მშობლებს ფულს ყოველთვე ვაძლევ, მაგრამ ახლა სპონსორობის შეწყვეტაზე ვფიქრობ

0
549

კარგად აღზრდილი ადამიანი მოხუც მშობლებს ბედის ანაბარად არ მიატოვებს, მაგრამ ყველას არ შეუძლია თქვას: „მშობლებს ფულს ვაძლევ, რომ მათ სიბერეში არაფერზე უარი არ თქვან“. მართალია, ამ კაცმა მშობლების სპონსორობის შეწყვეტა გადაწყვიტა. დამნაშავე უფროსი ძმაა. Paparazzi გიამბობთ, რა მოხდა მის ოჯახში.

„მთელი ცხოვრება მეშინოდა, რომ ფული ჩვენს ოჯახში შუღლს ჩამოაგდებდა. სამწუხაროდ, ასეც მოხდა. თავიდან მოგიყვებით. ჩემს მშობლებს ორი შვილი ჰყავს: მე და ჩემი უფროსი ძმა. მე და ჩემს ძმას შორის დიდი ასაკობრივი სხვაობაა, 12 წელი. გიორგი უკვე დიდი ხანია დაქორწინებულია და ორი შვილი ჰყავს. მისი ფინანსური მდგომარეობა საუკეთესოს სურვილს ტოვებს. იპოთეკას იხდის და თვიდან თვემდე თავი ძლივს გააქვს. თავად სკოლის დამთავრების შემდეგ უნივერსიტეტში ჩავაბარე. კარგად ვსწავლობდი, ამიტომ IT კომპანიაში პრესტიჟული სამსახური ვიპოვე. პერსპექტიული თანამდებობა მაქვს. ბედნიერი და უზრუნველი მომავლის იმედი მაქვს. კარგი შემოსავალი მაქვს, მაგრამ ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობ. დიდ ბინას ორ თანამშრომელთან ერთად ვქირაობ.

ვინაიდან საკუთარი ოჯახი არ მაქვს, მშობლებს რეგულარულად ვეხმარები. ხშირად ვსტუმრობ და ფულს გულუხვად ვაძლევ. თავიდან ვერ ეგუებოდნენ, რომ ფინანსურად ვეხმარებოდი. ყოველჯერზე ისე მიხდიდნენ მადლობას, რომ თავს უხერხულად ვგრძნობდი. დროთა განმავლობაში ჩემგან ფულის მიღებას მიეჩვივნენ. ეს ვალდებულებად მიიღეს. ამბობენ, სად უნდა წავიღო ფული, რადგან შვილები არ მყავს. გამოდის, რომ ჩემი შემოსავალი მშობლებს ეკუთვნით. თან, ყოველთვის, როცა სტუმრად მივდიოდი, ჩიოდნენ, რომ ჩემს ძმას მძიმე ცხოვრება ჰქონდა. ჩვენს შორის კონტრასტი კიდევ უფრო ძლიერად ჩანდა.

ახლახანს დედ–მამისთვის გულუხვი საჩუქრის გაკეთება გადავწყვიტე. ადრე მხოლოდ პროდუქტებს ვყიდულობდი და ტანსაცმლის ფულს ვაძლევდი, მაგრამ ახლა მსურს, რომ მშობლებმა კარგად დაისვენონ. სამსახურში ტანჯვა ეყოფათ. მსურს, მოდუნდნენ და დრო დიდებულად გაატარონ. კურორტზე წასასვლელი ბილეთები ვაჩუქე. მშობლებს გაუხარდათ, მაგრამ ჩემს შეთავაზებაზე, რომ კარგი სასტუმროს არჩევასა და მოგზაურობისთვის მომზადებაში დავხმარებოდი, უარი თქვეს. მითხრეს, რომ თავად მოაგვარებენ. ბედნიერი ვიყავი, რომ როგორც იქნა დასვენებას შეძლებდნენ.

1 კვირის შემდეგ დედას დავურეკე და ვკითხე, კურორტზე დროს კარგად თუ ატარებდნენ. მშვიდად მიპასუხა, რომ სახლში არიან და არსად წასულან. ფული ჩემს ძმას მისცეს. „მის შვილებს სკოლაში წასასვლელად არაფერი აქვთ, დიდი სესხი აქვთ აღებული და კურორტზე როგორ წავალთ“ – დაამატა დედამ. გულწრფელად, იმედი გამიცრუვდა. ეს ფული ხომ მშობლებს მივეცი და არა ჩემს ძმას! მათ კი დასვენებაზე უარი თქვეს და ჩემი ფული ძმას უსირცხვილოდ აჩუქეს.

მტკიცედ გადავწყვიტე, რომ მშობლებს ფულს აღარ მივცემ. ზრდასრული ძმა მყავს. საკუთარი ფინანსური პრობლემები თავად მოაგვაროს. მშობლების კისერზე ჯდომა უნდა შეწყვიტოს. ამიერიდან ხელფასიდან ფულს დავზოგავ, რომ საკუთარი ბინა ვიყიდო. ვფიქრობ, მშობლები სწორ დასკვნას გამოიტანენ და შვილებისადმი განსხვავებულ დამოკიდებულებას შეწყვეტენ. ვფიქრობ, რომ სწორად მოვიქეცი“.