როგორ არ მიყვარს ძუნწი მამაკაცები! არ ვარ ძალიან მომთხოვნი, მაგრამ როგორც ნებისმიერი ქალი, მეც სიამოვნებით მივიღებდი ყვავილებს საჩუქრად, არც რესტორანში მიწვევაზე ვიტყოდი უარს და ნებისმიერი, თუნდაც პატარა საჩუქარი, ძალიან გამიხარდებოდა.
როცა მამაკაცი ჯერ ლამაზ ჟესტებს აკეთებს და გაჩვენებს, როგორი გულუხვია, მერე კი აღმოჩნდება, რომ საშინლად ძუნწია – ეს ამაზრზენია!და ეს არის ზუსტად ის, რაც დამემართა ცოტა ხნის წინ.ქალიშვილთან ერთად ვცხოვრობ ლამაზ, ოროთახიან ბინაში, სადაც კარგი რემონტი გავაკეთე და ახალი ავეჯი ვიყიდე. არ მყავს მანქანა. არა იმიტომ, რომ ვერ ვიყიდი, არამედ იმიტომ, რომ არ შემიძლია ტარება და არც მინდა რომ ვისწავლო.
ჩემი ქალიშვილი ახლა 17 წლისაა. როცა ის 8 წლის იყო, მე და ჩემი მეუღლე დავშორდით, რადგან მიღალატა. განქორწინების შემდეგ მაშინვე ცოლი მოიყვანა. მაგრამ ვერ გავთხოვდი – ძალიან მიყვარდა. ხანდახან რომანტიკული ურთიერთობა მქონდა მამაკაცებთან, მაგრამ სერიოზული არაფერი.
შემდეგ კი გავიცანი ძალიან კარგი ადამიანი, სახელად ვიქტორი. მას ჰქონდა საკუთარი ბიზნესი, ჰქონდა ბინა და მანქანა.მაშინვე გავიფიქრე: რა სჭირს ამ ვიქტორს? ის გარეგნულად საკმაოდ სიმპათიურია, ფული აქვს. რატომ არის თავისუფალი? ერთხელ იყო დაქორწინებული, მაგრამ მალევე გაშორდა ცოლს და შვილი არ ჰყავდა.
ის ზოგჯერ მჩუქნიდა ყვავილებს, ტრაბახობდა თავისი კარიერული მიღწევებით, ამბობდა, რომ პანდემიამ მნიშვნელოვნად შეარყია მისი ბიზნესი და ფულს კარგავდა.ვიქტორი ხშირად წუწუნებდა, რომ რესტორნებში სადილობა ძალიან ძვირი ღირდა, მაგრამ საჭმლის მომზადება არ იცოდა და ძალიან დაიღალა ნახევარფაბრიკატების ჭამით. მივხვდი, რისი თქმაც სურდა ამ მინიშნებებით და დავიწყე მისი დაპატიჟება ვახშამსა და სადილებზე.მე თვითონ ვყიდულობდი პროდუქტებს და არასდროს მითხოვია ფული. სახლში არასდროს მიმიტოვებია ღამით, ჩემი ქალიშვილის მერიდებოდა. ვიქტორის ბინაში კი რამდენჯერმე ვარ ნამყოფი. ყველგან იდეალური წესრიგი იყო, პედანტური. მეც მიყვარს სისუფთავე, მაგრამ არც ისე ფანატიკურად.
აგვისტოში კი ვიქტორმა შემოგვთავაზა ერთად წავსულიყავით ზღვაზე დასასვენებლად. სასტუმრო ძალიან ძვირი ღირდა. უარი ვუთხარი, რადგან ამდენი ფული არ მქონდა. ვიქტორმა თქვა, რომ თვითონ გადაიხდიდა ყველაფერს, თუ მადლობას გადავუხდიდი ამისთვის. ჩავთვალე, რომ საუბარი იყო მშფოთვარე ღამეებზე და ვუპასუხე:
- რა თქმა უნდა! ეჭვიც არ შეგეპაროს!
ერთი კვირა კარგად დავისვენეთ. შემდეგ კი ვიქტორმა დაიწყო ყველაფრის დაზოგვა.თან ცოტა ფული მქონდა მცირე ხარჯებისთვის. ვიყიდე პატარა საჩუქრები ჩემთვის და ჩემი ქალიშვილისთვის.როცა სახლში ვბრუნდებოდით, ვიქტორმა უცებ მკითხა:
- როდის გადამიხდი ვალს?
- რა ვალს? – გამიკვირდა მე.
- მე გადავიხადე შენი ყოფნის საფასური სასტუმროში. შენ კი მითხარი, რომ მადლობას გადამიხდიდი! – მითხრა ვიქტორმა.
რა სულელი ვიყავი! მეგონა ვნებიან ღამეებს გულისხმობდა და თურმე ფულზე ლაპარაკობდა.ამის შემდეგ ჩვენ დავშორდით, მაგრამ ის გამუდმებით მირეკავს და ფულს მთხოვს.
- რაც მქონდა მოგეცი, მეტი ფული არ მაქვს! – ვუთხარი მე.
ხელფასის დღეს დამირეკა და ისევ მომთხოვა ფული, მაგრამ არ მინდა რომ მივცე, პრინციპულად! მან დამპატიჟა და დამპირდა, რომ გადაიხდიდა ყველაფერს. ქალიშვილი მყავს და უნდა ვიზრუნო მასზე. ან იქნებ ჯობია მივცე და მოვიშორო?
თქვენ როგორ მოიქცეოდით ჩემს ადგილას?
