ეს არის ის, რაც სოსომ გაუკეთა თავის ოჯახს. სოსოს და ნატას დიდი ხანია ვიცნობ. საბავშვო ბაღში ვმუშაობდი მასწავლებლად და ფსიქოლოგად. მათ ბავშვი შემოიყვანეს ჩემს ჯგუფში. შემდეგ სხვა სამსახურში გადავედი და ერთი წელი არ მინახავს.შემდეგ ერთ დღეს შევხვდი ნატას. დამინახა, ჩამეხუტა და ტირილი დაიწყო.
- Რა მოხდა?
- ორსულად ვარ!
- კი მაგრამ ეს ხომ კარგი ამბავია? რატომ ხარ ასე განერვიულებული?
- საქმე იმაშია, რომ სამ ტყუპს ველოდები!
- ეს ხომ ძალიან კარგია!
- და რა ვქნა ახლა?
- როგორ რა უნდა ქნა? იპოვე ძალა! დაისვენე მეტი! მიიღეთ დადებითი ემოციები! შენთვის ადვილი არ იქნება, მაგრამ გახსოვს, რა კარგი იყო, როცა შენი ვაჟი დაიბადა? ახლა კი სამჯერ მეტად იქნები ბედნიერი! ყველაფერი გამოგივა!
ნატა დაწყნარდა. ჩავეხუტე და დავემშვიდობე. ამის შემდეგ შემთხვევით შევხვდით მას შემდეგ, რაც ბავშვები გააჩინა. სამი გოგონა ეყოლა, რომლებიც ნაადრევად დაიბადნენ და ძალიან დიდხანს იმყოფებოდნენ საავადმყოფოში. როდესაც გამოწერეს, ორი გოგონა კარგად განვითარდა, დაიწყო წონაში მატება, მაგრამ ერთ-ერთი ჩამორჩა განვითარებაში. ძალიან სუსტი იყო. როცა მისმა დებმა უკვე დაიწყეს გადაკოტრიალება და თავი კარგად ეჭირათ, ქეთი თავსაც ვერ აბრუნებდა.
ბავშვს გაუკეთეს გამოკვლევა, მასაჟები, ჩაუტარეს მრავალფეროვანი თერაპია, მაგრამ, საბოლოოდ, გოგონას ცერებრალური დამბლის დიაგნოზი დაუსვეს. რა თქმა უნდა, რთული იყო ასეთი ბავშვის აღზრდა და მოვლა: მორალურად, ფინანსურად და ფიზიკურად.ფინანსურად როგორღაც აუდიოდნენ ყველაფერს, სოსოს კარგი სამსახური ჰქონდა, მაგრამ არ იყო საკმარისი დრო და მორალური ძალა. ქეთის მუდმივად სჭირდებოდა ტარება სხვადასხვა თერაპიასა და პროცედურებზე, სახლშიც სულ ყურადღება უნდოდა. ამას დამატებული ორ ქალიშვილსა და ბიჭუნაზე ზრუნვა.
ოჯახში ორი ძიძა მუშაობდა, ბებია-ბაბუა ეხმარებოდა. სახლში სულ ხმაური იყო. ბავშვები ხშირად ტიროდნენ.სოსომ ვერ გაუძლო ამდენ პრობლემას, მივლინებაში წავიდა და იქ საყვარელი გაიჩინა. მიატოვა ცოლი ოთხ შვილთან ერთად და წავიდა…
მხოლოდ ფინანსურად ეხმარებოდა, შვილებთან ურთიერთობა კი საერთოდ აღარ სურდა.ახალ ოჯახში მას ბავშვი ეყოლა და საერთოდ დაივიწყა შვილები. ჯერ კვირაში ერთხელ მაინც მოდიოდა სანახავად, მერე თვეში ერთხელ, შემდეგ კი საერთოდ შეწყვიტა მიმოსვლა.გავიდა ოთხი წელი. გოგოები გაიზარდნენ. ყველა საბავშვო ბაღში დადის. ქეთის მდგომარეობა გაუმჯობესდა, ის დიდ პროგრესს განიცდის. ბიჭუნაც გაიზარდა.ყველაფერი კალაპოტში ჩაჯდა, მაგრამ ნატა ყოველთვის სევდიანია. ბევრს მუშაობს და სახლში უვლის ოთხ შვილს. ეს, რა თქმა უნდა, ძალიან რთულია.არ ვიცი სოსომ ასე ადვილად როგორ დაივიწყა ოჯახი და როგორ მიატოვა შვილები. რატომ შეეშინდა პასუხისმგებლობის? ის ისეთი კარგი ადამიანი ჩანდა, აღფრთოვანებული ვიყავი მისით, როცა მხოლოდ ერთი ვაჟი ჰყავდათ.
მინდა მჯეროდეს, რომ დროთა განმავლობაში მიხვდება, რომ შეცდა და შეიცვლის დამოკიდებულებას ბავშვების მიმართ, თუმცა, ძალიან საეჭვოა, რომ ასე მოხდეს…
