მაგული ფულს წლები აგროვებდა, რომ საკუთარი ბინა შეეძინა. ახლა 60 წლისაა და ერთოთახიან ბინას აქირავებს. ქირის ფულს ღრმა სიბერისთვის აგროვებს. ყველაფერი კარგად იყო, სანამ ვაჟიშვილი არ დაქორწინდა. მას და მის ცოლს იმედი აქვთ, რომ დედა ამ ბინაში ცხოვრების უფლებას მისცემს. Paparazzi–ის სტატიაში წაიკითხეთ, როგორ მოიქცა ქალი.
ბინის ქირის ფული – „როცა ოჯახი შევქმენი (ეს შორეულ წარსულში იყო), მე და ჩემმა ქმარმა მის ოროთახიან ბინაში ცხოვრება დავიწყეთ. ბინა ბებიისგან მემკვიდრეობით მიიღო. კარგი ბინაა, მაგრამ მაინც ჩემი მინდოდა მქონოდა. ისე, ყოველი შემთხვევისთვის. მესმოდა, რომ ზედმეტი ბინა არ არსებობს. თან სიბერისთვის რაც შეიძლება მალე უნდა გადავდო. ბევრს ვშრომობდი და ერთოთახიანი ბინა ვიყიდეთ. ბინა მოვაწესრიგეთ და მისი გაქირავება დავიწყეთ. მდგმური არასდროს შეგვიცვლია. ძალიან წესიერი ხალხია. ქირის ფული არაერთხელ დაგვეხმარა, თუმცა უმეტესად ვაგროვებდი.
მშობლებმა ასე გამზარდეს: ამ ცხოვრებაში მხოლოდ საკუთარი თავის იმედი უნდა გქონდეს. მოკლედ, ცხოვრება მაჩვენა, რომ ნამდვილად ასეა. საქმე იმაშია, რომ ზრდასრული ვაჟი მყავს. 30 წლისაა და მთელი ცხოვრება ჩვენთან ცხოვრობს. მის პირად საქმეში არასდროს ვერევი. ჩვენი ბინიდან გადასვლაზეც არასდროს არაფერი მითქვამს, რადგან მაინც ჩემი შვილია. თუ ჩვენთან ცხოვრება მოსწონს, დაე იყოს. ვერ ვიტყვი, რომ ტატოს კარგი სამსახური აქვს. დაბალი ხელფასი აქვს, მაგრამ თითქოს ყოფნის. სახლის საქმეებს მე ვაკეთებ. შვილი არ ამზადებს, არ ალაგებს. მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა პირდაპირ ვთხოვ. უფრო ხშირად სამსახურში იკარგება. გადასვლის თემაზე არასდროს გვისაუბრია.
უპასუხისმგებლო შვილი – ახლა ყველაფერი სხვაგვარადაა. ჩემმა შვილმა დაქორწინება გადაწყვიტა. რძალზე ცოტა რამ ვიცი. შემთხვევით გავიცანი, როცა ტატოს და მის შეყვარებულს ქალაქში შევხვდი. მაშინ მითხრა, რომ მალე ქორწილს გადაიხდიან. რა თქმა უნდა, მეწყინა, რომ ყველაფერი ასე ხდებოდა. წინააღმდეგი არ ვიყავი, რომ ჩვენს ოჯახებს ერთმანეთი ახლოს გაეცნო. ზრდასრული ვაჟი ხომ ქორწინდება, მაგრამ ტატო ემოციების მხრივ ძუნწი იყო. სულ მამას ჰგავს.
მოკლედ, შვილზე ზეწოლა არ მომიხდენია. ქორწილის თემაზე არ საუბრობდა. ბოლოს გავბედე და ვკითხე, სად აპირებდა მომავალ ცოლთან ერთად ცხოვრებას. „როგორ სად? ვიფიქრე, რომ შენს ბინაში შეგვიშვებდი“ – დაუფიქრებლად მიპასუხა. გავოგნდი. ამაზე არც მიფიქრია, რადგან მიზეზს ვერ ვხედავ. პირდაპირ ვუთხარი, რომ მას და რძალს ჩემს ბინაში არ შევუშვებდი. ამისთვის არ მიყიდია. ტატო უკვე 30 წლისაა. დროა გაიზარდოს და პასუხისმგებლობის აღება ისწავლოს. ახალგაზრდა და ჯანმრთელია. საკუთარი ბინისთვის იშრომოს. მზა მზარეულზე ცხოვრება მხოლოდ კინოშია. ტატო ამას, როგორც ამბობს, მუხთლობას არ ელოდა. რატომ გადაწყვიტა, რომ ჩემს ბინაში იცხოვრებს. ამაზე ხომ არც გვისაუბრია!
ტატო აღარ მელაპარაკება. მისი თქმით, ცხოვრების დალაგებაში უნდა დავეხმარო, შემდეგ კი ბინისთვის ფულს დააგროვებს და გადავა. ოღონდ უკვე 30 წლისაა, დანაზოგი არ აქვს. საინტერესოა, როდის აპირებს გადასვლას? იქნებ 60 წლისას? ვშიშობ, რომ იმ დროისთვის ბინაზე ფიქრის დრო აღარ მექნება. ვთვლი, რომ სწორად მოვიქეცი, მაგრამ სინდისი მაინც მაწუხებს.“
ეს ისტორია აჩვენებს, რა შეიძლება გამოიწვიოს შვილის მშობლებისგან განცალკევების არ ქონამ. ბევრი რამ არ ვიცით, როგორ ზრდიდა მაგული შვილს ბავშვობაში, თუმცა მისი ცხოვრების წესი და განზრახვები თავად საუბრობს.
