პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში ქალი თავისი მეზობლის ისტორიას მოგვითხრობს.მე მყავს მეზობელი – ეკა. მან და თავისმა მეუღლემ სამი ვაჟიშვილი გაზარდეს. უფროსმა და შუათანა ვაჟებმა ისწავლეს, ცოლები მოიყვანეს, მათ ყველაფერი კარგად აქვთ. უფროსი ვაჟი ბიზნესმენია, შუათანა კომპიუტერებს არემონტებს და მასაც კარგი შემოსავალი აქვს.
უმცროსი ვაჟი, დიმა, რომელიც უკვე 24 წლის არის, რაღაცნაირი უფხო გაიზარდა. არაფრით არ უნდა მას ისე ცხოვრება, როგორც დედამისი ურჩევს.რაღაცნაირი რომანტიკული გაიზარდა, სკოლაში სწავლა არ უნდოდა, მუდმივად გიტარაზე უკრავდა და სიმღერებს წერდა. მისი ოცნება იყო, რომ მუსიკოსი გამხდარიყო.
ეკა კი მას მუდმივად უმეორებდა:
- ჭკუას თუ არ მოიკრებ, ამ გიტარას წაგართმევ! რა მუსიკა! შენ ისეთი პროფესია გჭირდება, რომლითაც ოჯახის გამოკვებას შეძლებ!თვითონ ეკა მათემატიკის მასწავლებელი იყო. ახლა უკვე პენსიაზეა. შვილიშვილებს უვლის.
- მეყო მუშაობა. სხვის შვილებს აღარ ვასწავლი, ახლა ჩემს შვილიშვილებს უნდა მივხედო!
- ეკას მეუღლე 4 წლის უკან გარდაეცვალა.
სკოლის დამთავრების შემდეგ დედამ დიმა დაიყოლია, რომ მას ეკონომიკურ კოლეჯში ჩაებარებინა. მან დედას დაუჯერა და მენეჯერი გახდა. ეკა სრულად მაშინ დამშვიდდა, როდესაც დიმამ სწავლა დაამთავრა და უფროსი ძმის ფირმაში მოეწყო სამუშაოდ.უფროს და შუათანა ვაჟს უკვე ორ-ორი შვილი ჰყავთ. ეკამ გადაწყვიტა, რომ უკვე უმცროსი ვაჟის დაქორწინების დროც იყო, მაგრამ ის არავის ხვდებოდა. სამსახურის შემდეგ მეგობრებთან ერთად ან კომპიუტერთან ატარებდა დროს.
მაშინ, ეკამ გადაწყვიტა, რომ ეს საქმე საკუთარ ხელში აეღო. მან დიმას თავისი კოლეგის შვილი გააცნო, ნათია. დიმას ნათია საერთოდ არ მოეწონა.დედას არაფრის მოსმენა არ სურდა და ქორწილისთვის მზადება დაიწყო. ის ხომ მიჩვეული იყო მბრძანებლობას და იმას, რომ მას ყველა უჯერებდა: შვილებიც და გარდაცვლილი ქმარიც.
დიმამ სახლში ახალგაზრდა ქალი, ნატალია მოიყვანა:
- დედა გაიცანი, ეს ნატალიაა. ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარს და მალე ხელსაც მოვაწერთ.
- რა ნატალია? აბა, ნათია?
- მე და ნატალია უკვე წელიწადზე მეტია ერთმანეთს ვხვდებით. შენ კი სერიოზულად გადაწყვიტე, რომ ჩემი პირადი ცხოვრებისთვის მიგეხედა. მე მხოლოდ საყვარელ ქალზე დავქორწინდები და არა იმ გოგონაზე, რომელზედაც შენ გსურს ჩემი დაქორწინება!„
როდესაც ეკამ გაიგო, რომ ნატალია მის შვილზე 3 წლით უფროსია და ქალიშვილიც ჰყავს პირველი ქორწინებიდან, მას ნამდვილი ისტერიკა დაეწყო. მან მაშინვე დაურეკა თავის შვილებს.
