საბჭოთა დეფიციტის დონის გასაგებად, უნდა გავიხსენოთ, როგორ ზოგავდნენ სსრკ-ში. დახეული კოლგოტები, რკინის ქილები და ძველი გაზეთები სტრატეგიული პროდუქტი იყო. სამაგიეროდ, ნაგავი გაცილებით ნაკლები იყო.
როგორ ზოგავდნენ ფულს საბჭოთა პერიოდში – გავიხსენოთ იმდროინდელი ხრიკები
საბჭოთა კავშირში მცხოვრებმა ყველა ადამიანმა იცოდა, რომ ეკონომიკა ეკონომიური უნდა ყოფილიყო. ხალხი ყველგან და ყველაფერზე ზოგავდა. საბჭოთა ხალხს თითქმის არ ჰქონდა ნაგავი, რადგან ყველაფრის ხელახლა გამოყენება შეიძლებოდა. გახსოვთ, როგორ ზოგავდნენ ყველაფერზე სსრკ-ში? მზად ვართ, შეგახსენოთ. თუ იცით საბჭოთა კავშირის შესახებ მხოლოდ დედების და ბებიების ნაამბობიდან, ნამდვილად დაგაინტერესებთ.
საბჭოთა ზოგიერთი ხრიკი შემოქმედების უმაღლესი დონე იყო. თანამედროვე დიასახლისები ვერც წარმოიდგენენ, რამდენი დანიშნულებით შეიძლება დახეული ან დამტვრეული ნივთების გამოყენება. არ გჯერა? მოემზადეთ გაკვირვებისთვის.
როგორ ზოგავდნენ ჩვენი დედები და ბებიები სსრკ-ში?
იმ დროს ყველგან საუბრობდნენ ფულის დაზოგვის აუცილებლობაზე. ამას ახსენებდათ პროპაგანდისტული პლაკატები და რეკლამებიც ასანთის კოლოფებზე. გასაკვირი არ არის, რომ საბჭოთა ხალხი ცდილობდა ეკონომიურად ეცხოვრა.
საბჭოთა დიასახლისები დიდებულად იყენებდნენ იმას, რაც ახლა დიდი ხნის წინ მოხვდებოდა ნაგავსაყრელზე. ერთი და იმავე ნივთებს სხვადასხვა ეტაპზე სხვადასხვა დანიშნულებით იყენებდნენ.
პარკები
ახლა თითქმის ყველა მაღაზიაში მოლარე გვეკითხება, გვჭირდება თუ არა პარკი. საბჭოთა დროს პარკი ნამდვილი ფუფუნება იყო. ლამაზი პარკები ცნობილი ბრენდების ლოგოთი ნამდვილი მოდური აქსესუარი იყო. პარკებს ლამაზად აწყობდნენ და ინახავდნენ მორიგ გამოყენებამდე. დიახ, პარკებს საერთოდ არ ყრიდნენ.
ჩანთებს რეცხავდნენ და აშრობდნენ, რომ მოგვიანებით ისევ გამოეყენებინათ. არსებობდა „გამოსასვლელი“ და განსაკუთრებული შემთხვევების პარკები.
ვისაც პარკი არ ჰქონდა, ცნობილ ავოსკას იყენებდა. სხვათა შორის, არც მას აგდებდნენ. დახეულ ავოსკას კემსავდნენ. ასე გრძელდებოდა მანამ, სანამ ავოსკადან პროდუქტები ცვენას არ იწყებდა. როგორც წესი, ძველ ავოსკას ხახვის შესანახად იყენებდნენ.
კოლგოტები
სსრკ-ში ნეილონის კოლგოტები დეფიციტში იყო, მაგრამ ქალების უმეტესობას ჰქონდა. რა თქმა უნდა, მას ძალიან უფრთხილდებოდნენ, წასულ თვალს კემსავდნენ და ტარებას აგრძელებდნენ. მართალია, ცდილობდნენ, ამოკემსილი ადგილი გრძელი ქვედაბოლოს, ჩექმის ან შარვლის ქვეშ დაემალათ.
ძალიან გაცვეთილი კოლგოტი საოჯახო საჭიროებებზე იგზავნებოდა. მასში მოსახერხებელი იყო ხახვის შენახვა, რადგან იქ არ ლპებოდა. ძველი კოლგოტიდან აკეთებდნენ თმის რეზინს, რომელიც კარგად იწელებოდა.
