პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ახალგაზრდა ქალი მოგვითხრობს, თუ როგორი გაოცებულია საკუთარი დეიდის საქციელით.ერთი კვირის წინ დეიდაჩემმა დამირეკა და მითხრა, რომ ორი დღით ჩვენს ქალაქში ჩამოდიოდა. საავადმყოფოში, გამოკვლევებზე. დარჩენა ჩვენთან გადაწყვიტა, რადგან სასტუმრო ძვირი დაუჯდებოდა.
ეს მაინცდამაინც არ გამხარებია, მაგრამ, რა მექნა – ბოლოსდაბოლოს, დეიდაჩემია. მომიწევს, რომ გავუძლო რამდენიმე დღეს.მე და ჩემი ქმარი მარტოები ვცხოვრობთ, შვილები ჯერ არ გვყავს. ჩამოვიდა დეიდაჩემი, ჩვენ მას დავხვდით და დაიწყო…დეიდაჩემი ყველაფრით უკმაყოფილო იყო.
მაგიდასთან რომ დავსხედით, მან გამომიცხადა:
- რა ცუდად მომზადებულხარ ჩემს დასახვედრად? წითელი თევზიც კი არ გიყიდია! ხომ იცოდი, რომ სტუმრად ჩამოვდიოდი!
ამის მოსმენის შემდეგ, უბრალოდ დავმუნჯდი. რომელ წითელ თევზზეა საუბარი? თვითონ ცარიელი ხელებით ჩამოვიდა. არავითარი მოსაკითხი არ ჩამოგვიტანა. მითუმეტეს, რომ სოფელში ცხოვრობს, დიდი მეურნეობა აქვს და ბოსტანი.
მეორე დღეს, საღამოს, დეიდაჩემი სახლში მოვიდა და მაშინვე განაცხადა:
- რით უნდა გაუმასპინძლდე საყვარელ დეიდას? ვიმედოვნებ, გუშინდელი სუპით არა.
ის რაც მომზადებული მქონდა, დეიდაჩემს საერთოდ არ მოეწონა. სალათში ბევრი მაიონეზი იყო და ცოტა მწვანილი. კარტოფილი უმარილო იყო და სანელებლები ძალიან ცოტა ჰქონდა. ხორცი, კი უფრო ბევრი უნდა ყოფილიყო.ამდენი პრეტენზია ჩემს ქმარსაც კი არ გამოუთქვამს.
მერე დეიდაჩემი საბანაოდ შევიდა. ერთ საათზე მეტხანს ბანაობა. სად დაისვარა ასე ძალიან? მას რა, მთელი ერთი თვე არ ებანავა? მან გამოიყენა ძალიან ბევრი აბაზანის ქაფი, რომელიც ძალიან ძვირადღირებულია და არომატული.შემდეგ კი გაგვახარა, რომ ჩვენთან კიდევ ორ დღეს გაჩერდებოდა. მან მოისურვა ქალაქის დათვალიერება და რაღაც მნიშვნელოვანი ნივთების შეძენა.როგორ ავიტან ამდენ ხანს, უბრალოდ არ ვიცი.
არსებობენ ნათესავები, რომლებიც სტუმრად მოდიან და ფიქრობენ, რომ მასპინძელი მათ გარშემო უკანა თათებზე უნდა დარბოდეს. რა სითავხედეა? რატომ არ ფიქრობენ ეს სტუმრები, რომ ადამიანებს აწუხებენ და ავიწროებენ? ნუ გათავხედდებიან მაინც!
