ურთიერთობა სოციალურ ქსელში ნორმალური გახდა. ინტერნეტის განვითარებამ საშუალება მოგვცა, რომ ნებისმიერს დავუკავშირდეთ, თან ამისთვის ქუჩაში გასვლა და კომფორტული სავარძლის მიტოვება საკმარისი არაა. ადამიანი ყველაფერ კარგს ადვილად ეგუება. ბევრ ადამიანს სოციალური ქსელის მიმართ ნამდვილი დამოკიდებულება განუვითარდა.ალბათ, ბევრს ჰყავს ვირტუალური მეგობრები, რომლებიც ყოველთვის ონლაინ რეჟიმში არიან. ასეთი ხალხი მუდმივად რაღაცას აქვეყნებს: ფოტო, ვიდეო, ბრძენი ადამიანის ციტატა, სასაცილო სურათი. ზოგჯერ თავის აზრებს გვიზიარებს, ყველას. ასე მოქცევა ნამდვილად ღირს?
ურთიერთობა სოციალურ ქსელებში
„რაც უფრო მეტად ვითარდება თანამედროვე სამყარო, მით მიღებულია ყველაფრის საჯაროდ ჩვენება. ვერ ვიტან ადამიანებს, რომლებიც თითოეულ ნაბიჯს სოციალურ ქსელში აქვეყნებენ. აი, კაფეში ზის. აი, ახალ ბიჭთან ერთად სეირნობს, აი, უკვე ეჩხუბა. ვიღაცამ ყვავილები აჩუქა“ – აღშფოთებულია ანდრია.
„უცნაურია, რომ ასე ახდება. დავუშვათ, ვიღაც გოგო–ბიჭს ერთმანეთი შეუყვარდა. ეს მშვენიერია, მაგრამ რა საჭიროა ამ ურთიერთობის ინტერნეტში გადატანა? ეს ხომ ძალიან პირადულია, რომლის საქვეყნოდ ჩვენება არ ღირს. არა, ერთმანეთით თავს იწონებენ, თითქოსდა საქონელს სახით აჩვენებენ. ჩემი ახალი მეორე ნახევარი შეაფასეთ, მოიწონეთ.შესაძლოა, 30 წელს გადაცილებული უკვე ბებერი ვარ და არაფერი მესმის? ახალგაზრდობაში შეყვარებული მეც მყავდა, მაგრამ ურთიერთობას მეგობრებთანაც არ განვიხილავდი. აქ, ახალგაზრდები დაუფიქრებლად და უყოყმანოდ თავიანთ გრძნობებს ასობით და ათასობით უცნობი მომხმარებლის წინაშე ასაჯაროებენ.ეს ყველაფერი არ მსიამოვნებს. ზოგჯერ მგონია, რომ ზოგ რამეს მხოლოდ ნათელი ფოტოების გამო აკეთებენ, რომ შემდეგ Facebook–ზე ან Instagram–ზე გამოაქვეყნონ. მაგალითად, ფეისბუქს ვხსნი და ბევრ პოსტებს შორის ვხედავ ვიღაც მოწყენილ გოგოს, რომელიც კაფეში ზის და ალკოჰოლური სასმელით სავსე ჭიქა უჭირავს. ზიხარ და იჯექი. რად მინდა ამის ყურება? კიდევ რაღაც ჭკვიანურს წერს. რატომ? ვისთვის? განსაკუთრებით მაღიზიანებს, როცა მის წინადადებაში რამდენიმე ელემენტარული შეცდომა მხვდება. რას წავიკითხავ ჭკვიანურს? თუ მზის სათვალის მიღმაც მის ცარიელ თვალებს ვხედავ. უბრალოდ კაფეში მივიდა, რომ ათობით მცდელობის შემდეგ წარმატებული ფოტო გადაეღო და პოსტი გამოექვეყნებინა.
რა თქმა უნდა, მესმის იმ ადამიანის გრძნობების, რომელიც პირველად პარაშუტიდან გადახტა. ის ემოციებით სავსეა და მეგობრებისა და გამომწერებისთვის ამის გაზიარება სურს. ეს მაგარია, თუ მთის მწვერვალზე ავიდა, თუ საყვარელი შემსრულებლის კონცერტს დაესწრო.მაგრამ ზედიზედ ყველაფრის გამოქვეყნება, რომ გაჯერებული ცხოვრების ილუზია შემქნას, ცოტა სამწუხარო და სასაცილოა. ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, რომ ადამიანი საკუთარ თავს და სხვებს ატყუებს. თითქოსდა ცნობილების გვერდებს გადახედა და მათ დაკოპირებას ცდილობს.ახლახანს ქალიშვილთან ერთად სანაპიროზე გავედი. შუადღით საშინელი სიცხეები არის, ამიტომ საცურაოდ დილით ადრე გავდივართ, საბედნიეროდ, ახლოს ვცხოვრობთ. სადილობისას, როცა მზე ამოდის, სახლში მოვდივართ. ვხედავთ, რომ ბევრი ამ დროს სანაპიროსკენ მიდის, თან პატარა ბავშვებთან ერთად. აი. ბავშვი უკვე წითელი ზურგით ზის, დედა კი ხან ერთი რაკურსით, ხან მეორეთი სურათებს იღებს. რატომ? საკუთარი თავი თუ არა, შვილი შეიცოდე! იქნებ, ჩემი პრობლემა ჩვეულებრივი სიხარბეა? მე ხომ პირადი ცხოვრების სხვებისთვის გაზიარება არ მსურს, საკუთარი ოჯახის საჯაროდ ჩვენებას არ ვაპირებ. ჩემი ბედნიერება მხოლოდ ჩემია და მისი გაზიარების არანაირი სურვილი არ მაქვს. მით უფრო, ამ გიჟურ, ვირტუალურ სამყაროში“ – ასკვნის ანდრია.
მამაკაცის წერილი ძალიან ემოციური გამოვიდა და ამისთვის მხოლოდ მადლობა უნდა გადავუხადოთ. ალბათ, ბევრ საკითხში მართალია, რადგან ბედნიერებას ნამდვილად სიჩუმე უყვარს. თქვენ როგორი დამოკიდებულება გაქვთ იმ ადამიანების მიმართ, ვინც ყოველ ნაბიჯს სოციალურ ქსელში გვიზიარებს? ასეთ ხალხს განიკითხავთ თუ მხარს უჭერთ?
