მოუთმენლად ველოდებოდი დროს, როდესაც პენსიაზე გავიდოდი. რატომ? იმიტომ, რომ მთელი ცხოვრება მინდოდა საკუთარ თავზე მეზრუნა და ცოტა მაინც დამესვენა, მაგრამ ამის დრო არ მქონდა. ვიმედოვნებდი, რომ სიბერეში მაინც ვიცხოვრებდი ჩემი სიამოვნებისთვის და დროს ჩემს თავს და ჩემს სურვილებს დავუთმობდი. მინდოდა ცოტა მაინც მემოგზაურა და ჯანსაღი ცხოვრების წესით მეცხოვრა.
ჩემი ბევრი მეგობარი სწორედ ასე ცხოვრობს, პენსიაზე გასვლის შემდეგ. მაგრამ მე არ შემიძლია ამის გაკეთება. ჩემი ქალიშვილი გამუდმებით მთხოვს შვილიშვილების მიხედვას, მისთვის უარის თქმა არ შემიძლია.
მაგრამ წელს ჩემი ქალიშვილი სულ გათავხედდა: მას უნდა, რომ შვილიშვილები მთელი ზაფხულით წავიყვანო ჩემთან. ამბობს, რომ სამსახურში ძალიან იღლება და ბევრი საქმე აქვს. ზოგადად, მას სურს ცოტა დაისვენოს.
გამოდის, რომ მე დასვენება არ მინდა? ის რომ, მეც მინდა დასვენება და მეც მაქვს ჩემი რაღაც საქმეები და სურვილები, ამის გაგონება ჩემს ქალიშვილს არ უნდა.ის უბრალოდ დარწმუნებულია, რომ რადგან დედა პენსიაზეა, მან მხოლოდ შვილიშვილებზე უნდა იზრუნოს და იმაზე უნდა იფიქროს, როგორ დაეხმაროს თვის შვილებს. საკუთარ თავზე ფიქრი კი სულაც არ არის საჭირო.
უბრალოდ არ ვიცი რა გავაკეთო. ერთი მხრივ, ძალიან მინდა ჩემი ოცნების ასრულება, მაგრამ მეორე მხრივ, მე ხომ ბებია ვარ და მაქვს მოვალეობები, რომლებზეც უარის თქმა არ შეიძლება.ჩემს ქალიშვილს უყვარს ჩემთვის იმის მოყოლა, რომ მისი მეგობრების დედები მხოლოდ შვილიშვილებზე ზრუნავენ და ქალიშვილებს ყველაფერში ეხმარებიან. ის ამბობს, რომ მეც ასე უნდა მოვიქცე და არა თუ ვიფიქრო რაღაც მოგზაურობებზე და ჩემს სურვილებზე.
მაგრამ ძალიან მინდა, რომ სიბერეში მაინც ვნახო ქვეყანა. მთელი ცხოვრება ჩემს ოჯახს და შვილებს მივუძღვენი. შემიძლია თუ არა ცოტა საკუთარი თავისთვის ვიცხოვრო, თუ საერთოდ არ მაქვს ამის უფლება?