დიასახლისები ძველ კოლგოტებს საწურადაც იყენებდნენ. მასში წურავდნენ ხაჭოს, მურაბას და სხვა პროდუქტს. მოსახერხებელი იყო, რადგან წვრილ ნახვრეტებში პროდუქტის უმცირესი ნაწილაკებიც არ იკარგებოდა.
ამავე პრინციპით შეიძლებოდა ჩოგანბადეს გაკეთება, კოლგოტის და მავთულის გამოყენებით. ცოცხი დიდხანს რომ არ გადამტყდარიყო და დაზიანებულიყო, ძველ კოლგოტს აცვამდნენ.
ბოლოს, კოლგოტების უმეტესობა ბოსტანში ხვდებოდა. კერძოდ, ძველი კოლგოტიდან დაჭრილ ნეილონის თასმებს იყენებდნენ კიტრის, პომიდვრის და სხვა ბოსტნეულის შესაკრავად. როგორც ხედავთ, გამოყენების ბევრი მეთოდი არსებობს.
ქაღალდი და გაზეთი
სსრკ-ში მაკულატურას ყველა აგროვებდა. ძველ წიგნებს, ჟურნალებს და გაზეთებს არ ყრიდნენ. მართალია, ქაღალდი მაკულატურაში სულ ბოლოს ხვდებოდა. გაზეთიდან აკეთებდნენ შესანიშნავ ქუდს და რემონტის დროს თავის დასაცავად იყენებდნენ. გაზეთში ახვევდნენ ნებისმიერ პროდუქტს, იყენებდნენ ქაშაყის საწმენდად.
მოსწავლეები ძველ გაზეთებში წიგნებს ფუთავდნენ. გაზეთებით ავსებდნენ ფანჯრებში ხვრელებს. დიასახლისები ძველი ქაღალდიდან ტანსაცმლის თარგებს ჭრიდნენ. ნაჭრებს წებოთი აწებებდნენ და საჭირო ფორმებს ჭრიდნენ.
საბჭოთა ლამაზმანები ძველი რვეულიდან და ჟურნალიდან თმის ბიგუდებს აკეთებდნენ. ქაღალდის გარდა ნაჭრიდან ბევრი ზოლიც უნდა გამოეჭრათ. როგორც ხვდებით, არც ნაჭერი იკარგებოდა. ქაღალდს მართკუთხედად ჭრიდნენ და ქსოვილის ზოლში შუაში ახვევდნენ. შემდეგ ქაღალდზე თმას ახვევდნენ და თასმით კრავდნენ.
ყუთები, ქილები და სხვა შეფუთვა
სსრკ-ში ყუთებს და ქილებს არ ყრიდნენ. თუ ჭურჭლის გარეცხვა და გამოყენება შეიძლებოდა, იყენებდნენ. მაგალითად, ასანთის კოლოფებს ერთმანეთში აწებებდნენ და ქმნიდნენ პატარა კარადას ღილების, მძივების, სკრეპების და სხვა წვრილმანის შესანახად. მონპანსიეს კანფეტის ქილაშიც სხვადასხვა წვრილმანს ინახავდნენ.
განსაკუთრებით ფასობდა ყავის, ჩაის და ტკბილეულის თუნუქის ქილები. უფრო მეტად, იმპორტული პროდუქტების შეფუთვები. აქ ინახავდნენ ძაფებს და ნემსებს, საკანცელარიო აქსესუარებს, სათევზაო აქსესუარებს, ლურსმნებს და სხვა წვრილმანს. ასეთი ქილები დიდხანს მსახურობდა. ბაბუაჩემი დღემდე თუნუქის ქილებში ინახავს ქანჩებს და ხრახნებს.
გატეხილი და დახეული
საბჭოთა პერიოდში მიღებული არ იყო რაიმეს გადაყრა, ამიტომ ცდილობდნენ ყველაფერი შეეკეთებინათ. სახლში საიზოლაციო ლენტი და წებო ყველას ჰქონდა. გატეხილ საყოფაცხოვრებო ნივთებს აწებებდნენ, ლურსმნებით ამაგრებდნენ, ხელახლა ღებავდნენ და ასწორებდნენ.
