ურთიერთობის განვითარებისთვის ადამიანებმა მასზე გამუდმებით უნდა იმუშავონ. რასაკვირველია, დაინტერესება ორივე მხრიდან უნდა მოდიოდეს. ოჯახის დაკარგვა, რამდენად სევდიანად არ უნდა ჟღერდეს, ნებისმიერ ასაკში შეიძლება. მშობელს შვილების ზოგჯერ ზურგს აქცევენ, თუ იგი მათ საკმარისი ყურადღებით და სიყვარულით არ დაასაჩუქრებს.ასეთ სიტუაციაში აღმოჩნდა ჩვენი მკითხველიც. ქალი თითქოს ყველაფერს აკეთებდა ოჯახისთვის, თუმცა მთავარს ვერ ამჩნევდა. ახლა იგი ამას ძალიან ნანობს. როგორ დააბრუნოს მან ყველაფერი თავის ადგილზე?

ოჯახის დაკარგვა

“ისე მოხდა, რომ 47 წლის ასაკში ოჯახი დავკარგე. საბედნიეროდ, ყველა ცოცხალია და ჯანმრთელად გრძნობს თავს, თუმცა სახლში ქმარი და შვილები არ მიღებენ. წარმობით პატარა რაიონიდან ვარ. მუდამ ქალაქი და იქაური ცხოვრების რითმი მიზიდავდა, თუმცა ამისათვის ფულია საჭირო. სად იშოვოს თანხა უბრალო დიასახლისმა, ყასაბის ცოლმა? ბავშვების აღზრდა მთელ დროს მართმევდა. მეუღლე სამსახურიდან დაღლილი ბრუნდებოდა, იგი არ ავლენდა სინაზეს და მზრუნველობას ოჯახის მიმართ. საღამოს ის თავისი საქმეებითაა დაკავებული. არა, მას ვუყვარდი, თუმცა სოფელში ცხოვრება მუდმივ შრომასთანაა დაკავშირებული. ურთიერთობის გარკვევისთვის დრო არაა, პრინციპში, არც ღირს, ეს უბრალოდ წვრილმანებია. სხვა ქვეყანაში გამგზავრება გადავწყვიტე. ახალი ადგილების დათვალიერება და ფულის შოვნა ოთხ კედელში ჯდომას გაცილებით სჯობდა. სამგზავრო ფულის შესაგროვებლად ძვირფასი ნივთები გავყიდე, თანხის ნაწილი კი თანაკლასელისგან ვისესხე. შემდეგ სერიოზული საუბარი მქონდა მეუღლესა და შვილებთან. ბავშვებმა ჩემი მხარე დაიჭირეს. რაც შეეხება ქმარს, იგი ჩემი გამგზავრების კატეგორიული წინააღმდეგი იყო. მას ეჭვი ჰქონდა, რომ იტალიაში საყვარელს გავიჩენდი.იმ მომენტში ჩემი გადარწმუნება შეუძლებელი იყო, მაინც გავემგზავრე. სამსახურთან დაკავშირებით არანაირი პრობლემა არ შემქმნია, სახლი უფრო მეტად ვიღლებოდი ხოლმე. იქაურობა ძალიან მომეწონა. ერთი წლის შემდეგ იტალიელი მამაკაცი გავიცანი. ის საერთოდ არ იყო მდიდარი, მისმა ზრდილობამ და თავაზიანობამ მომხიბლა. იგი კუდში არ დამსდევდა და არ მიყვიროდა. ცოტა ხანში საყვარელ მამაკაცთან გადავედი საცხოვრებლად.სწორად გამიგეთ, უბრალოდ ძალიან მენატრებოდა თბილი ურთიერთობები. მინდოდა თავი მეგრძნო ქალად, რომელიც უყვარდათ და აფასებდნენ. ქმრისთვის არაფერი მომიყოლია. ოჯახში ფულს რეგულარულად ვაგზავნიდი. მეუღლესთან სულ უფრო იშვიათად მქონდა კავშირი. იტალიელ საყვარელს დავშორდი, ეს წამიერი რომანი აღმოჩნდა, რომელიც საკუთარი გრძნობების გარკვევაში დამეხმარა.კიდევ 4 წელი გავიდა, ფული საკმარისად ვიშოვე, იტალიური ენაც შევისწავლე, ქვეყანაც დავათვალიერე და ბევრი სიახლე აღმოვაჩინე საკუთარი თავისთვის. ამასობაში სახლიც მომენატრა. საქართველოში დავბრუნდი, ჩემს სოფელში არაფერი შეცვლილა, შეიძლება ზოგიერთი ორმო გაფართოვდა, სხვა შესამჩნევი არაფერი.

ოჯახში მხოლოდ იმედგაცრუება მელოდა, ქმარმა უხმოდ გამიღო კარი და დასალაპარაკებლად შემიპატიჟა, ჩახუტებასა და კოცნაზე ზედმეტია ლაპარაკი. გაირკვა, რომ მას სხვა ქალთან ჰქონდა ურთიერთობა, მე კი ეს არც ვიცოდი. აღმოჩნდა, რომ ანდროსთვის ვიღაცას ეთქვა ჩემი ღალატის შესახებ, ბავშვებიც საქმის კურსში იყვნენ. ისინი ქალაქში სწავლობდნენ. ჩვენს სახლში არაფერი შეცვლილა, იგივე ძველი რემონტი და ავეჯი. ქმარმა მაშინვე დამიბრუნა ის ფული, რასაც პერიოდულად ვაგზავნიდი. ხანმოკლე საუბრის შემდეგ მივხვდი, რომ ოჯახში არ მიმიღებდნენ. მაშინ ჩემი ნივთები ავიღე და ქალაქში გავემგზავრე.ახლა ბინას ვქირაობ და სამსახურს ვეძებ. ბავშვებს ველაპარაკე. მათ ყველაფერი ესმით, თუმცა ჩემთან საუბრით თავს არ იგიჟებენ. მორალურად ძალიან მიჭირს, იტალიაში დაბრუნება მინდა. რა უნდა ქნას ქალმა, რომელსაც ზურგი ოჯახის წევრებმა აქციეს? ცხოვრება სუფთა ფურცლიდან უნდა დავიწყო, როგორც ჩანს, ჩემი ბედი ასეთი ყოფილა.”