პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ახალგაზრდა ქალი საკუთარი ოჯახის ისტორიას გვიამბობს.როდესაც მე და გიორგი დავქორწინდით, ორივე უკვე ოცდაათ წელს გადაცილებულები ვიყავით. საკუთარი სახლი არ გვქონდა, ამიტომ გადავწყვიტეთ ბინის იპოთეკით ყიდვა. ვალები დავიდეთ, მაგრამ მაინც ვიყიდეთ ოროთახიანი ბინა. მერე, დიდი გაჭირვებით რემონტიც გავაკეთეთ. თითქოს, ორივე ვმუშაობდით და კარგ ფულსაც გამოვიმუშავებდით, მაგრამ ძალიან გაგვიჭირდა. მოგვიწია, მთელი ხუთი წლით დაგვევიწყებინა დასვენება და ახალი ტანსაცმლის ყიდვა.
მერე მე დავორსულდი. ამ ამბავმა ძალიან გაგვახარა. ძალიან დროული იყო, ორმოცი წლის შემდეგ ხომ ფიზიკურად ძალიან რთულია მშობიარობა და შვილის გაზრდაც.ასე რომ, გადავწყვიტეთ ბავშვის გაჩენა. პირველი ექოსკოპიის შემდეგ განსაცვიფრებელი ამბები გველოდა: თურმე ტყუპებზე ვიყავი ორსულად. ერთდროულად უნდა გვყოლოდა ბიჭიც და გოგოც. ამ ამბავმა ძალიან გაგვახარა.ეკა და ნიკა დროზე ადრე დაიბადნენ. ჯანმრთელობის მცირე პრობლემებიც ჰქონდათ, მაგრამ მალე ყველაფერი დალაგდა. თუმცა, ამის გამო ძალიან ბევრი ფული დაგვეხარჯა.
როდესაც ჩვენი შვილები ერთი წლისანი გახდნენ, ჩემმა უფროსმა სამსახურში დაბრუნება შემომთავაზა. მე და ჩემმა მეუღლემ ვიფიქრეთ, ყველაფერი გავაანალიზეთ და გადავწყვიტეთ, რომ ნამდვილად მჭირდებოდა სამსახურში გასვლა. უბრალოდ, კატასტროფულად არ გვყოფნიდა ფული. ისიც კი ვეღარ გვშველოდა, რომ გიორგი უკვე ორ სამსახურში მუშაობდა.ჩვენ არ ვიცოდით, ვისთან დავტოვებდით ჩვენს შვილებს. დედაჩემი ძალიან ავად იყო და ვერ გვეხმარებოდა, ძიძა კი ძალიან ძვირი ჯდებოდა. და აი, დედამთილმა თავისი დახმარება შემოგვთავაზა. მან თქვა, რომ უკვე დაიღალა მუშაობით და დასვენება უნდოდა, ამიტომ ის სიამოვნებით იქნებოდა თავის შვილიშვილებთან.
მე და გიორგის ეს ამბავი ძალიან გაგვიხარდა: რადგან ბებია ნამდვილად ჯობია ნებისმიერ, თუნდაც ყველაზე საუკეთესო ძიძას.დედამთილი ჩვენთან ახლოს ცხოვრობდა. დილით ის თავად მოდიოდა ჩვენთან, საღამოს კი სამსახურის შემდეგ გიორგის მანქანით მიჰყავდა სახლში. ჩვენ დედამთილს არაფერს ვუხდიდით, მაგრამ ბევრ პროდუქტს ვყიდულობდით და დედამთილიც ჩვენთან ერთად იკვებებოდა. შაბათ-კვირას კი, როცა სასურსათო მაღაზიაში მივდიოდით, ყოველთვის რამე გემრიელს დედამთილისთვისაც ვყიდულობდით. გარდა ამისა, გიორგი სრულად იხდიდა დედამისის კომუნალურ გადასახადებს.
ასე გავიდა ერთი წელი. ცოტა ხნის წინ კი დედამთილმა მოითხოვა, რომ მისთვის კვიპროსზე დასვენების ფული გადაგვეხადა. სწორედ იქ აპირებდა მისი მეგობარი დასასვენებლად გაფრენას. ჩემს დედამთილს მასთან ერთად უნდოდა წასვლა. რატომ უნდა გავაკეთოთ ეს? იმიტომ, რომ მან ჩვენ გამო დატოვა სამსახური და მთელი წელი ჩვენს შვილებს უვლიდა!მე და გიორგიმ მეტყველების უნარი დავკარგეთ, როდესაც ეს ყველაფერი მოვისმინეთ. ჩვენ ხომ დედამთილისთვის არაფერი გვითხოვია. მან თვითონ თქვა, რომ დაიღალა და დასვენება სურდა.
ჩვენი შვილები მშვიდი და დამჯერები არიან. ასე რომ, დედამთილი მათთან ძალიან არ იღლებოდა. ის მეგობრებთან ტელეფონით საუბარსაც ახერხებდა და სერიალებსაც უყურებდა. ამ მოგზაურობის დასაფინანსებლად ჩვენ ფული არ გვაქვს. ჩვენ თვითონაც მრავალი წელია არსად ვყოფილვართ დასასვენებლად.სწორედ ეს ვუთხარით ჩემს დედამთილს. ეწყინა და გამოთვალა, რამდენის გადახდა მოგვიწევდა ძიძისთვის. თანხა საკმაოდ დიდი აღმოჩნდა. მაგრამ… ჩვენ ხომ ძიძა არ მოგვიწვევია! ჩვენს შვილებს საკუთარი ბებია უვლიდა!
მოკლედ, ჩვენ ძალიან მაგრად ვიკამათეთ. დედამთილი ითხოვს, რომ გადავუხადოთ იმის სანაცვლოდ, რომ ის მთელი წლის განმავლობაში საკუთარ შვილიშვილებს უვლიდა, მაგრამ მე და გიორგის ამის გაკეთება არ გვინდა!
