სამკვიდრო ანდერძი საკმაოდ პირადული და აბსოლუტურად ნებაყოფლობითია. ადამიანს თავის მემკვიდრედ ნებისმიერი ვინმეს დანიშვნა შეუძლია, მაგრამ მოტივი ყველას აინტერესებს. განსაკუთრებით მაშინ, როცა საქმე უახლოეს ადამიანებს ეხება. რატომ რჩება ერთს ყველაფერი, სხვებს მხოლოდ ნამცეცები? ამ საქმეში ფსიქოლოგია დიდ როლს თამაშობს. ზოგიერთი ნათესავი უფრო მოგწონს, ზოგი ნაკლებად. შვილებს შორისაც ზოგჯერ უთანასწორობა იგრძნობა. თითქოსდა, ეს როგორ შეიძლება? მით უფრო, თუ ერთნაირი ფინანსური მდგომარეობა აქვთ. ითვლება, რომ დედები ვაჟებზე უფრო ზრუნავენ, ვიდრე ქალიშვილებზე. ამბავი, რომელსაც დღეს Paparazzi გიზიარებთ, ცოტათი განსხვავებულია.
სამკვიდრო ანდერძი
- – ნათლია გამარჯობა, როგორ ხარ? როგორაა შენი ჯანმრთელობა?
- – გამარჯობა, კარგად, არა მიშავს. არ ვახველებ, ღმერთს მადლობა. შენ რატომ ხარ ასეთი მხიარული, მოიგე ლატარეა?
- – არა. ერთი საქმე დავასრულე, ანდერძი შევადგინე. თურმე რამდენი დრო სჭირდება.
ზინაიდა ისეთი ენერგიული და მშრომელი ქალი იყო, რომელიც „გაჭენებულ ცხენსაც გააჩერებდა“. სასადილოში, რომელიც შემდეგ კაფედ გადაკეთდა, თავისი სამუშაო უყვარდა. ამ საქმეს ცხოვრების დიდი ნაწილი დაუთმო. ქმართან დასაშორებლად და ორი ვაჟის აღსაზრდელად ძალები იპოვა.გულწრფელად ვიტყვით, რომ ყველა მამაკაცი, განსაკუთრებით 40-50 წლის შემდეგ, ასეთ თავნება ქალს ვერ გაუმკლავდება. ამ ასაკში კაცს უკვე სიმშვიდე სჭირდება, რომ საკუთარ ჰობს ან ავტომობილს მეტი დრო დაუთმოს. ყოველდღე ხან კამათი, ხან რომანტიკული განწყობა ზედმეტია. ზინაიდას კი ვნების გარეშე არ შეეძლო. ენერგია და ემოცია თავისას აკეთებდა.ახლა აი, ეს. ქალი ერთ წელიწადში 63 წლის გახდება, მაგრამ მაინც ვერ მშვიდდება. ნოტარიუსთან მივიდა, დრო, ფული დახარჯა და ანდერძი შეადგინა. თითქოსდა დასატოვებელი რაა: ხრუშჩოვის ბინა და ცოტა საყოფაცხოვრებო ხარახურა. ფულის დაგროვება შეეძლო, მაგრამ ახლა ამის აუცილებლობა არ იყო, შვილები ზრდასრულები იყვნენ. ასე უფასო ტრანსპორტით მთელ ქალაქში დადიოდა. სეირნობდა, სუფთა ჰაერს სუნთქავდა, ქალაქს ათვალიერებდა.
- – ნათლია, წარმოგიდგენია, როგორც კი, დამინახა, იფიქრა, რომ კარი შემეშალა. მითხრა, რომ მსგავსი საკითხების მოგვარება ნაადრევია. მაგრამ ხომ იცი ჯიუტი ვარ.
- – ჰო, ეს ყველამ იცის. ერთი მითხარი, ვინ ჩაწერე ანდერძში? ნუთუ ვინმე შვილების გარდა?
- – არა, მხოლოდ ისინი, სხვა მაინც არავინ მყავს.
