“საქმროს მშობლებთან შეხვედრა მთლად ისე არ წარიმართა, როგორც ველოდი. ლექსო კეთილი და მზრუნველი ბიჭია და იგივეს ველოდი მისი ახლობლებისგანაც.” – გვიყვება ოლიკო. მას ჯერ კიდევ ქორწილამდე ჰქონდა უცნაური წინათგრძნობა, სანამ მომავალ დედამთილს შეხვდებოდა.ქალბატონმა ნინამ ლექსო სამი წლის ასაკიდან გაზარდა. დედამ ის მამას დაუტოვა და საზღვარგარეთ წავიდა სამუშაოდ. იქ სხვა მამაკაცი შეუყვარდა და სამუდამოდ დარჩა, ქმარ შვილი კი დაივიწყა. მარტოხელა მამა ქალბატონ ნინაზე დაქორწინდა. პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში ასეთი ამბავია:

ქმრის ნათესავებთან შეხვედრა

“ქალბატონმა ნინამ თავიდანვე სიამაყით გამოაცხადა, რომ ის დედინაცვალი იყო და ლექსო საკუთარი შვილივით გაზარდა. ახლა კი მადლიერებას ელოდება არა მარტო ქმარ-შვილისგან, არამედ რძლისგანაც.ლექსოს მამამ თქვა, რომ განქორწინების შემდეგ ცოტა ხანში გაიცნო ქალბატონი ნინა და მისი ცხოვრება ახალი ფერები შეიღება. შვილმა უპრობლემოდ მიიღო დედინაცვალი და დედას ეძახდა.ნინა აღტაცებით ისმენდა თავის ქებას, შემდეგ კი სარძლოს მიუბრუნდა: “ყველაფერი უნდა იცოდე, ჩემო ძვირფასო, მალე ჩვენი ოჯახის წევრი გახდები”. მე კი კატეგორიულად არ ვეთანხმები ამ სიტყვებს.

დიახ, მალე დავქორწინდებით და დავნათესავდებით, მაგრამ ჩვენ ცალკე ოჯახი გვექნება. ხელის მოწერამდე ორი კვირით ადრე დედამთილი მოვიდა ჩენს სახლში, სადავ მე და ლექსოს უნდა გვეცხოვრა. ქალბატონმა ნინამ დაიარა ყველა ოთახი, დაათვალიერა ყველა კარადა და საწოლები, ბოლოს კი მითხრა, რომ არაკომფორტული სახლი მქონდა და ფარდები უნდა შემეცვალა.მე კი არაფრის შეცვლა არ მინდა ჩემს სახლში, ასეც ვუთხარი ქალბატონ ნინას. ის კი გამინაწყენდა: “ჯერ რძალი არ ხარ და უკვე მეკამათები, ასეთი უხეშობა როგორ შეიძლება?”

ჯიუტი დედამთილი – “იმ დღეს ძალიან გავბრაზდი. სანდრო ცდილობდა სიტუაცია გამოესწორებინა. დედამ მირჩია, რომ არ მეჩქარა დაქორწინება: გაგიჭირდება ასეთ დედამთილთან ურთიერთობაო. მე კი ვთვლიდი, რომ რადგან ცალკე ვიცხოვრებდით, ვერავინ ჩაერეოდა ჩვენს საქმეში.ქორწილის შემდეგ ქმრის მშობლები ახალი ფარდებით მესტუმრნენ. თავიდან ვიფიქრე უარი მეთქვა, მაგრამ დედამთილი ისეთი აღტაცებული იყო, რომ ვეღარაფერი ვთქვი. მიუხედავად იმისა, რომ სახლში არაფრის შეცვლა არ მინდოდა, მაინც ჩამოკიდეს ახალი ფარდები.იმდენად გავბრაზდი, რომ ერთი თვის შემდეგ დედამთილის დაბადების დღეზე წასვლა ვერ შევძელი. ქმარი ცდილობდა ჩემს გადარწმუნებას, მაგრამ არაფერი გამოუვიდა.

გაურკვეველი კონფლიქტი – ლექსო მარტო წავიდა დაბადების დღეზე და შუაღამეზე განაწყენებული დაბრუნდა. მისაყვედურა, რომ მის გამზრდელ დედას არ მივულოცე დაბადების დღე. რამდენიმე თვეში მივხვდი, რომ ჩვენი ურთიერთობა განწირული იყო და დავშორდით. გავიდა 6 წელი. ახლა მყავს საყვარელი ადამიანი, ვისგანაც შვილს ველოდები. ძალიან ბედნიერი ვარ და მის თბილ, მოსიყვარულე მშობლებთან არაჩვეულებრივი ურთიერთობა მაქვს.

რჩევა რედაქციისგან: სხვისი შვილის აღზრდა სერიოზული და საპასუხისმგებლო გადაწყვეტილებაა. ქალბატონმა ნინამ ეს შესანიშნავად გააკეთა, მაგრამ მეორე უკიდურესობაში გადავარდა. ჰიპერმზრუნველობა არ არის სწორი საქციელი და შვილის მომავალს კარგს არაფერს პირდება.ქალი, რომელიც შვილს თავისუფლებას არ აძლევს, უბრალოდ სხვა საქმე არ აქვს. მისი ცხოვრების აზრი მხოლოდ დედობა და უჭირთ შვილების დამოუკიდებელ პიროვნებებად მიღება. თქვენს რას ფიქრობთ? გაგვიზიარეთ კომენტარებში.