ჰობი იპოვოს. ცოტა რომ განახლდეს, ყოველდღიურ ყოფას მოშორდეს, სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქოს. ეს ნებისმიერი რამ შეიძლება იყოს, მათ შორის სასარგებლო ჩვევები და არც ისე კარგი. ზოგისთვის ასეთი გადართვის მეთოდი შეუფერებელია. და იწყება უძილო ღამეები და „არასტანდარტული“ იდეები დილის 5 საათზე. ვინ იცის, რა შეიძლება გამოიწვიოს ამან?
ახალი მოტივაცია
შესაძლებლობა რომ მქონდეს, დიდი ხნის წინ გადავიდოდი სხვა ქალაქში საცხოვრებლად. სერიოზულად, საერთოდ არ ვინერვიულებდი, ავტობუსში ჩავჯდებოდი, ცოტა ნივთს ავიღებდი და უკან არც მოვიხედავდი. მაგრამ 19 წლის ვარ, დანაზოგი არ მაქვს, რასაც ხშირად ვნანობ. თავის დროზე შემეძლო ინტერნეტით რაღაც თანხა გამომემუშავებინა, მაგრამ დრო გაფრინდა, კარგია, რომ არავის ვალი არ მაქვს.
ამ მხრივ, ალბათ, მამას ვგავარ. მთელი ცხოვრება ერთ ადგილას გაატარა. 20 წლის წინ სამსახური იპოვა და დღემდე იქ არის. ქალაქისთვის საშუალო ხელფასია, არაფერი ზებუნებრივი. მისთვის ნორმალურია. საკვებს და ტანსაცმელს ყოფნის, ასევე რამდენიმე ლიტრ ლუდს პარასკევობით, დანარჩენი, მისი აზრით, ზედმეტია. ჩემგან ნულოვანი გმობა. შემიძლია დაველაპარაკო და რჩევა ვკითხო. მამაჩემი მსოფლიოს კაცია, მაგრამ მთელი მსოფლიოს ფულის გამომუშავებას არ ცდილობს. ეს მისი არჩევანია.
დედაც კარგი ქალია. ძალიან მიყვარს, მაგრამ ჩვენს ოჯახში მომხდარი ბოლოდროინდელი მოვლენებიდან გამომდინარე, ვფიქრობ, რომ ტემპი უნდა შეანელოს. შეუპოვარია, სურს ყველაფერი საუკეთესო გვქონდეს. სწორედ ამიტომ, ბავშვობის ნახევარი გავატარე სახელმძღვანელოების შესწავლაში ან რეპეტიტორების გარემოცვაში. სხვათა შორის, მათზე დიდი თანხა დაიხარჯა. მე კი მყარი „საშუალო“ დავრჩი. დედა მაინც კმაყოფილია. ამბობს, რომ დახმარების გარეშე გამრავლების ცხრილსაც ვერ ვისწავლიდი.
ჯერ დაქორწინებას არ ვგეგმავ. მუდმივი შეყვარებული არც მყავს. ისე, არასერიოზული ვარიანტები. აი, დედა უკვე აქტიურად ეძებს სარძლოს და აინტერესებს კიდეც ქალაქის რომელ უბანში მინდა ცხოვრება. რისთვის? ეს მისი ახალი მოტივაციაა. ოცნებობს, ბინა მიყიდოს და საქორწილოდ მაჩუქოს. ახლა აქვს ასეთი იდეა, ამიტომ მშობლები ამ თემაზე ხშირად კამათობენ. ეს ყველაფერი ვიცი, რადგან დედამ არაერთხელ მითხრა ამის შესახებ.
არ ვიცი, ახალგაზრდა ვარ. ჯერ ასეთი რაღაცები ჩემთვის უცხოა. დიახ, მინდა მქონდეს ძლიერი კომპიუტერი, მართვის მოწმობა ავიღო, მოშორებით ბინა ვიქირავო. რემონტიც არ მაინტერესებს. მაგრამ ეს ყველაფერი ჩემი ჭკუით უნდა მოვიპოვო. სიმართლე გითხრათ, ეს ჩემი სანუკვარი ოცნება არ არის, უბრალოდ ასე კომფორტული იქნებოდა ცხოვრება. დედას კი ვერ მოვთხოვ კონსოლის ყიდვას ან ფულს „მეგობრებთან ერთად გართობისთვის“.