- – კარგი ზინ. ისინი ანდერძის გარეშეც თანაბრად გაიყოფდნენ. ადვოკატთან დრო ტყუილად დახარჯე.
- –„ ამას“ ნოტარიუსს ეძახიან. ყველაფერი სწორად გავაკეთე, თანაბრად გაყოფა არ მსურს. უმცროს ვაჟს ნახევარზე მეტი შეხვდება. ხოლო დიტო ცოტას მოითმენს. უფროსი ამით არ წააგებს.
- – ასე როგორ, რატომ არა თანაბრად? ერთი ვაჟი მეორეზე მეტად გიყვარს?
სინამდვილეში, საქმე ვაჟების მიმართ სიყვარულში არ იყო. ზინაიდას ორივე შვილი ძლიერ უყვარდა. დიდხანს ფიქრობდა, როგორ გადაედგა ასეთი სერიოზული ნაბიჯი. ბოლოს გადაწყვიტა. თითოეულ ვაჟს უკვე საკუთარი შვილი ჰგავს, ამიტომ ბებია ზინა მათთან სტუმრად ხშირად დადიოდა. შვილიშვილებთან ყოფნა ნამდვილი სიამოვნებაა.როგორც უმცროს ვაჟს, ანდრეის, ასევე უფროს ვაჟს, დიმიტრის, კარგი ფინანსური მდგომარეობა ჰქონდა. მილიონერები არ იყვნენ, მაგრამ სახლში მაგიდა ყოველთვის გაშლილი იყო, კარგი რემონტი და პერსპექტივები. ვაჟებიც დედას არასდროს უჩიოდნენ. ზოგჯერ ფინანსურად ეხმარებოდნენ კიდეც. საქმე სხვა რამეშია.ვინაიდან ბებიას დროდადრო შვილიშვილებზე ზრუნვა უწევდა, რძლებთან ხშირად ურთიერთობდა. ანდრიას ცოლი დედამთილს ყოველთვის ღიმილით ხვდებოდა. ხან ჩაით, ხან კანფეტებით უმასპინძლდებოდა. სასაუბროდ ყოველთვის ბევრი თემა ჰქონდა. ზოგჯერ ზინაიდა ხედავდა, რომ სახლი ძალიან კარგად დალაგებული არაა, ხოლო ვაჟისთვის მაგიდა გაშლილი არაა, მაგრამ ესმოდა, რომ რძალი ჯერ კიდევ ახალგაზრდა იყო და ყველაფერს ისწავლიდა. სხვადასხვა წვრილმანს ყურადღებას არ აქცევდა.დიმიტრის ცოლი სხვა ცომიდან იყო მოზელილი. გამუდმებით ცივი, პირქუში. დედამთილისთვის ჩაის მომზადება შეეძლო, მაგრამ მხოლოდ მაშინ, როცა სთხოვდი. ჩუმი, მუდმივად რაღაცით უკმაყოფილო. დიმიტრზე ასაკით უფროსია, მაგრამ ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, რომ თავად დედამთილზეც უფროსია. მუდმივად რაღაცას რეცხავს, ამზადებს. რა ენერგია უნდა ჰქონდეს ამ საკვებს? ერთი სიტყვით, უსიამოვნო ადამიანია. ზინაიდამ ქონების სამართლიანად განაწილება გადაწყვიტა, ანუ პირადი სურვილით. მემკვიდრეობა ხომ არა მხოლოდ მისი ვაჟების, არამედ მათი ოჯახებისთვისაა. მგონი სამართლიანია.
– ეს ჩემი საქმეა, ასე გადავწყვიტე. ყველაფერი სწორად გავაკეთე. ოღონდ არ წამოგცდეს. როცა დრო მოვა, ისედაც ყველაფერს გაიგებენ. ახლა ნერვების დაწყვეტა არ მჭირდება. ოჰ, ბაზარშიც უნდა წავიდე. შენთან ლაპარაკში გავერთე. კარგი, ცოლს მოკითხვა გადაეცი, მალე გესტუმრებით. ნახვამდის!
