არასასურველმა სტუმარმა სახლში ან სამსახურში საკუთარი წესრიგის დამყარება შეიძლება სცადოს. თვალის დახამხამებას ვერ მოასწრებთ, რომ საჭირო ნივთები უკვე სხვა ადგილას აღმოჩნდება. რაც მთავარია, ასეთი ადამიანების გონს მოყვანა შეუძლებელია. ცდილობთ ადეკვატურად აუხსნათ, რომ მართალი არაა, მაგრამ უშედეგოდ. Paparazzi გიზიარებთ ცხოვრებისეულ ამბავს, როგორ ასწავლეს ჭკუა თავხედ ქალს, რომელიც ყოველთვის სხვის საქმეში ცხვირის ჩაყოფას ცდილობდა.
არასასურველი სტუმარი სახლში – „ანამ ახალ სკოლაში მუშაობა 6 თვის წინ დაიწყო. ბავშვებს ძალიან შეუყვარდათ. ბიოლოგიის მასწავლებელმა კოლეგებთან საერთო ენა სწრაფად იპოვა. როგორც მინიმუმ, ასე ფიქრობდა. რა თქმა უნდა, პრობლემებიც იყო. „ვის არ აქვს?“ – საკუთარ თავს ამშვიდებდა ანა.
სერიოზული უსიამოვნება – ანას არ გაუმართლა, რომ დირექტორის მეუღლის, ლიას ხელმძღვანელობის ქვეშ მოექცა. ეს ქალი 60 წელს გადაცილებული იყო და ანას მასთან ურთიერთობის გაფუჭება არ სურდა, თუნდაც მისი ასაკის პატივისცემის გამო. თუმცა ახალგაზრდა მასწავლებლის მოთმინება იწურებოდა. დირექტორის თანაშემწე მთელი ეს 6 თვე მისთვის ჭკუის სწავლებას ცდილობდა. თავიდან სასარგებლოც იყო, მაგრამ ახლა უფრო ტოტალურ კონტროლს ჰგავდა. ანა შენიშვნებს ან დარიგებებს შეძლებისდაგვარად ყურადღებას არ აქცევდა, მაგრამ დირექტორის ცოლმა მის საკლასო ოთახშიც წესრიგის დამყარება გადაწყვიტა. თითქოს ანა უვიცია და თავად ვერ ხვდება გაკეთებას. განსაკუთრებით ხვდებოდა ყვავილებს, რომლებიც ახალგაზრდა ბიოლოგიის მასწავლებელმა სახლიდან მოიტანა ან საკუთარი ფულით იყიდა. მისი კლასი ნამდვილად უდაბნოს სურნელოვან ოაზისს ჰგავდა. ეს ლიას ორმაგად იზიდავდა.
„ვუთხარი, რომ ერთად ვერ ვიმუშავებდით. ძალიან ახალგაზრდაა. ამბობს, რომ საკუთარი სწავლების მეთოდის გამოცდა სურს. ჩვენ ყველას ამ ცხოვრებაში რაღაც გვინდა, მაგრამ წესი წესია. სწორედ ამიტომ, გეოგრაფიის ახალი მასწავლებელი არ გვეყოლება“ – ამბობდა ლია და პარალელურად ყვავილებს პუტავდა. ანა ამას სევდიანად უყურებდა და უფროსის ცოლის მორიგ მოსაწყენ ლექციას უსმენდა.
მნიშვნელოვანი აღმოჩენა – ანას მოთმინების ფიალა აევსო, როცა დაინახა, როგორ ბარბაროსულად ექცეოდა ლია მის საყვარელ ყვავილებს. დირექტორის მოადგილემ ულამაზესი პუანსეტიას გადარგვა უმიზეზოდ გადაწყვიტა. ამ უბედური ყვავილის ამოგლეჯას ცდილობდა. „ქალბატონო ლია, რას აკეთებთ? ახლა პუანსეტიაზე ხელის ხლება არ შეიძლება, სიმშვიდის ფაზა აქვს. ღვთის გულისთვის, შეწყვიტეთ!“ – დაიყვირა ანა პანიკურად.
იმავე საღამოს ანამ თავისი დარდი საუკეთესო მეგობარს გაუზიარა. „შემდეგ მეუბნებოდა, რომ ჩემი ყვავილი სევდიანად გამოიყურებოდა, ამიტომ მისი გადარგვა გადაწყვიტა. გულწრფელად, არ ვიცი, რა გავაკეთო. ასაკოვანია, თანამდებობით ჩემზე მაღლაა, დირექტორის ცოლია. მაგრამ უკვე თავი მომაბეზრა“.
„სარკისებრად მოექეცი. ერთხელ მულმა 1 კვირით ჩვენთან დარჩენა გადაწყვიტა, მაგრამ 1 თვე დარჩა. თან საკუთარი წესების დამყარება დაიწყო. მე მის ნივთებზე ვიზრუნე. მგონი, მაშინ გადაწყვიტა, რომ ბინაში ცუდი ენერგია გვქონდა. ნივთები იკარგებოდა, შემდეგ მოულოდნელად ჩნდებოდა. არ მახსოვს, ბოლოს როდის გვესტუმრა. ეფექტურია, ხედავ. არასასურველი სტუმრები აღარ შეგაწუხებს“ – გაიცინა ანას მეგობარმა.
არასასურველი სტუმრები წესრიგის დალაგებაში გვეხმარებიან – ანამ მეგობრის რჩევა გაითვალისწინა. იმ დღიდან ლიას ნივთები იქ არ იდო, სადაც ტოვებდა. არ იკარგებოდა, უბრალოდ მოძრაობდნენ. დროთა განმავლობაში ასეთ გართობას სხვა მასწავლებლებიც შეუერთდნენ. „კოლეგებო, მინდა გითხრათ, რომ ვკვდები. მაინც 69 წლის ვარ. მესმის, რომ ჩემი რჩევების გარეშე გაგიჭირდებათ, მაგრამ რას ვიზამთ. ჩემს ძვირფას მეუღლეს გიტოვებთ“ – მოკლედ შეაჯამა ლიამ ერთ მშვენიერ დღეს. ანა თავის კლასში შევიდა და ბედნიერებისგან ღრმად ამოისუნთქა. როგორც იქნა, სკოლაში სიმშვიდე და წესრიგი დაისადგურებს. მისი ყვავილები, საკლასო ოთახი, პირადი სივრცე ხელუხლებელი დარჩება. მოვლენების ასეთი განვითარება სხვა კოლეგებსაც გაუხარდათ. „ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ მეგობრის სახლში არასასურველი სტუმარი სკოლიდან ქალბატონი ლიას გაძევებაში დამეხმარებოდა“ – გაეღიმა მასწავლებელს.
