ზრდასრული ქალები გულწრფელად ჰყვებიან, რატომ უხარიათ მარტოობა. ბევრი უპირატესობა აქვს

0
236

საზოგადოებაში არსებობს მოსაზრება, რომ მარტოობა ცუდი და სამწუხაროა. ჩვენთან ეცოდებათ ქალი, რომელიც არ გათხოვდა ან განქორწინდა. რატომღაც ეს მოვლენების ყველაზე უარეს ვარიანტად ითვლება. რა ხდება სინამდვილეში? ბევრი სხვაგვარად ფიქრობს. აღმოჩნდა, რომ მარტოობას ბევრი დადებითი მხარე აქვს, რომლის შესახებ გიამბობთ. Paparazzi მარტოობის მეორე მხარის გამოკვლევას ეცდება. გთავაზოთ სხვადასხვა ადამიანის ისტორიებს, რომლებიც არ ნანობენ, რომ პარტნიორი არ ჰყავთ. ძალიან საინტერესო დასკვნები მივიღეთ.

მარტოობის უპირატესობა – ვიპოვეთ სამი ადამიანი, რომლებიც დიდი ხანია ურთიერთობის გარეშე ცხოვრობენ. თითოეულმა გვიამბო, რატომ არ სურს ურთიერთობის დაწყება. მათ მოსწონთ მარტოობა და ამაში პლიუსებს ხედავენ. თითოეული განსხვავებული ადამიანია, განსხვავებული გამოცდილებით და მდგომარეობით, მაგრამ ყველა ერთ დასკვნამდე მივიდა.

  • ანა, 27 წლის – როცა 18 წლის ვიყავი, შეყვარებულის არ ყოლას ძალიან განვიცდიდი. მრცხვენოდა, რომ ყველა შეყვარებული იყო, მე კი არავინ მყავდა. მაშინ არც ვფიქრობდი, ურთიერთობდა მინდოდა თუ არა. მთელ ძალას ვიღაცის გაცნობაზე ვხარჯავდი. 20 წლისას შეყვარებული მყავდა. ვერ ვიტყვი, რომ ამით ჩემი ცხოვრება უკეთესი გახდა. ბევრ დროს ვხარჯავდი, რომ რაღაც დამემტკიცებინა ადამიანისთვის, რომელსაც ჩემი საერთოდ არ ესმოდა. სამაგიეროდ შემეძლო მეთქვა, რომ ურთიერთობაში ვიყავი. უთანხმოების და მუდმივი ჩხუბის გამო დავშორდით. მხოლოდ მაშინ მივხვდი, რომ მარტო თავს გაცილებით უკეთ ვგრძნობ. არავინ აკონტროლებს, როდის ვბრუნდები სახლში. არავინ მკიცხავს. ჩემს თავზე კონცენტრირება შევძელი. ბოლო 6 წელში განათლება მივიღე, რომლისთვისაც ძალა და დრო არ მქონდა. ახლა მაქვს კარგი სამსახური, რომელიც დიდ სიამოვნებას მანიჭებს. ეს ყველაფერი მაქვს, რადგან ვიღაცისთვის მოწონებაზე ძალას აღარ ვხარჯავ. არავის ახირებების შესრულება და კომპრომისების მოძებნა არ მიწევს. მარტო თავს კომფორტულად ვგრძნობ.
  • ელენა, 58 წლის – მთელი ცხოვრება თავსმოხვეული წესებით ვიცხოვრე. საჭიროა სწავლა, ოჯახის შექმნა და შვილების სწრაფად გაჩენა. ასეც მოვიქეცი. 25 წლისას მყავდა ქმარი, 2 შვილი და იპოთეკა. სამზარეულოს, სამსახურსა და ბავშვებს შორის ვტრიალებდი. მაშინ ვერ ვიფიქრებდი, რომ რაღაც რიგზე არაა. ცხოვრება ძალიან დატვირთული იყო. ახლა მესმის, რომ დატვირთული არა შთაბეჭდილებებით, არამედ ვალდებულებებით, რომლის გამოც ფეხზე დგომა მიჭირდა. როცა ჩემი შვილები სასწავლებლად სახლიდან წავიდნენ, გავაცნობიერე, რომ ქმართან სალაპარაკო არაფერი მქონდა. როგორც ჩანს, მასაც. 6 თვეში წავიდა, სხვა მოძებნა. მაშინ გულგატეხილი ვიყავი. წლები დამჭირდა იმის გასაცნობიერებლად, თუ რა საჩუქარი გამიკეთა ქმარმა მისი წასვლით. მარტოობა მაჩუქა. უკვე 10 წელია მარტო ვცხოვრობ. მთელი დრო ჩემია, მთელი ფული ჩემია. ყურადღება მიმართულია იმაზე, რაც მინდა. საღამოობით გაურეცხავი თეფშების გამო არავინ წუწუნებს.
  • ანრი, 40 წლის – მარტოობა მომწონს. ჩემი ცხოვრების 40 წლის განმავლობაში სერიოზული ურთიერთობა არ მქონია. როგორც კი ადამიანი ჩემს პირად სივრცეში იჭრება, მაღიზიანებს. ჩემს ბინაში ყველა ნივთი დევს იქ, სადაც დავტოვე. როგორც კი სახლში სხვა ადამიანი ჩნდება, მას სხვა წესრიგი მოაქვს. ეს მღლის. მხოლოდ მარტოობამ მომცა საშუალება, რომ მთელი დრო ჰობისთვის დამეთმო. გიტარაზე დაკვრა, ხატვა და 4 ენა ვიცი. ლაშქრობა და მოგზაურობა მომწონს. ეს ყველაფერი შემიძლია გავაკეთო. არავისზე დამოკიდებული არ ვარ, არავის ნებართვას არ ვთხოვ. ეს მარტოობის უპირატესობაა. ალბათ, სხვაგვარად ასე დატვირთულად ცხოვრებას ვერ შევძლებდი.

დასკვნები – ზემოთ მოცემული ისტორიების შინაარსი განსხვავებულია, მაგრამ არსი ძალიან მსგავსია. ადამიანები მიხვდნენ, რომ უწყვილოდ ბედნიერები შეიძლება იყვნენ. ზოგი ამას ეგოისტობას უწოდებს, მაგრამ ამაში რაღაც არის. იქნებ, უნდა დავფიქრდეთ, რომ წარმატებული ცხოვრების ერთადერთი სწორი სცენარი არ არსებობს. ყველასთვის ინდივიდუალურია. ყველა ადამიანი რაღაც განსხვავებულში ბედნიერებას და კომფორტს პოულობს. გვიხარია, რომ ამ ადამიანებმა საკუთარი ბედნიერების პოვნა შეძლეს.