მე მქვია ანა, ვარ 32 წლის. მინდა მოგითხროთ ჩემს დასა და მის ქმარზე.უკვე ოთხი თვეა, ჩემი და და მისი ქმარი სახლში სხედან. ორივე! ისინი არსად არ მუშაობენ და ეს იმის მიუხედავად, რომ მათ ორი პატარა შვილი ჰყავთ. სიძე გაზაფხულზე გაათავისუფლეს და მთელი ამ ხნის განმავლობაში სამსახურს ეძებს. ის ყველას ეუბნება, რომ სამუშაო არ არის.
მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ ასე არ არის. სიძეს არ სურს ფიზიკურ სამუშაოზე წასვლა. სასწაულის მოხდენას ელოდება, მაგრამ როდის იქნება და იქნება ეს საერთოდ? მანამდე რა უნდა აჭამოს ბავშვებს?ჩემი და ოთხი წელია დაქორწინებულია და რამდენიმე წელია სახლში ზის ორ შვილთან ერთად.მანამდე მისი მეუღლე ასრულებდა მარჩენალის მოვალეობას. ნორმალურად გამოიმუშავებდა და გაჰქონდათ თავი. მაკას დიდი მოთხოვნილებები არც აქვს. ის არ დადის სილამაზის სალონებში, იშვიათად ყიდულობს ტანსაცმელს და კოსმეტიკას. ის ყიდულობს მხოლოდ საკვებს და ყველაფერს, რაც საჭიროა ბავშვებისთვის.
და ამ გაზაფხულზე ქმარი გაათავისუფლეს. რა თქმა უნდა, 2 თვის ხელფასი და კომპენსაცია გადაუხადეს. ორი თვე ნორმალურად ცხოვრობდნენ, ახლა კი ფული გამოილია.გუშინწინ ჩემმა დამ დამირეკა და ფულის სესხება მთხოვა. მითხრა, რომ სახლში არაფერი აქვთ და ბავშვებისთვის საკვები უნდა იყიდონ.ჩვენ არც ისე კარგი ურთიერთობა გვაქვს და რადგან მან დამირეკა ფულის მიცემის თხოვნით, ეს იმაზე მეტყველებს, რომ ძალიან სავალალო მდგომარეობაში არიან.
ალბათ უკვე ყველგან ისესხეს ფული: მეგობრებისგან, მეზობლებისგან და დედაჩემისგან. მეორედ კი რცხვენიათ გამორთმევა. ამიტომ სხვა სპონსორი იპოვეს: მე.მაგრამ მე არ მინდა მათი დახმარება. ფული არ მაინტერესებს. კარგი, ფულს ვიშოვი. მაგრამ საქმე ისაა, რომ მე ამას პრინციპულად არ ვაპირებ.
-წავიდეს შენი ქმარი და იშოვოს სამსახური! და თუ ვერ პოულობს, მაშინ შენ წადი და იმუშავე!ჩემი და კი მპასუხობს, რომ არ შეუძლია: ის ბავშვებთან ერთად სახლში ზის. და ვინ აჭმევს მერე მის შვილებს?ჩემს დას გავახსენე ბებიას საყვარელი ანდაზა. ის ყოველთვის ამბობდა: “ვინც არ მუშაობს, ის არ ჭამს.”
რა თქმა უნდა, ვწუხვარ ჩემი ძმისშვილების გამო, მაგრამ ამავდროულად, ჩემს ძმისშვილებს მშობლები ჰყავთ – ორი ჯანმრთელი ზრდასრული ადამიანი. წავიდნენ, იმუშაონ და არ იყვნენ სხვისი დახმარების იმედზე. რაც უფრო მალე მიხვდებიან, რომ არავინ დაეხმარება, მით უფრო მალე იშოვნიან სამუშაოს
ცოტა მეტი უნდა ვიფიქროთ მომავალზე. ხანდახან მაინც…
