პარასკევს მუშაობა საერთოდ არ მსურდა, თან საშინელი სიცხე იყო, კონდენციონერიც არ მშველოდა, მხოლოდ ვენტილატორმა გადამარჩინა.
- გოგოებო, გუშინ ძალიან გემრიელი კომპოტი გავაკეთე! მაკა, გამოიღე მაცივრიდან, გავსინჯოთ.
- ქალბატონო მარინა, მარწყვი ჩამოიტანეთ სოფლიდან?
- არა, დრო საერთოდ არ მაქვს, ჩემო ძვირფასო. მთელი შაბათ-კვირა საბუთებთან გავატარე.
- თქვენი შვილიშვილი როგორ არის? ის უვე დიდი გოგო იქნება.
- მისი გულისთვის ვაკეთებ ყველაფერს, ის ერთადერთი სიხარულია ჩემთვის. უნივერსიტეტში ჩააბარა და მე მას ბინა ვუყიდე იპოთეკით
- ყოჩაღ თქვენ, როგორ გარისკეთ?
- მთავარია სტაბილურობა. ხუთი წელი ხომ მაინც ვიმუშავებ, ვალებს გადავიხდი და მერე გოგონა იპოვის თავის მეორე ნახევარს. ჩემი შვილიშვილი ხომ ძალიან ლამაზია!
მიმღებიდან უცებ ზარი გაისმა:
- ქალბატონო მარინა, უფროსი გთხოვთ მასთან მისვლას.
- ახლავე, მოვდივარ. ჰკითხეთ მას, რა საბუთები წამოვიღო.
- არაფრის აღება არ გჭირდებათ, პირადი საუბარია.მარინას ცოტა არ იყოს, გაუკვირდა. აიღო ორგანაიზერი და კაბინეტში შევიდა.
- ქალბატონო მარინა, შუადღე მშვიდობისა. როგორ გრძნობ თავს? – ჰკითხა დირექტორმა
- არამიშავს, დაკავებული ვარ ახალი ობიექტის მომგებიანობის შესახებ მოხსენებით. ვფიქრობ, რომ ნედლეულის მომარაგების გრაფიკის შეცვლა მომიწევს.
- ქალბატონო მარინა, აღარ უნდა ინერვიულოთ, ეს ყველაფერი წვრილმანია! ჩვენს კადრების რეზერვში უკვე გვყავს გამოცდილი სპეციალისტები.მარინას გაახსენდა, რომ გუშინ დირექტორს საგადასახადო სამსახურის უფროსის მოადგილის ქალიშვილი ჰყავდა მოყვანილი. მიხვდა, რომ მისი გათავისუფლება სურდათ.
- მთელმა გუნდმა გადავწყვიტეთ დაგვესაჩუქრებინეთ დიპლომით ჩვენს კომპანიაში შეტანილი ფასდაუდებელი წვლილისთვის. მინდა გადმოგცეთ პატარა საჩუქარი.
მაგიდის ქვემოდან დირექტორმა რაღაც თეფში ამოიღო და გაღიმებულმა გადასცა ქალს დიპლომთან ერთად.
- ახლა შეგიძლიათ დამსახურებულად დაისვენოთ!მარინას გული გამალებით უცემდა, კაბინეტი ჩუმად დატოვა. მისი ფიქრები მხოლოდ ვალებზე იყო. რა უნდა გააკეთოს ახლა, სად უნდა იშოვოს ფული?
- გავყიდი ავტოფარეხს. მანქანა მაინც აღარ მყავს, ორი წლის კრედიტს დაფარავს. ახალ ვაკანსიებს გადავხედავ, იქნებ რამე ვიპოვო ჩემთვის.
ამ შემთხვევიდან სამი კვირა გავიდა. მარინა მთელი ძალებით მუშაობდა სოფელში და კრეფდა ალუბალს. ბევრი წლის განმავლობაში პირველად, სამუშაო დღეებში, მას არ აცვია მკაცრი სტილის ტანსაცმელი და მაქმანებიანი სარაფნით დაფარფატებს.
- ბებო, გამარჯობა! ხვალ მოვალ შენთან სტუმრად – დაურეკა შვილიშვილმა.თან დაამატა, რომ მარტო არ იქნებოდა და ვიღაც ახალგაზრდასთან ერთად მივიდოდა.
მარინა ბედნიერი იყო. ის ყოველთვის წუხდა საკუთარ შვილიშვილზე. – -შესანიშნავია, მარიკა, გელოდები! მე გაგიმასპინძლდები შენი საყვარელი ნამცხვრებით და ალუბლის პელმენებით.საღამოს მობილურმა დარეკა, ეკრანზე ყოფილი უფროსის სახელი დაიწერა.
- ქალბატონო მარინა, გინდათ გაგახაროთ? ჩვენი კომპანია განიცდის კომპეტენტური თანამშრომლების დეფიციტს.
- თქვენ ხომ თქვით, რომ კარგი კანდიდატები გყავთ?
- მაგ კარგმა კანდიდატმა მესამე დღესვე დატოვა სამუშაო ადგილი. ის მხოლოდ სმარტფონით ერთობოდა და არაფერს აკეთებდა. გავბრაზდი და ვუსაყვედურე. გოგონამ არასწორად გაიგო და წავიდა. ახლა კომპანია ზარალს განიცდის.
მარინას შეიძლება სურდა დაბრუნებულიყო იქ, სადაც ყველაზე მეტ დროს ატარებდა, მაგრამ მას ფული აღარ სჭირდება. მას ფული უკვე ჰქონდა.საიდან? ერთ დღეს ავტოფარეხის დალაგება დაიწყო, რომ მომავალი მყიდველისთვის მოემზადებინა. უამრავ ძველ ნივთში ქალმა იპოვა პატარა, ძველი სურათი ჩარჩოს გარეშე. ეს ტილო მამამ ფრონტიდან ჩამოიტანა.ნახატი წლების განმავლობაში უსაფრთხოდ იმალებოდა ავტოფარეხში. ქალმა დრო არ დაკარგა, მხატვრის ნამუშევარი აუქციონზე გაიტანა და საკმაოდ სოლიდურ თანხად გაყიდა.
და აი, შვილიშვილიც ესტუმრა ახალგაზრდა, სიმპათიურ ყმაწვილთან ერთად.ახალგაზრდებმა დაქორწინება გადაწყვიტეს და ძალიან ბედნიერები იყვნენ.მარინაც ბედნიერი იყო. მისი ცხოვრება უფრო ლამაზი და ხალისიანი გახდა. ახლა მისთვის სულერთია კომპანიის და მისი დირექტორის ბედი. დაე, თავად მოაგვარონ პრობლემები, მის გარეშე…
