-ანა, ჩემი გესმის?
ანა შეკრთა და ექთანს შეხედა. ნინო დიდი ხანია მუშაობდა საავადმყოფოში და ყველასთვის მეორე დედა იყო, თანატოლებისთვისაც. ყველამ იცოდა, რომ შეეძლოთ რჩევისთვის მიემართათ.
ნინო ყველას სიხარულით ეხმარებოდა და პოულობდა იმდენად მარტივ გადაწყვეტილებას, რომ უკვირდათ, როგორ ვერ მოიფიქრეს ეს.
-ოჰ, ნინო, – დაიწყო ანამ სუსტი ხმით. ექთანი უფრო ახლოს მივიდა:
-მისმინე, პირველი არ ხარ და, სამწუხაროდ, არც უკანასკნელი, ვინც ამას შეეჯახა. თავი ხელში უნდა აიყვანო და გამოსავალი მოძებნო. არ დაიხრჩო პრობლემებში.
ანას თვალები ცრემლით აევსო. იმდენი ცრემლი არასდროს დაუღვრია, რამდენიც ბოლო ორი კვირის განმავლობაში და მხოლოდ ნინომ იცოდა მისი განცდების შესახებ.
ორი კვირის წინ მისი ქმარი მოულოდნელად წავიდა და დაუტოვა მანქანის სესხი, რომელიც ანას სახელზე იყო გაფორმებული. გაგამ დაარწმუნა, რომ თავად ვერ გააფორმებდა მისი სამსახურის გამო, სადაც საკრედიტო ვალდებულებები მკაცრად მოწმდებოდა. როგორ არ უნდა მინდობოდა, როცა ცოლ-ქმარი იყვნენ! მოგვიანებით იპოვა წერილი, სადაც გაგა უხსნიდა, რომ თავისუფლება სურდა და გაგებას სთხოვდა. წასვლამდე სახლი, სადაც ერთად ცხოვრობდნენ, გასაყიდად გამოიტანა.
გაგას არც გახსენებია, რომ ანას ბებიამ ბინა გაყიდა ამ სახლის შესაძენად. ყველაფერი ერთ ღამეში ჩამოინგრა. ადრე ყველა გადახდაზე გაგა იყო პასუხისმგებელი, რადგან კარგი შემოსავალი ჰქონდა. ახლა ანა გზაჯვარედინზე იდგა და არ იცოდა, რა გაეკეთებინა. გაგა ახალ ქალთან ერთად გაუჩინარდა და მხოლოდ საზრუნავი დაუტოვა.
ბინა, რომელიც კანონით ქმარს ეკუთვნოდა, გაიყიდებოდა, და ანამ არ იცოდა, ვის დარჩებოდა. თავს ჩიხში გრძნობდა, წარმოდგენა არ ჰქონდა, როგორ მოქცეულიყო.
ექიმად მუშაობდა, მაგრამ იმდენს არ იღებდა, რომ ყველა სირთულეს გამკლავებოდა.
-რა გავაკეთო? საავადმყოფოშიც რომ დავრჩე, ამდენს ვერ ვიშოვი – ფიქრობდა ხმამაღლა.
ნინომ კარისკენ გაიხედა და ისევ ანას მიუბრუნდა.
-მომისმინე, ბოლოს როდის გადი შვებულებაში?
-ფიქრობ, შვებულების ანაზღაურება რამეში გამომადგება? – უნდობლად იკითხა ანამ.
-რა თქმა უნდა, არა. გახსოვს მამაკაცი მეექვსე პალატიდან? ავტოკატასტროფის შემდეგ მოიყვანეს, დიდი პირია.
-მერე?
-ბანკირია. ბანკი, საიდანაც სესხი გაქვს აღებული, მას ეკუთვნის.
-რა საინტერესოა – გაუკვირდა ანას.
ნინომ გააგრძელა:
-ახლა ეძებს მომვლელს. აქ დიდხანს მოუწევს წოლა და არავინ იცის, როდის გამოჯანმრთელდება. მზადაა, კარგი ფული გადაიხადოს, მაგრამ 24 საათიანი სამსახურია. ექიმს მასთან ერთად ცხოვრება მოუწევს.
ანა დაფიქრებული უყურებდა, მის წინადადებას წონიდა.
***
ნინოს წასვლის შემდეგ ანა იჯდა და ფიქრებში იყო ჩაძირული. ნელ-ნელა განუმტკიცდა რწმენა, რომ ნებისმიერ ფასად ყველაფერს გაუმკლავდებოდა.
