“ჩემი მძახალი იტალიაში მუშაობს. როდესაც ჩვენი შვილები დაქორწინდნენ, მან ვერ შეძლო ქორწილში ჩამოსვლა, სამაგიეროდ გამოგზავნა ფული. ახალგაზრდა ოჯახი ნაქირავებ სახლში გადავიდა, მე კი პენსიაზე გასვლის შემდეგ ბევრი თავისუფალი დრო გამიჩნდა. ასე, რომ ერთი წლის შემდეგ შვილიშვილთან თამაში შემეძლო. ” – გვიყვება პაპარაცის მკითხველი ოლღა. ქალს დიდხანს არ დასცალდა დამსახურებული დასვენებით დატკბობა.

ბევრი თავისუფალი დრო

“რძალს სოფელში ბებია ჰყავს. ის ცოტა ხნის წინ ავად გახდა, მისი მიხედვა კი არავის შეეძლო. ჩემი შვილი გვიანამდე მუშაობდა, რძალი კი დეკრეტის მერე ახალ სამსახურში მუშაობდა, მერე ბავშვს უვლიდა. ბებიას ერთი და ჰყავდა, მაგრამ სხვა ქალაქში ცხოვრობდა.ერთ დღეს დამირეკა მძახალმა და მოხუცის მოვლა მთხოვა. საჭირო იყო საჭმლის მომზადება, ჭმევა და სახლის დალაგება. დავთანხმდი, უარს ხომ არ ვეტყოდი? მაგრამ არ ველოდი, რომ ამის კეთება მთელი 5 წელი მომიწევდა.მივდიოდი დღეში რამდენიმე საათი, ყველაფერს ვუკეთებდი, მერე კი სახლში ვბრუნდებოდი. მძახალი ხშირად მირეკავდა ახალ დავალებებს მაძლევდა. შედეგად, მიწევდა ბებიასთან მთელი დღე დარჩენა, სახლში დასაძინებლად ვბრუნდებოდი. გამიჭირდა აქეთ-იქეთ სიარული, ამიტომ გადავწყვიტე მოხუცთან გადასვლა, ხოლო ჩემს სახლში ახალგაზრდებს შევუშვებდი.ჩემი ვაჟი ხედავდა, როგორ მიჭირდა და ძალიან ვეცოდებოდი, ჩემი მძახლის უფროსი ქალიშვილი ახალ მოთხოვნებს მიყენებდა და ბრაზობდა, რამეს თუ ვერ მოვასწრებდი. ასე გავიდა 5 წელი. ბებია გარდაიცვალა და მე ჩემს სახლში დავბრუნდი. ახალგაზრდებმა აიღეს კრედიტი და ბინა შეიძინეს, რადგან ჩემს სახლში ცხოვრების პერიოდში თანხის შეგროვება შეძლეს.ბებიამ ანდერძი დატოვა. მთელი თავისი ქონება ქალიშვილს დაუტოვა. სამწუხაროდ, ჩემთვის ვერაფერი გაიმეტა. მძახალი კი თვლის, რომ ყველაფერი ისე იყო, როგორც უნდა ყოფილიყო. ყველაზე საწყენი ის არის, რომ უბრალოდ მადლობაც არ უთქვამს არავის. ბებიასთან შვილებზე და შვილიშვილებზე ახლოს ვიყავი…

რედაქციისგან: ქალბატონმა ოლღამ კეთილი საქმე გააკეთა. ის ფიქრობდა, რომ სწორად იქცეოდა და შეეძლო მოხუცისთვის თავისი დროის ნაწილი დაეთმო. ნათესავებმა კი ცუდად ისარგებლეს მისი სიკეთით. მთელი ეს დრო შეეძლო შვილიშვილთან ეთამაშა, დაკავებულიყო ჰობით, ემოგზაურა, დაესვენა…უანგარო სიკეთე ხშირად შეუმჩნეველი რჩება. როდესაც რამეს გაკეთებას გადაწყვეტ, მზად იყავი, რომ იმავეს ვერ მიიღებ სამაგიეროდ. ქალბატონ ოლღას ნებისმიერ დროს შეეძლო უარი ეთქვა მოხუცის მოვლაზე, მაგრამ გაიმეტებდა უმწეო ქალს მარტოობისთვის? სამწუხაროა, რომ მადლიერი არავინ დარჩა. თქვენ როგორ მოიქცეოდით ოლღას ადგილას? გაგვიზიარეთ კომენტარებში.