მე მქვია კატო. რვა წლის წინ გავთხოვდი. ჩემს მეუღლესთან ვიქტორთან ყველაფერი კარგად იყო, შემდეგ კი ჩემი ქმარი ჩემს საუკეთესო მეგობართან, ანასთან წავიდა საცხოვრებლად.გავიდა წლები, ქმარი დაბრუნდა და მუხლებზე დამხობილმა დაიწყო პატიების თხოვნა.
არ ვიცი რა დამემართა! ეს იყო რაღაც აკვიატება, რაღაცნაირი დამოკიდებულება! მე არასოდეს მიყვარდა ანა, არც კი მომწონდა, მაგრამ მის გარეშე ცხოვრება არ შემეძლო! ვერ ვხვდები რა დამემართა. მინდოდა შენთან დაბრუნება, მაგრამ რაღაც ძალა მიჭერდა!ქმარს ჩავეხუტე და მასთან ერთად ტირილი დავიწყე. მერე ვასადილე და საძინებელში დავაწვინე.მე თვითონ დიდხანს ვერ დავიძინე, გამახსენდა როგორ გავიცანი ანა. ეს მოხდა მაშინ, როცა სტუდენტები ვიყავით.
მე ყოველთვის მხიარული და ჭკვიანი ვიყავი, თან ძალიან ლამაზი. ანა კი შორს იყო ლამაზისგან. ის სულ ჩუმად იყო და ერთგვარი ბრაზით უყურებდა ყველა ადამიანს, მაგრამ რატომღაც დავმეგობრდით, სწავლაში ვეხმარებოდი. ჩვენს ქორწილშიც მეჯვარედაც წავიყვანე და მთელი ამ წლების განმავლობაში ვმეგობრობდით .ჩემს ახლობლებს ძალიან არ მოსწონდათ ანა. ერთ დღეს დედამ მითხრა:
- ძალიან ფრთხილად იყავი მასთან! არ მომწონს, მას შავი სული აქვს!
მაშინ გამეცინა დედაჩემის სიტყვებზე. ახლა კი, წლების შემდეგ, ჩემმა ქმარმა მიმატოვა და წავიდა ჩემს საუკეთესო მეგობართან.ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა, ვტიროდი, ადგილს ვერ ვპოულობდი. ანასთან მივედი კიდეც და ვთხოვე, ქმარი არ წაერთმია, მარტო დავეტოვებინე.ანას კი მხოლოდ გაეცინა.მერე ქორწილიც ჰქონდათ. ჩემი ყოფილი დედამთილი კატეგორიული წინააღმდეგი იყო, ევედრებოდა შვილს ეს უნამუსო ქალი ცოლად არ მოეყვანა, მაგრამ ის მან მხოლოდ ანას ხედავდა და მხოლოდ მისი ესმოდა.მერე დედამთილი მივიდა მკითხავთან და მან უთხრა, ყველაფერი მხოლოდ 3 წელი გაგრძელდებაო. თქვენ უბრალოდ უნდა გეყოთ მოთმინება და ყველაფერი კარგად იქნება.
- ეს ქალი შენს შვილს სამ წელზე მეტი ხნით ვერ დაიჭერს!
და აი, გავიდა სამი წელი და ქმარი დაბრუნდა.ანა რომ აღარასდროს მენახა და ჩვენს ცხოვრებაში აღარ ჩარეულიყო, მე და ჩემმა ქმარმა ბინა გავყიდეთ და სხვა ქალაქში გადავედით.როგორ ცხოვრობს ანა ახლა, გათხოვდა თუ არა, არ ვიცი და არც მინდა ვიცოდე! რა სამწუხაროა, რომ მაშინ სერიოზულად არ მივიღე დედაჩემის სიტყვები.
