რთული წარმოსადგენია, რა სირთულეებს გადის მამა, რომელიც ორ ქალიშვილთან ერთად მარტო დარჩა. ჩვენი დღევანდელი ისტორიის გმირმა დაკისრებულ ვალდებულებას თავი გაართვა. Paparazzi გიამბობთ კარგ მამაზე, რომელიც შვილებს ყოველთვის მხარს უჭერს და იცავს.
კარგი მამის შესახებ – მარი მთელი დღე მხოლოდ მოახლოებულ ცერემონიაზე ფიქრობდა. სკოლა დაამთავრა, გამოსაშვები საღამო ახლოვდებოდა. ნერვიულობდა, რადგან მთელი სკოლის წინ დააჯილდოებდნენ. გოგონამ წარჩინებული სწავლისთვის ოქროს მედალი მიიღო, ასევე მედალი მძლეოსნობის შეჯიბრში პირველი ადგილისთვის. მშობლების ნამდვილი სიამაყე! გოგონა ძალიან ღელავდა და სურდა, რომ ყველაფერს კარგად ჩაევლო.
ნინა უმცროსი დის ნერვიულობას ხედავდა. მისთვის ეს დღე განსაკუთრებული არა მხოლოდ ჯილდოს გამო იყო. მოგონებები მოაწვა. აი, ორივე სხედან საავადმყოფოს საწოლთან, სადაც სუსტი და ფერმკრთალი დედა წევს. დედა ყოველდღე ეუბნებოდა მათ, რომ ისინი ძალიან უყვარს და მათით ამაყობს. იმ დღეს მარის ხელი აიღო და უთხრა: „მარი, ვოცნებობ, რომ გამოსაშვებ საღამოზე გნახო, როცა სკოლას წარჩინებით დაასრულებ. იცოდე, შენ გვერდით რომ არ ვიყო, ციდან მაინც გადმოგხედავ. ჩემი ქალიშვილით ძალიან ვიამაყებ!“ ეს დედის უკანასკნელი სიტყვები იყო. რა თქმა უნდა, პატარა გოგონას მეხსიერებაში ეს სიტყვები ჩაიბეჭდა.
როცა დედა გარდაიცვალა, თავით სწავლაში გადაეშვა. ასევე სპორტულ სექციაში შევიდა. ნინა დის მონდონებით და თავდადებით აღფრთოვანებული იყო. თავად დედის ოცნების ასახდენად შეუპოვრობა აკლდა. ხედავდა, რომ მამას ორი შვილის გაზრდა უჭირდა, ამიტომ 9 კლასის დამთავრების შემდეგ კოლეჯში შევიდა. აქ მარტივად სწავლობდა და ნახევარ განაკვეთზე მუშაობას ახერხებდა. საერთო საცხოვრებელში გადავიდა, დროთა განმავლობაში გადახდა თავად დაიწყო. მამას, რომელიც მათთვის ორ სამსახურში მუშაობდა, გაუმარტივდა. ნინას გადარწმუნებას ცდილობდა და სწავლის გაგრძელებას ურჩევდა, მაგრამ გოგონას არ სურდა, რომ მამას კიდევ 3 წელი სამსახურში თავი მოეკლა.
დედის ფეხსაცმელი – ნინა შაბათ–კვირას სახლში დაბრუნდა. სახლში მოსვლა უყვარდა, თან მამას მომზადებაში უნდა დახმარებოდა. ხშირად მოდიოდა, რომ მთელი კვირისთვის საჭმელი წინასწარ მოემზადებინა. მარი კართან შეეგება: „გამომყევი, რაღაცას გაჩვენებ“. გოგონამ და თავის ოთახში შეიყვანა, მაგიდიდან ყუთი აიღო და ნინას გაუწოდა. ყუთში ძველი გაცვეთილი ფეხსაცმელი იდო. მარი ფიქრობდა, რომ ჯილდოს აღებისას მისი ჩაცმა ძალიან სიმბოლური იქნებოდა. გოგონა აღფრთოვანებისგან ანათებდა. აი, ნინა ფეხსაცმელს ენთუზიაზმის გარეშე უყურებდა. გაცვეთილი, ერთ მხარეს დახეული იყო, მაგრამ დას უარი ვერ უთხრა, ამიტომ შეკეთება შესთავაზა. ამაზე შეთანხმდნენ.