ორი დღის შემდეგ აქტიურად მონაწილეობდა ბანკირის მომზადებაში ტრანსპორტირებისთვის. მის ვაჟთან უკვე ყველაფერი შეათანხმა და შემოთავაზებული პირობები წარმოუდგენლად მომგებიანი აღმოჩნდა. ისეთი, რაზეც ანა ვერც იოცნებებდა. გული უგრძნობდა, რომ ბანკირის ვაჟი სასოწარკვეთილი იყო, მაგრამ სამედიცინო აპარატიდან გათიშვა არ შეეძლო. დიდი თანხა ჩადო აგარაკზე მის ტრანსპორტირებაში. იმედი ჰქონდა, რომ სახლის ატმოსფერო მის მდგომარეობას გააუმჯობესებდა.
ტელევიზია და ინტერნეტი აქტიურად განიხილავდა ვაჟის საქციელს, ადიდებდნენ მას, კარგად წარმოაჩენდნენ. მომავალ მერს არჩევნებში დახმარებას ჰპირდებოდნენ, რომელიც ერთ თვეში იყო დაგეგმილი. ანაც გულგრილი არ დარჩა მისი ერთგულებისადმი, თუმცა მასთან შეხვედრას დადებითი ემოციები არ გამოუწვევია. ამპარტავანი და ცივი მამაკაცი იყო. ანა ცდილობდა, არავინ გაეკიცხა, რადგან თავადაც საშინელ მდგომარეობაში იყო.
როდესაც ბანკირი საკაცეზე გადაიყვანეს, მას მიჰყვებოდა, მაგრამ გაახსენდა, რომ ტელეფონი ფანჯრის რაფაზე დარჩა. პალატაში მიბრუნდა, სადაც უკვე მუშაობდნენ სანიტრები. გაიგონა საუბარი, რამაც დერეფანში შეაფერხა.
-მეცოდება ანა. ღრუბლებში დაფრინავს, მაგრამ კარგი ადამიანია – აღნიშნა ერთმა სანიტარმა.
-ჩუმად, ვინმე გაიგონებს, შემდეგ პრობლემებს ვერ მოიშორებ – უპასუხა მეორემ.
-რატომ უნდა გავჩუმდეთ? ბანკირი აქ აღარ არის.
-როგორ ფიქრობ, რა მოხდება? – ჰკითხა პირველმა.
-ვფიქრობ, არჩევნების შემდეგ უდანაშაულოს დაადანაშაულებენ. რა თქმა უნდა, ვწუხვარ მის გამო. ყველა მხოლოდ ფულზე ფიქრობს, მას კი ქმრისგან დიდი ვალი დარჩა – უპასუხა მეორემ.
ანა მოსმენილით გაოგნებული იყო. ეს შეუძლებელია სიმართლე იყოს.
სანიტრები აგრძელებდნენ:
-საინტერესოა, ამას როგორ მოაწყობს? – იკითხა ერთმა.
-მნიშვნელობა არ აქვს. ჩვენს ექიმს შანსი არ აქვს. ვინ არის იგი ასეთი ფულის და ძალაუფლების წინაშე? – უპასუხა მეორემ.
სანიტრებმა პალატა დატოვეს, ანა ვერ დაინახეს. სიბნელეში იდგა და ცდილობდა გაეგო, რა საფრთხე ემუქრებოდა. რა მოიფიქრეს ამ მდიდრებმა?
მაგრამ არჩევანი არ ჰქონდა. უკვე მიიღო ავანსი და გადაიხადა ვადაგადაცილებული გადასახადები. მისი მარშრუტი პაციენტის შვილის მიერ მიცემული მისამართით გადიოდა. ყოველი კილომეტრი, რომელიც ქალაქს აშორებდა, შფოთვას მატებდა. თუ ბანკირის შვილი მოინდომებს მოიშორებს არა მხოლოდ მამას, არამედ მას და ანას არავინ მოძებნის.
ანა უცნობ ადგილას აღმოჩნდა და არც ერთმა ნაცნობმა არ იცოდა, სად იმყოფებოდა. კოლეგებმა მხოლოდ ის იცოდნენ, რომ ანა გაემგზავრა აგარაკზე ავადმყოფის მოსავლელად.
ბანკირის ვაჟი არაკეთილმოსურნედ შეხვდა.
-ქალბატონო ანა, წასასვლელი ვარ და თქვენ არსად ჩანხართ. ხომ იმისთვის აგიყვანეთ, რომ ძვირფასი დრო მამაზე არ დავხარჯო. – მისი სიტყვები უფრო გულწრფელად ჟღერდა, ვიდრე პირველ შეხვედრაზე.
