რამდენიმე დღის წინ კარადას ვალაგებდი და ბებიაჩემის ახალგაზრდობის ფოტოები ვიპოვე. ფოტოებს ვათვალიერებდი და ვაკვირდებოდი ადამიანებს, რომლებიც ახალგაზრდები იყვნენ იმ შორეულ საბჭოთა პერიოდში. ყველაზე მეტად გამაკვირვა იმ ფაქტმა, რომ ბებიას სხვადასხვა ღონისძიების ფოტოზე, იქნებოდა ეს გამოფენა თუ სპექტაკლი, ყველგან ქუდი ეხურა. გახსოვთ დიდი საბჭოთა ბეწვის ქუდები?
დავინტერესდი და ბებიას ვკითხე, რატომ არ იხდიდნენ საბჭოთა ქალები თავსაბურავს შენობაშიც. ახლა ამ მოდური საიდუმლოს შესახებ ვიცი. სტატია წაიკითხეთ და თქვენც გაიგებთ.
საბჭოთა ქუდები შენობაში
თუ ყურადღებას მიაქცევთ ქალების გარეგნობას საბჭოთა ფილმებიდან, ნათელი ხდება, რომ ბეწვის ქუდი ყოველთვის თავზე ეხურათ. თეატრშიც და ფილარმონიაშიც ზოგიერთი ქალი საგარეო ტანსაცმელს გარდერობში ტოვებდა, მაგრამ ქუდს არ იშორებდა. რა იყო ამ მოდური არჩევანის მიზეზი?
საქმე იმაშია, რომ საბჭოთა პერიოდში ბეწვის ქუდი გარკვეული სოციალური სტატუსის ერთგვარ ინდიკატორად ითვლებოდა. თუ ახლა შეძლებული ახალგაზრდები ცდილობენ შეიძინონ ძვირადღირებული ტელეფონი, ფეხსაცმელი ან ჩანთა, ჩვენი დედები და ბებიები ბეწვის ქუდით კოპწიაობდნენ.
როგორც ხვდებით, მელას ან წაულას ბეწვისგან დამზადებული საბჭოთა ქუდები ძალიან ძვირი ღირდა. მის შესაძენად ფულის დაგროვება და რიგში დგომა უწევდათ. რა თქმა უნდა, იყო უფრო იაფი კურდღლის ბეწვის ქუდები, მაგრამ ისიც იაფი სიამოვნება არ იყო.
საბჭოთა ბეწვის ქუდები იმდენად ძვირი ღირდა, რომ ქალების უმეტესობა ხალხში მათ მოხდაზე უარს ამბობდა. გარდერობში ქუდის დატოვების ეშინოდათ. ამიტომაც, ყველგან თან დაატარებდნენ.
სსრკ-ში მოდის მიმდევრები არ ნერვიულობდნენ, როდესაც თავსაბურავის წაღება უწევდათ. ქუდი ხომ სტატუსის მაჩვენებელი იყო. ქალებს შესაძლებლობა ჰქონდათ თავიანთი მოდური აქსესუარი ყველასთვის ეჩვენებინათ. უფრო მეტიც, ეტიკეტის წესების მიხედვით, ქალბატონებს უფლება აქვთ არ მოიხადონ თავსაბურავი შენობაშიც, მამაკაცებისგან განსხვავებით.
რატომ აღარ არის პოპულარული ბეწვის ქუდები?
გარდაქმნის შემდეგ ბეწვის მაღალმა ქუდებმა პოპულარობა დაკარგა. პოსტსაბჭოთა სივრცეში შემოვიდა იმპორტული საქონელი, თუნდაც არც ისე საუკეთესო ხარისხის. ეს ეხება არა მხოლოდ ტანსაცმლის კონკრეტულ ნივთებს, არამედ მოდურ ტენდენციებს, ამიტომაც მოდის მიმდევრები საბჭოთა ქუდებს უკვე იშვიათად იხურავდნენ.
იმ დროს პოპულარული აჩეჩილი თმა სქელი ქუდის ქვეშ ფორმას კარგავდა. ეს ერთ-ერთი მიზეზი იყო, რატომაც თქვეს უარი ამ თავსაბურავზე.
გარდა ამისა, ბეწვის ქუდები ყოველთვის კარგი ნადავლი იყო თაღლითებისთვის. ქუდებს იპარავდნენ ქუჩაში და ხალხმრავალ ადგილებში. საზრიანი ქალები ქუდებზე რეზინს ამაგრებდნენ და ნიკაპის ქვეშ აფიქსირებდნენ. მშფოთვარე 90-იან წლებში სულ უფრო ხშირად ცდილობდნენ ქურდობისგან თავის დაცვას, ამიტომ დაიწყეს ძვირადღირებული ბეწვის ქუდების ჩანაცვლება იაფფასიანი ვარიანტებით.