ვიმედოვნებ, ჯერ კიდევ მაქვს დრო. ჯერ არ მინდა ზრდასრულ ცხოვრებაში თავით გადაშვება, არამედ გართობა. არავინ მიკრძალავს სწავლის პარალელურად რაიმე სფეროში განვითარდე, ნახევარ განაკვეთზე ან სრული დროით სამსახური ვიპოვო, თუ გამოჩნდება შესაძლებლობა. არა სამშენებლო მოედანზე ან მტვირთავად, არამედ კარგ ოფისში, პერსპექტივით და ანაზღაურებადი შვებულებით. ამიტომ არ ვჩქარობ.
დედა ვერ ისვენებს. 55 წლის არის და ერთ ადგილას ვერ ჩერდება. ვფიქრობ, ეს კარგი არ არის. ცუდია ჩვენი ოჯახისთვის. ორ საუკეთესო დაქალთან ერთად ისმენს ამბებს, რამდენად კარგი ფულის შოვნა შეიძლება საზღვარგარეთ და ჯანმრთელობის გაუმჯობესება. ევროპა ელოდება და იქ კლიმატიც უფრო კომფორტულია. სულ რაღაც ჭურჭლის დარეცხვა ან დალაგება მოუწევს ან მოხუცების მოვლა. მხოლოდ 5 წელს დახარჯავს. მტკიცეა, ახალი მოტივაცია აქვს.
ამ მხრივ სერიოზული გეგმები აქვს. ამბობს, მე და მამა მის არყოფნას ვერ შევამჩნევთ, ხოლო როცა დაბრუნდება, ჩემს მომავალზე ნერვიულობა აღარ მოგვიწევს, მათაც სიბერეში ფული ექნებათ. ამბობს, რომ ყველა მოგებული დარჩება. რა თქმა უნდა, მამა წინააღმდეგია და აზრის შეცვლას არ აპირებს. მისი თქმით, მიუღებელია, რომ თავად სახლში იჯდეს და ცოლი სადღაც წავიდეს.
მთელი დრამა გამოვიდა, რადგან ბინაში ყვირილი უკვე მეორე კვირა გრძელდება. დედა ჩივის მამაზე მისი ინერტულობისთვის, მამა არ ჩამორჩება, პირიქით, ჩივის დედაზე, რომ თავში ათასი სისულელე უტრიალებს. სხვა სიტყვებით, ჩაკეტილი წრეა და არ ვიცი, რა გავაკეთო. მოქმედების ახალი მოტივაციაა.
გადასვლის თემას დავუბრუნდეთ, ახლა ვფიქრობ, რატომ არ ვარ წინააღმდეგი სახლიდან წასვლის. გამოდის, ჩემი მშობლები უბედურები არიან იმის გამო, რომ მე ვყავარ. სხვაგვარად იქნებოდა ყველაფერი, დედას მამის ხელფასი რომ კმაროდეს. მამა არ ინერვიულებდა და ყოველგვარი უარყოფითი ემოციების გარეშე თავის საქმეს გააგრძელებდა. ყველა ყველაფრით კმაყოფილი იქნებოდა. ყველა ისარი ჩემკენ არის მომართული, ამიტომ რაღაც უნდა გავაკეთო. რა შეიძლება გააკეთოს სტუდენტმა?
ბიჭები მირჩევენ სესხის აღებას და მარტო ცხოვრებას, შემდეგ რაღაც გამოჩნდება. საეჭვო პერსპექტივაა, მაგრამ შეიძლება იმუშაოს. რა გავაკეთო? ჩვენს დროში განათლებაც არაფერს ნიშნავს. აი, მექნება ქაღალდი, რომ უნივერსიტეტში ვისწავლე. შემდეგ? ახლა იმდენი კურსია, ფასიანი და უფასო, მხოლოდ აირჩიე. როგორც ჩანს, თავად მომიწევს რაღაცის შეცვლა ჩემს ცხოვრებაში. მშობლები არ ახალგაზრდავდებიან, სხვა არავინ არის, ვინც მათ მიხედავს. ასეთია ოჯახში ერთადერთი შვილის ბედი.