ანამ იგრძნო, როგორ აკანკალდა.
-მაპატიეთ, ცოტა დავაგვიანე, ეს აღარ განმეორდება, – უპასუხა ბოდიშის მოხდით.
ტიტე გასასვლელად დაიძრა.
-ასე იქნება. მე ან ჩემი ცოლი ყოველდღე მოვალთ. ყოველ მეორე დღეს დამლაგებელი მოდის. შენი მოვალეობაა მამაჩემზე ზრუნვა. – მოულოდნელად გაჩერდა და დაამატა: – არ ჩაყოთ ცხვირი სხვის საქმეებში.
ანამ თავი დაუქნია, თავს დამცირებულად გრძნობდა.
ტიტეს ვიზიტები მშვიდად გადიოდა. მამას ნახულობდა, ანას სასეირნოდ აგზავნიდა, მასთან ათ წუთს ატარებდა და მიდიოდა, ზოგჯერ არც ემშვიდობებოდა. თუმცა ანამ შენიშნა, რომ ვიზიტების შემდეგ პაციენტის მდგომარეობა უარესდებოდა. დროთა განმავლობაში, ყველაფერი ნორმას უბრუნდებოდა, მაგრამ ეს იმაზე მეტყველებდა, რომ მამა ცუდად რეაგირებდა შვილის ვიზიტებზე.
საღამოს ანამ გადაწყვიტა გაერკვია, რა ხდებოდა: სამედიცინო ჩანაწერები შეისწავლა, ინფორმაციას ინტერნეტში ეძებდა. რაც უფრო მეტად სწავლობდა ავადმყოფის ისტორიას, მით უფრო უკვირდა. დიახ, პაციენტმა სერიოზული ტრავმა მიიღო, მაგრამ ამდენ ხანს კომაში არ უნდა ყოფილიყო.
ღამე ფიქრებში გაატარა. განთიადისას ყოფილ კურსელს გრძელი შეტყობინება მისწერა. პასუხი მეორე დღეს მოვიდა.
ამასობაში ანამ რაღაც უცნაურობა შენიშნა: დაინახა, როგორ გაუკეთა ტიტემ მამას ინექცია. მგონი მიხვდა, რა სახის ნარკოტიკი იყო.
***
წასვლისას ტიტე კარგ ხასიათზე იყო. უხაროდ, რომ სწორი მიმართულებით მიდიოდა. ავარია საჭირო დროს მოხდა, აქ გამოჩნდა ექიმი, რომელიც მზად იყო ფულისთვის ყველაფერი გაეკეთებინა. ყველაფერი ლაგდებოდა: მალე არა მხოლოდ მერი გახდებოდა, არამედ მოიშორებდა პრობლემას, რადგან ბანკირი მამის მთელი ფული მას დარჩებოდა.
ტიტე მომავლის გეგმებს აწყობდა და მიხვდა, რომ ცოლის მოშორებაც დასჭირდებოდა. მთელი გეგმა ხომ მან შეიმუშავა. დახმარებისთვის მადლიერი იყო, მაგრამ ასეთ ქალთან ერთად ცხოვრება სახიფათო იყო. ნებისმიერ მომენტში იგივე მის წინააღმდეგ შეეძლო გაეკეთებინა. ყოველდღე ქალაქგარეთ ვიზიტი რთული იყო, მაგრამ ყოველდღიური ინექციები აუცილებელი იყო, რომ კომიდან არ გამოსულიყო.
მეორე დღეს, აგარაკზე სტუმრობისას, ტიტემ მსუბუქი შფოთვა განიცადა. ორი საათი საცობში გაატარა. თუ ინექციას დროულად არ გაუკეთებს, მამამ შეიძლება გაიღვიძოს.
ადგილზე მისულმა შვება იგრძნო: ჯერჯერობით ყველაფერი გეგმის მიხედვით მიდიოდა. ექთანი ჩვეულებრივზე უფრო თავაზიანად მიესალმა. მამა ისევ კომაში იყო. დროულად მიუსწრო.
-ქალბატონო ანა, გაისეირნეთ. მამასთან მინდა დარჩენა.
ანა უთქმელად ოთახიდან გავიდა. დღეს იყო ბოროტმოქმედის გამოვლენის დღე, ყველაფერი მზად იყო.
ცოტა ხანი კარს უკან გაჩერდა და ისევ შებრუნდა. ტიტეს ბრაზი მოერია, ხელში შპრიცი ეჭირა.