საზეიმო დღე – ის დღეც დადგა. ნინამ ცოტა ფული შეაგროვა, რომ და სილამაზის სალონში და მაკიაჟზე წაეყვანა. კაბა მამამ უყიდა. როგორც ჩანს, ფული არ დაენანა. კაბას ახალი ფეხსაცმელიც მოყვებოდა. მარის ჩანაფიქრით მთელი საღამო ახალი ფეხსაცმელი ეცმოდა, მაგრამ ჯილდოს ასაღებად დედის ფეხსაცმელს ჩაიცვამს. ნინამ სწორედ იმ დღეს შეკეთებული ფეხსაცმელი გამოიტანა. ჯერ კიდევ ძველი იყო, მაგრამ ერთ გასვლას გაუძლებდა. მარი ბედნიერებისა და მოლოდინისგან ბრწყინავდა. მამა ქალიშვილს სიამაყით უყურებდა. ძალიან ბედნიერი იყო, მაგრამ თვალებში სევდა ეტყობოდა. მისი გოგოები ისე მალე გაიზარდნენ. ცერემონია დაიწყო. ჯერ იყო სიტყვით გამოსვლები და სხვა რამ, რაც მსგავს ღონისძიებებს ახასიათებს. დირექტორი მედალისტების სახელებს აცხადებდა, ისინიც მიდიოდნენ და ყველას რაიმე ქების ან მადლობის სიტყვებს ეუბნებოდა.
მარის რიგი მოვიდა. ჯილდოს ასაღებად თავაწეული გავიდა. როცა გოგონა მიუახლოვდა, დირექტორმა მედალი გადასცა. აქ გოგონას ფეხსაცმელს ყურადღება მიაქცია და წამოიძახა: „მარი, რა თქმა უნდა, კარგი გოგო ხარ, მაგრამ რატომ არ სთხოვე მშობლებს ახალი ფეხსაცმელი ზეიმზე?“ ეს ყველაფერი მიკროფონში თქვა. ბრბოში სიცილი ატყდა. მარი ადგილზე გაშეშდა, თვალები ცრემლით აევსო. ნინას წყენისგან გული შეეკუმშა. მხოლოდ მამის ზურგის დანახვა მოასწრო, რომელიც დირექტორისკენ მიიწევდა. მივიდა, ქალიშვილს ერთი ხელით ჩაეხუტა, მეორეთი წამყვანს მიკროფონი გამოართვა. ყველას გასაგონად თქვა: „მარიმ ეს ფეხსაცმელი გარდაცვლილი დედის სახსოვრად ჩაიცვა. სურდა დედას ენახა, რა წარმატებებს მიაღწია. თუ თქვენთვის ლამაზი ფეხსაცმელი უფრო მნიშვნელოვანი, ვიდრე ბავშვების ნამდვილი მიღწევები, მაშინ რა შეგიძლიათ ასწავლოთ?“ პასუხს არ დაელოდა, გაბრუნდა და გოგონა თანაკლასელებთან მიიყვანა. სტუმრებმა მოულოდნელობისგან პირი დააღეს. დირექტორმა ფერი დაკარგა, მიკროფონი კოლეგას გადასცა და დაიმალა. ცერემონია გაგრძელდა, დაძაბულობა თანდათან გაქრა. მარი და ნინა მამას აღტაცებულნი უყურებდნენ და უფლის მადლობელი იყვნენ, რომ ასეთი მამა ჰყავდათ.
რედაქციის მოსაზრება – ისტორია მხოლოდ დადებით ემოციებს იწვევს და აცრემლებული თვალებით იკითხება. ბედი გოგონებს სასტიკად მოექცა, დედა წაართვა, მაგრამ გაუმართლათ, რომ გვერდით ძლიერი, მზრუნველი და მამაცი მამა ჰყავთ. შვილების შეურაცხყოფის უფლებას არავის მისცემს. ახლა იციან, რომ თავხედი და უტაქტო ადამიანებს თავისი ადგილი უნდა მიუჩინონ. გოგოებისთვის სიცოცხლის ბოლომდე შესანიშნავი მაგალითია.
