ოჯახთან ერთად მგზავრობა შეიძლება ნამდვილ ჯოჯოხეთად გადაიქცეს თუ ნათესავები ჩხუბს დაიწყებენ. ყველაზე საწყენი ის არის, რომ მიზეზი უმეტესად უმნიშვნელოა. მაგალითად, პაპარაცის დღევანდელი სტატიის გმირი ლია წაეჩხუბა თავის დედამთილს წინა ადგილისთვის მანქანის სალონში. რა მოხდა და შეძლეს თუ არა ნათესავებმა კონფლიქტის მოგვარება, წაიკითხავთ ქვემოთ.
მგზავრობა მანქანით ოჯახთან ერთად – “ვაღმერთებ ქალაქგარეთ ქმართან და ქალიშვილთან ერთად წასვლას. გვყავს ჩვენი მანქანა და შეგვიძლია დრო და დრო ბუნებაში წასვლა. ამას გარდა, ხშირად მივდივართ ქმრის მშობლებთან აგარაკზე.ადრე დედამთილი თავისით მიდიოდა ხოლმე ავტობუსით ან მატარებლით. მაგრამ რაც მანქანა ვიყიდეთ, ჩვენ მიგვყავდა ხოლმე. ნამდვილად არ ვარ წინააღმდეგი, რომ დავეხმაროთ, მაგრამ ხანდახან ეს მგზავრობა ნამდვილ წამებად იქცევა ხოლმე.საქმე იმაშია, რომ მანქანის წინა სავარძელს დედამთილს ვუთმობ ხოლმე. უკან ჯდომის რატომღაც ეშინია.მე კი უკან რომ ვზივარ, მზგავრობა მწყენს. ვითმენდი, რომ დედამთილი არ მეწყენინებინა, მაგრამ გასულ კვირას ყველაფერი სხვანაირად იყო. ჩვენ გავემზადეთ აგარაკზე წასასვლელად. თავს შეუძლოდ ვგრძნობდი. ძალიან ამტკივდა თავი და სუსტად ვიყავი. დავჯექი მანქანის წინა სავარძელზე, რადგან უკან ნ კიდევ უფრო ცუდად გავხდებოდი. დედამთილმა კი მოითხოვა, რომ ადგილი დამეთმო.
ჩხუბი დედამთილთან – შევეცადე ამეხსნა სიტუაცია: “თავს ცუდად ვგრძნობ, უკანა სავარძელზე თავბრუ მეხვევა, დღეს ვერ შევძლებ იქ ჯდომას.” დედამთილმა კი მიპასუხა: “ასე არ შეიძლება, მე უფროსი ვარ, ამიტომ დავჯდები ის, სადაც მომესურვება!”საუბარში ჩემი ქმარი ჩაერია: “არა, დედა, ხომ ხედავ ლია ცუდად არის, როგორი ფერმკრთალია? ვერ დაჯდებაუკან მხოლოდ იმიტომ, რომ შენ ასე მოინდომე” დედამთილი აშკარად არ ელოდა ამას, გაბრაზდა და საერთოდ წავიდა.მას მერე ტელეფონზე აღარ გვპასუხობდა, აღმოჩდა, რომ იმ დღეს აგარაკზე ავტობუსით წავიდა.იმ დღის მერე ერთი კვირა გავიდა. დედამთილი კი ისევ ნაწყენია ჩვენზე. ალბათ მობოდიშებასაც ელოდება. ჩვენ კი არაფერი დაგვიშავებია. არ მესმის, რატომ ჰგონიათ ადამიანებს, რომ ასაკის გამო ყველაფრის უფლება აქვთ.
რედაქციისგან: ასაკოვანი ადამიანების უმეტესობა დარწმუნებულია, რომ მათ მეტი უპირატესობა აქვთ. რა თქმა უნდა, ასაკს პატივი უნდა ვცეთ, მაგრამ არა საკუთარი ზიანის ხარჯზე.არა, არ იფიქროთ, რომ მოხუცების უპატივცემულობას ვქადაგებთ. უბრალოდ, უნდა ვიცოდეთ, რომ ყველა ასაკში შეიძლება შეგვეშალოს და ასაკის გამო თავი მართალი არ უნდა გვეგონოს.ლიას მოუწევს მოუწევს იმასთან შეგუება, რომ მისი დედამთილი ამ კატეგორიის ადამიანებს განეკუთვნება. წლებთან ერთად კი ეს მდგომარეობა დამძიმდება.თქვენ რას ფიქრობთ ამ ამბავზე? როგორ მოიქცეოდით ლია ადგილას? გაგვიზიარეთ კომენტარებში.
