ჩემს მეგობარს გაუკვირდა, რომ უარი ვთქვი მისთვის სესხის აღებაზე

0
1855

ირინამ და ქეთიმ ურთიერთობა ბავშვობაში დაიწყეს: დადიოდნენ ერთ საბავშვო ბაღში, შემდეგ სწავლობდნენ ერთ სკოლაში და თითქმის ერთდროულად დაქორწინდნენ. ირინას ჯერ არ ჰყავდა შვილი, ქეთიმ კი ორჯერ იმშობიარა. ირინა ახლახანს გავიცანი, ერთმანეთის მეზობლად ვცხოვრობთ. ქეთის შესახებ ამბებს სწორედ მისგან ვიგებდი.

ირინას და მის მეუღლეს ფულის მხრივ კარგი მდგომარეობა აქვთ: საკმარისი აქვთ დასვენებისთვის, ძვირადღირებული ნივთებისთვის. ქეთის კი ფინანსურად უჭირს. ირინა ცდილობს ხოლმე მაქსიმალურად დაეხმაროს მეგობარს. ერთი შვილი მოუნათლა. ბავშვები იღებენ საუკეთესო საჩუქრებს ყველა დღესასწაულზე და დაბადების დღისთვის. ყოველდღიურადაც არ ტოვებდა უყურადღებოდ.

დროთა განმავლობაში, ეს დამოკიდებულება ვალდებულება გახდა. ქეთის აღარ ერიდებოდა მეგობრისთვის რაიმეს ყიდვა ეთხოვა.დროდადრო ირინა მოდიოდა ჩემთან სალაპარაკოდ. სულ უფრო ხშირად მესმოდა მისგან, რომ უჭირდა ასეთი დახმარების გაწევა. ბავშვები იზრდებიან და ირინა მზად არ იყო სრულად აეღო საკუთარ თავზე მათი მოვლა.გუშინ ისევ მოვიდა ირინა ჩემთან და ცუდ განწყობაზე იყო. მივხვდი, რომ საუბარი სურდა. მან ასეთი ამბავი მომიყვა:

„ყოველთვის ვცდილობდი ქეთის დავხმარებოდი. ყოველთვის რაღაც ჭირდებოდა და თხოვა არ ერიდებოდა. უკვე დავიწყე იმის გაცნობიერება, რომ ბავშვებთან ერთად მეგობარი ჩემს კისერზე იჯდა. დღეს კი უჩვეულო რამ მოხდა.

მას ჰქონდა ბინა, რომელიც ბებიისგან მიიღო მემკვიდრეობით. ეს იყო პატარა ოროთახიანი ბინა, საბჭოთა პერიოდის, ძველი, მაგრამ სუფთა და მყუდრო.სარეცხი მანქანა ჩემგან და ჩემი მეუღლისგან მიიღეს. მაცივარი კი მშობლებმა უყიდეს. მივხვდი, რომ ჩემი მეგობარი შეეჩვია ჩემგან დახმარებას და აშკარა იყო, რომ ის უფრო ძვირიან საჩუქრებს ელოდა.

გუშინ იყო ჩემთან სტუმრად, მაგრამ ის უბრალოდ არ მოსულა. თურმე ის და მისი მეუღლე აპირებდნენ ამ ბინის გაყიდვას და ახლის ყიდვას. მესამე ბავშვს ელოდებოდნენ და მეტი სივრცე უნდოდათ. არსებული საცხოვრებელი ფართის გაყიდვას გეგმავდა, რათა წინასწარი გადასახადი შეეტანა, მაგრამ სესხი არ დაუმტკიცეს. შემომთავაზა სესხის აღება მისთვის.შევხედე და მივხვდი, რომ ეს უკვე მეტისმეტი იყო. როგორ შეიძლებოდა ასეთი რამის შეთავაზება? თან ეს თხოვნა კი არა, პირდაპირი მოთხოვნა იყო.

მაშინაც კი, თუ მე დავთანხმდებოდი, რა უნდა ვუთხრა ჩემს ქმარს? ხომ უნდა ამეხსნა მისთვის, რატომ ავიღე ასეთი დიდი სესხი.ქეთი კი აგრძელებდა საუბარს იმაზე, თუ რა ავეჯს შეიძენდა ახალ ბინაში, როგორი ფარდები აირჩია და ა. შ. მხოლოდ ბანკში უნდა წავიდე, გავაფორმო სესხი და ფული მივცე – სულ ეს არის!

დავინტერესდი, რითი აპირებდა პროცენტის გადახდას, მე ხომ ვიცოდი, რომ უკვე ჰქონდათ აღებული რამდენიმე სესხი. ვალი ფორმდებოდა ჩემს სახელზე, შესაბამისად, თანხაც მე უნდა შემეტანა.ის კი ჯიუტად ცდილობდა ჩემს დაყოლიებას. მაქსიმუმ რამდენჯერმე შეიძლებოდა ვერ გადაეხადა და ჩემს იმედზე იყო. მერე ყველაფერს დამიბრუნებდა.გაოგნებული ვიყავი. შემდეგ დაამატა, რომ ბავშვების გამო მაინც დავთანხმებულიყავი, მათ ხომ საკუთარი ოთახი არ ჰქონდათ და მიმეცა შანსი.

საშინელება იყო, რომ მან ბავშვებით მანიპულირება დამიწყო. დიახ, მე ვარ ნათლია, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ უნდა დავეთანხმო ასეთ თაღლითობაზე. ბუნებრივია, უარი ვუთხარი, რაზეც საყვედური მივიღე.ამ დიალოგის გაგრძელების აზრს ვერ ვხედავდი. კი, მეგობარი ვიყავი, საჭირო დახმარებაც ბევრჯერ გავუწიე, მაგრამ ეს თხოვნა უკვე მეტისმეტი იყო.ქეთი გაბრაზებული წავიდა, არც კი დამემშვიდობა. არ მესმის, როდის გადაწყვიტა, რომ მთელი ცხოვრების მანძილზე ვაპირებდი მათი ოჯახის უზრუნველყოფას.”

როცა ირინა წავიდა, დავფიქრდი, რომ ახლო მეგობრები არ მყავს. ისე მოხდა, რომ მყავს ნაცნობები, მეგობრები, მაგრამ დისტანციას ვიცავ ყველასთან. ირინას ამბავმა კიდევ ერთხელ დამარწმუნა, რომ ამაში ცუდი არაფერია.