ლამაზი ბინა იტალიაში სიბერეში სამოთხის კუთხე შეიძლება გახდეს. ასე ფიქრობდა რუსო რომში 15 წლიანი მუშაობის შემდეგ. უკვე მიეჩვია, რომ მისი ცხოვრების აზრი მოხუც ქალბატონებზე ზრუნვაა. ძალიან კეთილი ქალი იყო და ეს ბინის ფულის გამომუშავებაში დაეხმარა.
ბინა იტალიაში – რუსო ჯერ კიდევ ახალგაზრდა იყო, როცა იტალიაში გაემგზავრა. რა თქმა უნდა, უკეთესი ცხოვრების პოვნა სურდა. სამშობლოში ქმარი და ტყუპი ვაჟები დარჩნენ. შვილებზე დედამთილი ზრუნავდა, რადგან ქმარი ხან ერთი ბიზნესის, ხან მეორეს აწყობას ცდილობდა. თავიდან სჯეროდა, რომ მის შოთას ყველაფერი გამოუვიდოდა. წარმატება არ ჩანდა. პირველად, შვილები ძალიან ენატრებოდა, ღამით ხშირად ტიროდა. ფიქრობდა, რომ ცხოვრება უსამართლო იყო. ბედმა ქმარ–შვილს დააშორა და უცხო ქვეყანაში გადაისროლა. თუმცა ასეთ მომგებიან ადგილზე უარს ვერ იტყოდა და რუსო დამძიმებული გულით წავიდა.
რთული სამსახური – პირველი სამუშაო ადგილი ნაცნობის დახმარებით მიიღო. მოხუც ალბერტინას უვლიდა. ქალი ძალიან მოხუცი არ იყო, მაგრამ ხერხემალი აწუხებდა. იტალიური მალე შეისწავლა და ალბერტინას საყვარელი კომპანიონი გახდა. ბებია შვილებთან ხშირად უშვებდა და საჩუქრებსაც ატანდა. რუსოს სახლში არაფერი იცვლებოდა. ქმარი გაღიზიანებული და ჩაკეტილი იყო. ცოლის გამოგზავნილი ფული შვილებზე იხარჯებოდა. თავად შოთა უფრო გაღარიბდა. რუსომ გადაწყვიტა, რომ უფრო მეტს იშრომებდა და მეტს დაზოგავდა. ალბერტინმა შვილს რუსოსთვის ხელფასის მომატება სთხოვა და ქალმა ქამარი უფრო ვიწროდ შეიკრა.
უეცარი ცვლილება – რუსო ალბერტინთან თავს კარგად გრძნობდა, მაგრამ ცოტა ხანში მოხუცი ქალი გარდაიცვალა. მისმა ვაჟმა სახლში დამლაგებლად დარჩენა შესთავაზა, მაგრამ უარი უთხრა. ახალი სამსახურის მოძებნა გადაწყვიტა. „ბედი უნდა სცადოს და რაღაც ახალი იპოვოს“ – ფიქრობდა ქალი. ბედმა აქაც ზურგი აქცია. მოკრძალებულ ხელფასს სთავაზობდნენ. რესტორნების მსხვილ ქსელში ჭურჭლის მრეცხავად მუშაობა დაიწყო. დანაზოგის დახარჯვა არ სურდა, რადგან მის დახარჯვას შვილების სწავლაზე გეგმავდა. ღარიბი ქალი რესტორნის ნარჩენებით იკვებებოდა ან საერთოდ არ ჭამდა, რომ მეტი დაეზოგა. იქ მუშაობაში ძალიან გახდა. ყოველწლიურად შვილებს და ქმარს უფრო იშვიათად ესაუბრებოდა. ესმოდა, რომ მათთვის ცოცხალი ბანკომატი გახდა, მაგრამ ამის მიღებაზე უარს ამბობდა. ქმარს მაინც უყვარს, ხოლო შვილები ხომ დედაზე უარს ვერ იტყვიან. მსგავსი ფიქრები ამშვიდებდა, თუმცა რეალობა ასეთი არ იყო. შოთა უკვე დიდი ხანია სხვა ქალთან ცხოვრობდა, ხოლო შვილები მიეჩვივნენ, რომ ის დედის შემცვლელი გახდა.