თუ ტანსაცმელზე ვსაუბრობთ, ყველაფერს კემსავდნენ. ამისთვის სპეციალური სოკოც არსებობდა. თუ არ ჰქონდათ, პატარა ქილის ან ჭიქის ძირით ცვლიდნენ.
ვინაიდან ყველა დიასახლისს უნდა სცოდნოდა კერვა, ხშირად ნივთებს ისე ცვლიდნენ, რომ ცნობა შეუძლებელი იყო. მაგალითად, შარვლიდან სარაფანს აკეთებდნენ, უფროსის ქურთუკიდან ბავშვის ქურთუკს.
სხვათა შორის, ტანსაცმლის გამოყენების ვადის გასაზრდელად, საზრიანი დედები ბავშვებისთვის 1-2 ზომით დიდ ტანსაცმელს ყიდულობდნენ. სახელოებს და შარვლის ბოლოებს კეცავდნენ, გვერდებს კემსავდნენ. ბავშვის გაზრდასთან ერთად ნაკერებს შლიდნენ. ისეც ხდებოდა, რომ ბავშვები იზრდებოდნენ, მაგრამ პროგნოზირებად „სიმაღლეს“ ვერ აღწევდნენ.
თუ ოჯახში ერთი სქესის რამდენიმე ბავშვი ცხოვრობდა, მაშინ უფროსების დაპატარავებული ფეხსაცმელი და ტანსაცმელი უმცროსზე გადადიოდა. ისეც ხდებოდა, რომ ოჯახში ერთდროულად რამდენიმე ადამიანი ერთი და იმავე ნივთს მონაცვლეობით იცვამდა. გასაოცარია, როგორ ზოგავდნენ სსრკ-ში!
საყოფაცხოვრებო ხრიკები
საბჭოთა პერიოდში პატარა ნივთებიც გამოუსადეგარი არ რჩებოდა.
- ღვინის საცობს არასდროს ყრიდნენ. მას ქვაბის სახელურში ათავსებდნენ, რომ გახურებულ ლითონს ხელით არ შეხებოდნენ.
- საბჭოთა პერიოდში დეკორატიული კოსმეტიკა დეფიციტში იყო, ამიტომ ქალები საშუალებას მაქსიმალურად იყენებდნენ. მაგალითად, დასრულებულ ტუჩსაცხში ასანთის ღერის ჩადებით მისი გამოყენების ვადას ახანგრძლივებდნენ. ტუჩსაცხს ასანთის ღერით ფხეკდნენ, რომ საშუალება კიდევ დიდხანს გამოეყენებინათ.
- სხვათა შორის, ქალები ტუჩსაცხს არაპირდაპირი დანიშნულებითაც იყენებდნენ, კერძოდ რუმიანად. როცა ტუჩსაცხისგან მხოლოდ ფლაკონი რჩებოდა, მას რეცხავდნენ, პოროლონით ავსებდნენ და ნემსების ბალიშად იყენებდნენ.
- ველოსიპედის ძველ ბორბალსაც არასდროს ყრიდნენ. მისგან თმის რეზინებს ჭრიდნენ და საყურეების საკინძებს აკეთებდნენ.
- საპნის ნატეხებს, რომლითაც დაბანა უკვე შეუძლებელი იყო, ერთმანეთში ადუღებდნენ ახალი საპნის მისაღებად. საპნის ციკლი ბუნებაში!
- ფლომასტერებს, რომელიც საბჭოთა პერიოდში დეფიციტად ითვლებოდა, ნებისმიერი სპირტიანი საშუალებით აცოცხლებდნენ. მაგალითად, დედის ძვირადღირებული სუნამოთი.
რა თქმა უნდა, იმის შემყურე, როგორ ზოგავდნენ სსრკ-ში, გვეჩვენება, რომ ახლა ცხოვრება უფრო მარტივია. მაგრამ არ დაგავიწყდეთ, რომ საბჭოთა ეკონომიკა უფრო ეკოლოგიური იყო, ვიდრე თანამედროვე მფლანგველობა, ამიტომ საბჭოთა ეკონომიური ცხოვრების ზოგიერთი საიდუმლო შეგვიძლია გავითვალისწინოთ. ბუნება ამისთვის მადლობას გვეტყვის.
