დედამთილს სამშობიარო სახლიდან გაწერის თარიღი დავუმალე. დღემდე გაბუტულია

0
1567

ნებისმიერ ახალგამომცხვარ დედას სამშობიარო სახლიდან გაწერისას უბრალოდ დასვენება სურს. გონს უნდა მოვიდეს, ახალ რეალობას შეეგუოს, სადაც პატარა ბავშვია. გვანცას სურდა, რომ ამ მომენტში ნათესავებს არ შეეწუხებინათ. დედამთილმა გადაწყვიტა, რომ უკეთ იცის, რა სჭირდება რძალს. ოჯახში ბავშვის გაჩენამ სერიოზული სკანდალი გამოიწვია. Paparazzi გიამბობთ, რა მოხდა გვანცას ოჯახში.

სამშობიაროდან გაწერის შემდეგ – „მე და ჩემი მეუღლე ორსულობას დიდი ხანია ვგეგმავდით, სერიოზულად ვემზადებოდით. როცა ტესტზე ნანატრი ორი ზოლი დავინახე, ქმართან ერთად ბედნიერების ცრემლები წამომივიდა. მომავალი ცხოვრება, ჩვენი პატარა წარმოვიდგინე. ყველაფერი კარგად იყო, სანამ დედამთილი არ ჩაერია. ჭკუის დარიგება დაიწყო: როგორ ვიკვებო ორსულობისას, რა გავაკეთო და რა ჩავიცვა. რჩევებზე ყოველთვის თავაზიანად უარს ვეუბნებოდი, რადგან ეს ჩემი გამოცდილებაა და მე უნდა განვლო. ხათუნა ყოველთვის ცხვირში დუდღუნებდა, რომ არაფერი მესმოდა.

რაღაც მომენტში დედამთილი დამშვიდდა და თავი დამანება. მოგვიანებით გავიგე, რომ შვილიშვილის დაბადებისთვის ძალებს იკრებდა. მე და ჩემმა მეუღლემ ხათუნა გავაფრთხილეთ, რომ სამშობიაროდან გაწერის შემდეგ არავის ნახვა გვინდოდა. დღესასწაულის მოწყობა და ნათესავების დაპატიჟება არ გვინდა. მე ხომ გონს უნდა მოვიდე, ახალ სტატუსს შევეგუო. რა თქმა უნდა, ქმარიც. მით უფრო, მშობიარობას უნდა დაესწროს. დედამთილი მხოლოდ ხელებს აქნევს. თითქოს, ყველაფერი კარგად იქნება, ოღონდ ვენდოთ. როგორღაც ეს თემა დავივიწყეთ. როცა გავაჩინე, დედამთილი შვილს გაწერის თარიღს ეკითხებოდა. დავიჟინე, რომ არასწორი თარიღი ეთქვა. უბრალოდ სამშობიაროს შესასვლელთან ბევრი ხალხის ნახვა არ მსურს. სიმშვიდე და სიწყნარე მჭირდება. ნუთუ არ ვიმსახურებ?

უყურადღებო დედამთილთან კამათი – მოკლედ, ქმარმა მომისმინა და დედას მოატყუა. სახლში პარასკევს დავბრუნდით, ხოლო დედამთილს ვუთხარით, რომ შაბათს ვეწერებოდით. დღემდე მახსოვს ტელეფონში მისი ყვირილი. ხათუნა დილით რეკავს და ყვირის, რომ მთელი დღესასწაული ჩავუშალეთ. წარმოიდგინეთ? ტორტი შეუკვეთა, ბუშტები იყიდა, უამრავი კერძი მოამზადა, რომ საღამოს სუფრა გაეშალა. რაც მთავარია, მასთან სახლში ნათესავები უკვე დაპატიჟა. როცა ვუთხარი, რომ არავისთან ლაპარაკის ძალა არ მაქვს, აღშფოთდა. თითქოს, შვილი მარტო მე არ გამიჩენია, ამაში საშინელი არაფერია. მით უფრო, ეს გუშინ არ იყო. შოკში ვიყავი. მოგვიანებით მითხრა, რომ შვილიშვილის სასწრაფოდ ნახვა სურს. ვეღარ მოვითმინე და ყველაფერი ვუთხარი, რასაც ვფიქრობდი. რომ თავად ვერ გადაწყვეტს, როდის და რა აღვნიშნო და შვილიშვილს ნახავს, როცა სტუმრად მოსვლის უფლებას მივცემთ. შვილს არსად წავიყვანთ და მით უფრო, არ აღვნიშნავთ მის დაბადებას ბრბო ნათესავების გარემოცვაში, რომელთა უმეტესობასთან კონტაქტი არ მაქვს.

უკვე 2 თვე გავიდა. დედამთილი დღემდე გაბუტულია. ქმარი თითქმის ყოველდღე ურეკავს. სტუმრად არაერთხელ დავპატიჟეთ. არ მოდის, ამბობს, რომ ნაწყენია. თითქოს, უმადურები ვართ და არ ვაფასებთ. გულწრფელად, სურვილი არ მაქვს მის მანიპულაციებს ავყვე. არ ვაპირებ, რომ ჩვენთან მოსვლა და შვილიშვილის ნახვა დავარწმუნო. ზრდასრული ადამიანია. დაე, თავში საკუთარ ტარაკნებს მიხედოს. არ ვარ მართალი?“

უფროსი თაობის ხალხი ფიქრობს, რომ ყველგან და ყველაფერში მართლები არიან, რადგან დიდი გამოცდილება აქვთ. ჩვენს დროში ეს უკვე არგუმენტი არაა. ტყუილად არ ამბობენ, რომ უცხო მონასტერში საკუთარი წესებით არ შედიან. ხათუნამ შვილის და რძლის გადაწყვეტილებას და აზრს პატივი უნდა სცეს. ვფიქრობთ, რომ ამ კამათში მტყუანნი არ არიან.