- ეს რა ხდება?! თქვენმა ძმამ დაქორწინება გადაწყვიტა და თანაც, ვისზე! ბავშვიან ქალზე, რომელიც მასზე უფროსია! ის სხვისი შვილის გაზრდას აპირებს!
- იქნებ, მართლაც კარგი ქალია და დიმა მასთან ბედნიერია? – დედის დამშვიდება სცადა უფროსმა ვაჟმა.ეკას არაფრის მოსმენა არ სურდა.
- კარგია? კი როგორ არა! უბრალოდ გონება დაუბინდა თქვენს ძმას! რაღაც უნდა მოვიმოქმედოთ სასწრაფოდ! თქვენ დამეხმარებით? მე არ მივცემ მას უფლებას, რომ ცხოვრება გაიფუჭოს!მეორე დღეს ეკა ნატალიასთან სახლში მივიდა. კარი პატარა გოგონამ გაუღო. ლამაზი გოგონა იყო, ცისფერთვალება, ტალღოვანი თმით.
- ვინ გნებავთ? – იკითხა მან. – დედა?
ამ დროს ოთახიდან ნატალია გამოვიდა. მას ეკას ვიზიტი ძალიან გაუკვირდა, მაგრამ ოთახში შეიპატიჟა. ბინა დიდი არ იყო, მაგრამ იყო ძალიან სუფთა და მყუდრო.
- მინდა რომ ჩემს შვილს შეეშვა! სხვა მსხვერპლი მოძებნე! ჩემი შვილი შენზე არ დაქორწინდება! თუ არა და მთელ ცხოვრებას გაგიფუჭებ!
- არ არის საჭირო არაფრის გაფუჭება! მე და დიმას ერთმანეთი გვიყვარს და მაინც ვიქორწინებთ. ბედნიერებიც ვიქნებით! თქვენ ვერაფერს იზამთ! – თამამად განაცხადა ნატალიამ.
ეკა გამობრუნდა. მალე დიმა დაქორწინდა. დედა ქორწილში არ მისულა. ძმები კი მივიდნენ და ახალგაზრდებს მიულოცეს.ქორწილი მხიარული და ხმაურიანი იყო. დიმამ ნივთები ჩაალაგა და ნატალიასთან გადავიდა საცხოვრებლად. ისინი მართლაც ძალიან ბედნიერები იყვნენ.
ეკა კი – ვერაფრით ვერ დამშვიდებულა:
- რა ვქნა? რატომ არ სურს ჩემს შვილს ჩემი მოსმენა? რაში სჭირდება მას ბავშვიან ქალზე დაქორწინება?! ახლა საბავშვო ბაღში სხვის შვილს ატარებს! აი, რაში სჭირდება ეს? – მითხრა ეკამ.მე შევეცადე მისთვის ამეხსნა, რომ ყველაფერი ნორმალურადაა. მისი ვაჟი ზრდასრულია და აქვს უფლებ ისე მოიქცეს, როგორც თავად თვლის საჭიროდ. ეს ხომ მისი ცხოვრებაა.
- შეეშვით მას. ის ხომ დიდი ხანია გაიზარდა და დამოუკიდებელი გახდა. ნუ წაართმევთ მას ბედნიერად ყოფნის შესაძლებლობას. ნუ ტირით. ეცადეთ საერთო ენა გამონახოთ ნატალიასთან. დამიჯერეთ, ასე ბევრად უკეთესი იქნება. თქვენთვისაც და თქვენი შვილისთვისაც.
არ ვიცი შევძელი თუ არა ეკას დარწმუნება, მაგრამ ის ჩემგან ჩაფიქრებული წავიდა. იქნებ, საკუთარი გონების ხმასაც მოუსმინოს?
