სამწუხაროდ ზრდასრული შვილები ყოველთვის დამოუკდებლებად არ იზრდებიან. მშობლებს მათზე ზრუნვა მაშინაც უწევთ როდესაც საქმე პირიქით უნდა იყოს, ანუ შვილები უვლიდნენ მშობლებს. შესაძლოა საქმე არასწორ აღზრდაშია, თმცა ოდესმე უნდა მოითხოვოთ, რომ ბავშვებმა მშობლების კისერზე აღარ იცხოვრონ. ჩვენი დღევანდელი გმირი ზრდასრული შვილების დედაა. მას ორი ვაჟი ყავს, რომლებიც უკვე რამდენი წელია რაც დაქორწინებულები არიან თუმცა ჯერ კიდევ დედისგან ითხოვენ მატერიალურ დახმარებას.
ზრდასრული შვილების დედა
“მე სამუშაოდ იტალიაში წავედი, როცა ვაჟმა სკოლა დაამთავრა. ის 18 წლის იყო, მისი ძმა კი 15-ის. იმ დროს სოფელში ჯდომა ბევრს ვერაფერს მოგიტანდა. ერთ მომენტში ყველა ტოვებდა მეუღლეს და პატარა შვლებს იმსითვის, რომ ცოტაოდენი ფული გამოემუშავებინა. მას შემდეგ 13 წელი წავიდა. ვაჟმა ცოლი მოიყვანა და ახალგაზრდა ოჯახი რძლის ბინაში დასახლდა, მე კი ქალაქგარეთ სახლი ვაჩუქე.”
“უმცროსი ვაჟი ორი წლის წინ დაქორწინდა და მეუღლესთან ერთად ჩვენს ოროთახიან ბინაში ცხოვრობს. უფროს ვაჟს ორი გოგო ჰყავს და უმცროსს ცოტა ხნის წინ გაუჩნდა ბიჭი. მე იტალიაში ვცხოვრობდ ავმუშაობ, ცოტაოდენ ფულს ვინახავ იმისთვის, რომ შვილებს დავეხმარო. თუმცა ბოლოს მათთან დასასველებლად რომ ცავედი ძალიან გავწბილდი.
ყოველ წელს ჩავდივარ ახლობლებთან და თითო ჩანთა საჩუქრები მიმაქვს. ამჯერად უფროს ვაჟტან მივდიოდი და თან ვიხსენებდი როგორ ვაგროვებდი ფულს მისი ქორწილისთვის და ორივე ვაჟის დასახმარებლად. ამ პერიოდის განმავლობაში სრულფასოვანი შვებულება არ მქონია, ფულის საკუთარ თავზე დახარჯვა მენანაბოდა. ყველა კმაყოფლი იყო იქმადე სანამ ერთ დღეს უმცროსმა ვაჟმა არ დამირეკა სამსახურში.”
მითხრა რომ უსამართლობაა რომ მისმა ძმამ სახლი მიიღო საჩუქრად მას კი არაფერი მიუღია საჩუქრად და გადაწყდა, რომ მისი ბინის ფული უნდა შემეგროვებინა. ვიცი რომ ეს გადაწყვეტილება თავად მივიღე მაგრამ მაშინ შოკში ვიყავი. ბოლოს გადავწყვიტე უმცროსი ბიჭისთვის გული არ დამეწყვიტა და დაგროვილი ფული ჩამოვუტანე.”
უმადური შვილები
” ზღურბლთან რძალი შემხვდა, უფროს ვაჟის ცოლი. მას საჩუქრები მისაღებ ოტახში მივეცი. დავჯექით ჩაის დასალევად. ცოტა ხანს მეკითხებოდნენ როგორ ვარ და როგორ ვცხოვრობ , ბოლოს კი რძამა შემომჩვლა, რომ მათ ორი გოგონა ყავთ, მის მაზლს კი 1 ბიჭი, ამიტომ მათ ორჯერ მეტი საჩუქრები უნდა მივუტანო. ეს სიტყვები ჩუმად გადავყლაპე, ცოტა ხანს ვიურთიერთეთ და სახლში წავედი.
სახლში უმცროსი რძალი შობისთვის ემზადებოდა. მე ისე დავირალე არაფერი შემიჭამია და ძალიან გაღიზიანებული ვიყავი. დავჯექი დივანზე ერთი საათით და ერთ წერტილს ვუყურებდი, ვერ ვხვდებოდი როგორ მოხდა ეს. არცერთი რძალი არ დაინტერესდა როგორ მქონდა საქმე, არ მკითხეს მშიოდა თუ არა. იმ რამეს ყველაფერი გავიაზრე და უმცროს ვაჟს შეპირებული ფული მივეცი. თუმცა მომავალ წელს მათ სანახავად აღარ ჩამოვალ. ვხედავ რომ უჩემოდაც კარგად არიან. დროა დამოუკიდებლები გახდნენ და მე ბოლოსდაბოლოს ჩემი ოცების შვებულებაში წავალ. ალბათ ეს გაცილებით ადრე უნდა გამეკეთებინა.”
