ეს ამბავი ჩვენს პატარა სოფელში მოხდა მრავალი წლის წინ. ჩვენს სოფელში მხოლოდ 50 სახლია. ერთ მხარეს გვაქვს პატარა მდინარე, მეორე მხარეს კი ტყე.ეს ამბავი თითქმის 20 წლის წინ მოხდა, მაგრამ ეს ამბავი არავის დავიწყებია და ჩვენს სოფელში ყველამ იცის.ჩვენს სოფელში ცხოვრობდა გოგონა, სახელად ლელა და მას ჰყავდა საუკეთესო მეგობარი – გერმანული ნაგაზი, სახელად მურა.
ლელა და მურა 7 წლის იყვნენ. ისინი ერთ დღეს დაიბადნენ. როდესაც ლელ სამშობიაროდან მოიყვანეს, ბიძამ ლეკვი მოუყვანა საჩუქრად. ისინი ერთად გაიზარდნენ და უბრალოდ განუყოფლები იყვნენ.ერთ ზაფხულს ლელა გაქრა, სახლში არ დაბრუნებულა. იმ დღეს მურა ჯაჭვით დააბეს, რადგან მამიდა ჩამოვიდა ქალაქიდან და რატომღაც მურას ძალიან არ მოსწონდა იგი.
მშობლები სტუმრებით იყვნენ დაკავებულნი და მაშინვე ვერ შეამჩნიეს, რომ ლელა სახლში რომ არ იყო. საღამოს მთელი სოფელი გაჩხრიკეს, მაგრამ ბავშვი ვერ იპოვეს.მხოლოდ ერთმა ოთხმოცი წლის ქალმა თქვა, რომ გოგონა ნახა, მაგრამ დარწმუნებული არ იყო, რომ ეს ნამდვილად ის იყო.მშობლებმა ქალიშვილი ტყესთან და მდინარის სიახლოვეს ეძებეს, მაგრამ მერე დაბნელდა და წვიმა დაიწყო. ამიტომ, ძებნა დილისთვის გადადეს.
მთელი ღამე არ ეძინათ, დილით კი ყველა ბავშვის მოსაძებნად წავიდა.აუშვეს დაბმული ძაღლი, რომელიც მაშინვე შევარდა ტყეში. ხალხი გაიყო. ზოგი ტყეში ეძებდა, ზოგი მდინარის მახლობლად. ახალგაზრდობა მდინარის ფსკერზეც კი ეძებდა ბავშვს. საშინლად წვიმდა, ერთი წუთიც არ გაჩერებულა. გავიდა სამი დღე, მაგრამ ბავშვი ვერ იპოვეს.და აი, ბოლოს, სოფლის განაპირას ერთმა მოხუცმა იპოვა გოგონა. მურა მის გვერდით იწვა. გოგონა სულ დაკაწრული და ჩალურჯებული იყო. ბებიამ ხალხს დასახმარებლად დაუძახა. ლელა საავადმყოფოში გადაიყვანეს.
მუხთარი კი ეზოში იწვა. გველგესლას ნაკბენისგან მუხთარს თვალი გაუბერავს. აშკარა იყო, რომ ის გოგოს ხალხთან მიჰყავდა, კვდებოდა, ბოლო ძალით. ძაღლი მოკვდა იცოდა, რომ ხალხი იპოვნიდა გოგონას და გადაარჩენდა.მურა კი ეზოში იწვა. გველგესლას ნაკბენისგან თვალები დასიებული ჰქონდა. აშკარა იყო, რომ უკანასკნელი ძალებით გოგონა ხალხთან მიჰყავდა. ძაღლი მოკვდა იცოდა, რომ ხალხი იპოვნიდა გოგონას და გადაარჩენდა.ამის დანახვისას მთელი სოფელი ატირდა. მურა ტყის პირას დაკრძალეს. ლელას მამამ ძაღლის საფლავზე უზარმაზარი ქვა დადო. გამოჯანმრთელების შემდეგ კი გოგონა ხშირად სტუმრობდა მეგობარს და ყვავილები მიჰქონდა
მრავალი წლის შემდეგ ლელა გაიზარდა, დაქორწინდა და ქალაქში წავიდა საცხოვრებლად. მაგრამ ყოველთვის, როცა მშობლიურ სოფელში ჩადის, პირველ რიგში მეგობრის საფლავთან მიდის და უყვება თავის გასაჭირსა და სიხარულზე…
