ტყუილი განსკუთრებით მტკივნეულია, თუ ამას ახლობელი ადამიანი აკეთებს. როდესაც გულწრფელად ვენდობი ვინმეს, რთული დასაჯერებელია, რომ შეუძლია გაგწიროს. ასეთმა ქცევამ შეიძლება თვალები აგიხილოს ბევრ რამეზე და ცხოვრება სხვანაირად გადააფასო. პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში ასეთი ამბავია.
ტყუილი და სიყალბე
“დედა გარდამეცვალა როდესაც 6 წლის ვიყავი. დიდი ხნის განმავლობაში მამას საკუთარ თავს არ ეკუთვნოდა, მაგრამ რამდენიმე წლის შემდეგ გაიცნო ერთი ქალი, რომელთან ერთადაც ცხოვრების ხალისი დაუბრუნდა და ამ ქალმა დედა შემიცვალა.ერთად ვცხოვრობდით: მე, მამა, მარინა და მისი ქალიშვილი ლიკა. დედობილისგან დიდ სიყვარულს და ყურადღებას ვგრძნობდი, მაგრამ როდესაც გავიზარდეთ, ყველაფერი შეიცვალა.მარინას აგრესიები გაუჩნდა ჩემს მიმართ და სულ შენიშვნებს მაძლევდა. ვერ ვხვდებოდი, რამ გამოიწვია ასეთი ცვლილება, მითუმეტეს, რომ არაფერს ვაშავებდი. როდესაც ლიკა გათხოვდა და ჩვენდა წავიდა, თავს საშინლად ვგრძნობდი. დედობილი ყოველ წუთში მაძახებდა ნეგატიურ რეპლიკებს.რამდენიმე თვეში მეც გავთხოვდი. ლიკას ბიზნესმენი ქმრისგან განსხვავებით, ჩემი ჩვეულებრივი ბიჭი იყო. ეს მარინას კიდევ ერთი აგრესიის მიზეზი გახდა. ამბობდა, რომ ქმარი მალე მიმატოვებდა და მარტო დავრჩებოდი. ბედის ირონიით, ჩვენ რამდენიმე წელიწადში დავშორდით.რომ დავშორდით, ფეხმძიმედ ვიყავი. რთული პერიოდი მქონდა, მაგრამ გავუმკლავდი ყველაფერს. ბავშვთა ერთად მივდიოდი ხოლმე მშობლების სანახავად და მიმქონდა საჩუქრები.მარინა ჩემი შვილის მიმართ დიდ სიყვარულს არ გამოხატავდა. ლიკას შვილზე კი გიჟდებოდა. ლიკასაც დაენგრა ოჯახი და ახლა მეორედ თხოვდებოდა ძალიან მდიდარ მამაკაცზე.
ცუდი საქციელი – მას შემდეგ ბევრი წელი გავიდა. ჩვენი შვილები გაიზარდნენ, მამა გარდაიცვალა. მარიას ხანდახან ვნახულობდი ხოლმე, მარტო რომ არ ეგრძნო თავი.ერთხელ, მივედი სანახავად დედობილთან და სახლში უცხო ადამიანები დამხვდნენ. შემეშინდა და მეზობელთან გავიქეცი. მეზობელმა ამიხსნა, რომ მარინა სადღაც წავიდა. არავინ არაფერი იცოდა, არც ლიკამ, არც შვილიშვილმა. დავრეკეთ საავადმყოფოებში, მთელი ქალაქი ავაწრიალეთ მის მოსაძებნად. საბოლოოდ, როგორც იქნა, ვიპოვეთ და რაც მან მომიყვა, ვერ დავიჯერე.აღმოჩნდა, რომ ლიკას შვილი მასთან მივიდა და უთხრა, რომ სახლი გაეყიდა და მასთან გადასულიყო. მოუვლიდა ბებიას და თან მარტოც არ იქნებოდა. რას იფიქრებდა ბებია, რომ შვილიშვილი მწარედ ატყუებდა?დარჩენილა უსახლკაროდა და ნერვიულობის ფონზე საავადმყოფოში მოხვდა. დიდი ხანია არ დამინახავს მის სახეზე ჩემი დანახვით გამოწვეული სიხარული. ხელი მომკიდა და მითხრა: “მაპატიე საყვარელო, ნამდვილი სულელი მოხუცი ვარ, შენს სიყვარულს და ზრუნვას რომ ვერ ვაფასებდიო. “დედობილი ჩემთან წავიყვანე, კიდევ 5 წელი იცოცხლა და გარდაიცვალა. ლიკა რაღაცნაირად ცდილობდა თავისი შვილის საქციელის გამართლებას, მაგრამ უკვე გვიანი იყო.
რედაქციისგან: ყველა ტყუილის პატიება არ შეიძლება. ან კი როგორ შეიძლება გაამართლო ადამიანი, რომელმაც საკუთარი ბებია მოატყუა და უსახლკაროდ და უფულოდ დატოვა? იმედი გვაქვს, რომ ის ყმაწვილი მიიღებს რაც დაიმსახურა. თქვენ რას ფიქრობთ?
