ქალიშვილები მაიძულებენ შევურიგდე ცოლს, რომელმაც მიღალატა.

0
1795

ბატონი თამაზი მარტო ცხოვრობს. რამდენიმე წლის წინ დაქვრივდა და დაკარგა საყვარელი ცოლი, რომელთანაც მეორე, ბედნიერი ქორწინება გაატარა. მარტო დაბერება ძალიან რთულია.

მას შვილები პირველი ქორწინებიდან ჰყავს. ორ ქალიშვილს უნდა, რომ მამა გვერდით ჰყავდეს და მისი ცხოვრებაც კარგად მიდიოდეს. თუმცა, მოხუცთან სტუმრად მისვლა რთულია, მათ ხომ უამრავი საქმე აქვთ. ჰოდა, ქალიშვილმა მას შესთავაზა პირველ ცოლთან დაბრუნება.

ცხოვრება ცოლის ღალატის შემდეგ

“25 წლის წინ პირველ ცოლს დავშორდი. ეს განქორწინება ჩემი ცხოვრების საუკეთესო მოვლენად იქცა. მე ორი ზრდასრული ქალიშვილი მყავს, ისინი ძალიან მიყვარს, მათთან მეგობრული ურთიერთობა მაქვს. ყოფილ ცოლთანაც ნორმალურად ვარ, მიუხედავად იმისა, რომ მიღალატა. ახალგაზრდობაში ღალატი ვერ ვაპატიე და დავშორდი. ახლა კი აღარ მაინტერესებს. ჩვენ ვსაუბრობთ, რადგან საერთო ბავშვები გვყავს, სხვა არაფერი.

განქორწინების შემდეგ შევხვდი ცხოვრების სიყვარულს და მასთან ერთად მთელი ეს წლები ბედნიერად გავატარე. სამწუხაროდ, სოფიო 3 წლის წინ გარდაიცვალა, ახლა მარტო ვცხოვრობ. ჩემთვის საყვარელი ქალის გარდაცვალება მოულოდნელად დამატყდა თავს. ის ჩემი საიმედო მეგობარი და მზრუნველი ცოლი იყო. ახლა დიდი ბინა და გარკვეული დანაზოგი მაქვს, მაგრამ რა აზრი აქვს, თუ ცხოვრების დარჩენილ წლებს ვერავის გავუყოფ.

კარგი მამა ვარ, შვილებს ვეხმარები, როგორც შემიძლია. ერთ ქალიშვილს ქორწილი გადავუხადე, მეორეს უნივერსიტეტის გადასახადი გადავუხადე. მიხარია, რომ ისევ ახლოს ვართ ერთმანეთთან, რადგან მარტო ვარ და ბავშვები ერთადერთია, რაც მახარებს.

ჩემი შვილები კი მათ დედასთან დაბრუნებას მთხოვენ. ისეთი გულუბრყვილოები არიან, არ იციან, რომ ღალატის შემდეგ ადამიანი წყვეტს შენთვის არსებობას. ურთიერთობა ბროლივით იმსხვრევა და აზრი არ აქვს ქორწინების შენარჩუნებას მასთან, ვინც გიღალატა. ამ ადამიანთან ვეღარასდროს იქნები ბედნიერი. უკვე თვითონაც შევეგუე მარტოობას, ყოფილ ცოლთან დაბრუნება ჩემი საყვარელი ცოლისთვის იქნება ღალატი. არადა, ბოლო დროს სულ უფრო ხშირად ვფიქრობ ამაზე.”

საყვარელი ადამიანის დაკარგვა საშინელებაა. გარკვეული დრო არ იცი, სად წახვიდე, როგორ და რატომ გააგრძელო ცხოვრება… გადის თვეები, წლები, სულში კი სიცარიელე და სიმარტოვე ისადგურებს. ცხოვრება გრძელდება, თუმცა, ისე აღარ გახარებთ, როგორც ადრე, მეორე ნახევართან ერთად. იქნებ, ბატონი თამაზი შეხვდება ისეთ ადამიანს, რომელთანაც ცხოვრების დარჩენილი წლები უნდა გაატაროს? მართალია, ურთიერთობას ვერ ააწყობ იმ ადამიანთან, რომელსაც რაღაც ვერ აპატიე, მხოლოდ იმიტომ, რომ მარტო არ დარჩე. როგორ ფიქრობთ?