მკაცრი რეალობა – დროთა განმავლობაში რუსომ უკეთესი სამსახური იპოვა. 15 წლის განმავლობაში სოლიდური თანხა დააგროვა და იმაზე ფიქრობდა, რომელ უნივერსიტეტში ისწავლიდნენ მისი შვილები. ერთხელ სამშობლოში დაბრუნება და შვილების ნახვა ძალიან მოუნდა. ნანახმა გააოგნა, იმედგაცრუება და სიცარიელე იგრძნო. შვილები უნიციატივო გაიზარდნენ. თამაშის, ლუდის და სადარბაზოსთან შეკრების გარდა არაფერი აინტერესებდათ. რუსო დაფრთხა, როცა ერთ–ერთმა ტყუპისცალმა პირდაპირ ჰკითხა: „მოხუცო, ფული მოიტანე. მანქანის ყიდვა მინდა. ბევრი მჭირდება“.
საყვარელი ბინა იტალიაში – როცა რუსო უცხო ქვეყანაში დაბრუნდა, მიხვდა, რომ სამშობლოში დაბრუნება, ქმრის და შვილების ნახვა აღარ სურდა. წარმოდგენა არ აქვთ, რამდენი უსიამოვნება გადახდა მათ ცოლს და დედას, სანამ შიმშილობდა, მუდმივად ფულს ზოგავდა. წარმოდგენა არ ჰქონდათ, თავს როგორ გრძნობდა. შვილებს მხოლოდ ფული სჭირდებათ, ხოლო ქმარი რუსოს მოულოდნელი დაბრუნების გამო ბრაზს არც მალავდა. მას ხომ თანამცხოვრების ბინიდან გაგზავნა მოუწია, რომ ცოტა ზრდილობა დაეცვა. რუსო გაბრაზდა და იტალიაში ბინა იყიდა. დიდხანს არ უფიქრია. უბრალოდ იტალიელ ნაცნობებს რჩევა ჰკითხა და იყიდა. ზღვის სანაპიროზე საკუთარ სახლში ბედნიერება იგრძნო. ქმარს მიწერა, რომ განქორწინების პროცედურის დაწყება შეეძლო. რუსო მასთან აღარ დაბრუნდება.
ქალის ბედნიერება – შვილებმა მაშინვე მოღალატედ მონათლეს. არანაირი მანქანა და უნივერსიტეტი არ ელოდათ. შოთას განქორწინება მხოლოდ გაუხარდა, მაგრამ ფულის ნაკლებობამ გააბრაზა. ჯავრს საყვარელსა და შვილებზე იყრიდა. ამ ოჯახში სიტუაცია დღითიდღე იძაბებოდა. ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება უჭირდათ. რუსო კი თავს ზღაპრის გმირად გრძნობდა. როგორც იქნა, ბედმა გაუღიმა. ქალი ბინისთვის ნაყიდი თითოეული სკამით, თითოეული დეკორატიული სტატუეტით და ნახატით ხარობდა. ბუნებაში სეირნობდა და თავისუფლებით ტკბებოდა. თვითკმარი, თავისუფალი და ლამაზი იყო. რუსოს სახე ღიმილს და სიმშვიდეს ასხივებდა. ნუთუ ბინა იტალიაში მისთვის სასწაული გახდა? ასე ფიქრობდა რუსო. სინამდვილეში, მრავალწლიანი უღლისგან გათავისუფლება დაეხმარა. დაე, ოჯახმა უზნეო ცოლად და დედად ჩათვალოს, რუსო ახლა თავს ცოცხალ არსებად გრძნობს. მუშაობს და ეხმარება ყველას, ვისაც სჭირდება. მისი სული ფულმა არ გააფუჭა. რუსო ერთადერთია, ვინც ბედნიერებას ნამდვილად იმსახურებს.
