პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში – ახალგაზრდა ქალი, საკუთარ ოჯახში არსებულ პრობლემაზე საუბრობს.მე ეკა მქვია, გათხოვილი ვარ და მე და ჩემს მეუღლეს გვყავს ქალიშვილი. მე მყავს დედა. მას კი აქვს აგარაკი. დედაჩემი ითხოვს, რომ ჩემი ქმარი, ნიკა, აგარაკზე წავიდეს ხოლმე და მას დაეხმაროს.
ნიკა ორ სამსახურში მუშაობს და ამის გაკეთება არ უნდა. თავის ერთადერთ დასვენების დღეს – კვირას, მას სურს, რომ ნორმალურად დაისვენოს, არა თუ აგარაკზე გაიქცეს თავის სიდედრთან. მე მისი მესმის. ჩემი ქმარი ორ სამსახურში მუშაობს იმისთვის, რომ გადაიხადოს ჩვენი ბინის იპოთეკა და ჩვენ შეგვეძლოს ნორმალურად ცხოვრება.დედაჩემმა გადაწყვიტა, რომ აგარაკზე ფანჩატური ააშენოს. ის ამბობს, რომ ეს უბრალოდ შესანიშნავი იქნება. ლიზიც გაერთობა იქ და ჩვენც შევძლებთ დაჯდომას. მე ამას ვეთანხმები.
დედამ შეუკვეთა ყველა საჭირო მასალა, იპოვა მშენებლები, რომლებსაც ფანჩატური უნდა აეშენებინათ. მაგრამ იყო ერთი პრობლემა: სამშენებლო მასალები კვირას უნდა მიეწოდებინათ და მუშების მოყვანა კი ძალიან ძვირი ჯდებოდა. დედას ამის ფული აღარ ჰქონდა. მთხოვა, ნიკასთვის მეთქვა, რომ ის კვირას მასთან მისულიყო და მასალის ჩამოცლაში დახმარებოდა. ნიკამ ამაზე უარი განაცხადა.
მოგვიწია, რომ ყველაფერი მე და დედაჩემს გაგვეკეთებინა. დედა ძალიან უკმაყოფილო იყო და ძალიან მაგრად ლანძღავდა ნიკას. რატომ არის ის ასეთი ცუდი? რატომ არ უნდა იმის გაკეთება, რომ მისმა ქალიშვილმა კარგად იგრძნოს თავი, თავისი ბებიის აგარაკზე?
შევეცადე დედაჩემისთვის ამეხსნა, რომ ნიკა ძალიან იღლება, მაგრამ მას მოსმენაც კი არ სურს. დედას ძალიან უყვარს თავისი აგარაკი. ის მხოლოდ ზამთარს ატარებს ქალაქში, დანარჩენ დროს კი აგარაკზე ატარებს.ზამთარში ხშირად მოდის ჩვენთან და ჩემი ქალიშვილის აღზრდაში მეხმარება, ზაფხულში კი საერთოდ თავისთან მიჰყავს აგარაკზე.
დედაჩემის აგარაკზე მართლაც ძალიან კარგია. იქვე ახლოს ტყეა, სუფთა ჰაერი, სიმშვიდე. თანაც აგარაკზე მას ყველაფერი საკუთარი აქვს: ახალი, ნიტრატების გარეშე. მაგრამ იმისთვის, რომ რაღაც გაიზარდოს, შრომაა აუცილებელი. ნიკას კი არ სურს აგარაკზე წამოსვლა. კერძო სახლში კი მამაკაცის გარეშე ძალიან რთულია. ყოველთვის არის რაღაც შესაკეთებელი ან მიწა დასაბარი.ხოდა, ასე ჩხუბობენ სიძე და სიდედრი. მე კი ყველაზე ცუდად ვგრძნობ თავს: თითქოს ორ ცეცხლს შუა ვიმყოფებოდე.
- ბოსტნეულისა და ხილის ყიდვა მაღაზიაშიც შემიძლია. არ მჭირდება მე თქვენი აგარაკი! მე იქ არაფერს არ გავაკეთებ! – კატეგორიულად გამომიცხადა ჩემმა ქმარმა.
დედაჩემი კი გამუდმებით იმას ჩივის, რომ ჩემს ქმარს არ სურს ჩვენი დახმარება.უბრალოდ არ ვიცი, როგორ მოვიქცე, როგორ გავუმკლავდე ამ სიტუაციას.