-რა ხდება? აქ მე ვასრულებ ექიმის ყველა დანიშნულებას, – აღელვებულმა თქვა ანამ. – პაციენტს არ სჭირდება დამატებითი ნემსები.
-ეს შენი საქმე არ არის. გითხრეს, რომ წასულიყავი. გესმის, რომ ახლა აქედან შეიძლება ვერ გააღწიო?
შიშმა შეიპყრო, მაგრამ იცოდა, რომ დღეს კიდევ რამდენიმე ადამიანი ახლომახლოს იყო. ტიტემ გააგრძელა:
-მართლა ფიქრობ, რომ შენი ცხოვრება ფულზე უფრო მნიშვნელოვანია? – დამცინავად ჩაიცინა. – ფულზე არაფერი იცი. ცხოვრება არაფერს ნიშნავს და ამას მალე მიხვდები.
მისკენ მიტრიალდა, მაგრამ ამ დროს ოთახში შემოიჭრნენ ფორმიანი კაცები და იატაკზე დააწვინეს.
***
მომხდარის შემდეგ ანა კლინიკაში დაბრუნდა და მუშაობა გააგრძელა. მოგვიანებით გაიგო, რომ ბანკირი კომიდან გამოვიდა და ახლა სხვა საავადმყოფოში იმყოფებოდა. კოლეგებს შორის მისი პოპულარობა გაიზარდა, რადგან მისი ფოტო ჟურნალების გარეკანებზე ხშირად ჩნდებოდა, მაგრამ მისთვის მხოლოდ იმედგაცრუების წყარო იყო და არა სიამაყის.
კიდევ ერთხელ იმედი გაუცრუვდა ადამიანში.
***
-ქალბატონო ანა – ქალი ქუჩაში გაჩერდა და მაშინვე ვერ დაინახა გვერდით გაჩერებული მანქანა. შფოთვის გრძნობამ გული აუჩქარა.
-ნუ ნერვიულობ – გაისმა მანქანიდან. – ჩვენთან გეპატიჟებით. ბატონ დავითს თქვენი ნახვა სურს. ჯერ კიდევ გამოჯანმრთელებული არ არის, რომ გარეთ გამოვიდეს.
მანქანაში ჩაჯდომისას პირველად დაინახა თავისი ყოფილი პაციენტი. ქალს ღიმილით და მადლიერებით შეხვდა.
-მაპატიეთ, რომ ადრე არ დაგირეკეთ. მინდა მადლიერება გამოვხატო. თქვენ გადამარჩინეთ.
-მადლობა არ არის საჭირო.
მამაკაცს გაეცინა:
-ასეთი სიმშვიდე იშვიათია. რას იტყვით ვახშამზე?
ვახშამზე საუბარი პირადული და თბილი გახდა. დავითმა გაუზიარა, რომ მისი შვილი 15 წლის იყო, როცა მისი არსებობის შესახებ გაიგო, და გადაწყვიტა საზღვარგარეთ სასწავლებლად გაეგზავნა.
ანამ ვერც კი შენიშნა, როგორ მოუყვა თავისი გამოცდილების შესახებ. როცა გაიგო, რომ სესხი მის ბანკში იყო გაფორმებული, ძალიან გაუკვირდა.
ერთმანეთს თბილად დაემშვიდობნენ.
-ანა, დაიმახსოვრე. ცხოვრება ბუმერანგია. ის ყოველთვის ყველაფერს აბრუნებს, იქნება ეს კარგი თუ ცუდი.
***
მეორე დღეს კარზე ძლიერმა კაკუნმა გააღვიძა. კარი გააღო და კურიერი დაინახა. გაკვირვებულმა წარბი ასწია.
-გთხოვთ, ხელი მოაწერეთ – სთხოვა კურიერმა და მოცულობითი კონვერტი გადასცა.
კონვერტს რამდენიმე წუთი უბრალოდ უყურებდა, სანამ გახსნას გაბედავდა. იქედან გადმოცვივდა საბუთები – ბინის ნახევარი ბანკირმა ქმრისგან იყიდა და გადასცა.
აქვე იყო საბუთები, რომლებიც ადასტურებდა, რომ მისი კრედიტი სრულად დაფარული იყო. ბოლოს კონვერტიდან გამოვარდა კიდევ ერთი კონვერტი პლასტიკური ბარათით. მასზე მიმაგრებული იყო წარწერა ანგარიშზე არსებული თანხით და მოკლე შეტყობინება: „ბუმერანგი ბრუნდება“.
