ხშირად საზღვარგარეთ წასვლის გადაწყვეტილებას ოჯახის უზრუნველყოფის და ფულის გამომუშავების სურვილით ხსნიან. ზოგჯერ ეს მცდელობაა გაექცეთ რუტინას, რომელსაც თავს ვერ აღწევთ. ასე მოხდა ამ ქალის ცხოვრებაში. საზღვარგარეთ წავიდა და მიხვდა, რომ თავისი ცხოვრებით უკმაყოფილო იყო. ყველაფერი შეიცვალა, სახლში დაბრუნდა ფიქრით: სიმართლის თქმა მინდა! თუმცა ეს რთული აღმოჩნდა. Paparazzi მის ისტორიას გიზიარებთ.
„ჩემი ამბავი ძალიან მარტივი და ბანალურია. 20 წლისას დავოჯახდი. მეუღლე ჩემი მეზობელი იყო და სკოლიდან ვმეგობრობდით. ვფიქრობდი, რომ ჩემი ცხოვრების სიყვარული იყო. მალევე ბავშვი შეგვეძინა. სანამ ბავშვს ვუვლიდი, საკუთარ ცხოვრებაზე დაფიქრების დრო არ მქონდა. მოგვიანებით მივხვდი, რომ ქმარი საერთოდ არ მიყვარს. ცუდი ადამიანი არაა, მაგრამ მასთან სალაპარაკოც არაფერი მაქვს. პასუხისმგებლობის გრძნობა მისი მიტოვების საშუალებას არ მაძლევდა. თან ბავშვთან ერთად წასასვლელი არსად მქონდა. გადავწყვიტე, რომ მშვიდი რუტინა სჯობს, ვიდრე უცნობი გარემო.
ყველაფერი თავისი დინებით მიდიოდა. ვაჟი გაიზარდა და ოჯახი შექმნა. ისინი ნაქირავებ ბინაში გადავიდნენ. მე და ჩემი მეუღლე მარტო დავრჩით. უმუშევარი ვიყავი. საზღვარგარეთ სამუშაოდ წასვლა გადავწყვიტე. ქმარს იდეა გავუზიარე. მითხრა, რომ ცუდი იდეა არ იყო. ჩემი ნაცნობის დახმარებით პოლონეთში სამსახური მალე ვიშოვე. თავიდან ბევრს ვმუშაობდი, ორ ცვლაში დავდიოდი. ფულს ქმარს და შვილს ვუგზავნიდი. ქმარი კმაყოფილი იყო, რადგან კარგ ფულს იღებდა. დაბრუნება ერთხელაც არ შემოუთავაზებია.
რამდენიმე თვის შემდეგ ერთი მამაკაცი გავიცანი. ერთმანეთს შემთხვევით შევხვდით და გამოველაპარაკეთ. რაღაც ნაპერწკალმა გაიელვა. რომანი გავაჩაღე. ასეთი ემოციები არასდროს განმიცდია. ბოლო 6 თვეა რომანს ყველას ვუმალავ. ახლახანს იანმა ქმართან განშორება შემომთავაზა და ხელს მთხოვს. ამ ყველაფერზე ბევრი ვიფიქრე. ცხადია, რომ საზღვარგარეთ რუტინას და მობეზრებულ ქმარს გავექეცი. დაბრუნება საერთოდ არ მინდა. ადამიანი, რომელიც მიყვარს, დაქორწინებას მთავაზობს. ბავშვსაც კი გავუჩენდი, მე ხომ 40 წელს ახლა გადავაცილე.
სახლში წამოვედი, რომ ჩემს ოჯახს ყველაფერი ვუთხრა. აქ უკვე ერთი კვირაა ვარ. ამ დროში ათი სიტყვაც ვერ ვთქვი. თქმა მიჭირს. არ მინდა, ვინმეს გული ვატკინო. რას იტყვიან? რომ სიბერეში ჭკუიდან შევიშალე? როგორ ვუთხრა ეს ყველაფერი ან საერთოდ ღირს? იქნებ უმჯობესია ჩემი სურვილები დავივიწყო და ოჯახის მხარდაჭერა გავაგრძელო? ეს ფიქრები მოსვენებას არ მაძლევს და არ ვიცი, როგორ მოვიქცე“.
ვფიქრობთ, რომ ოჯახს ყველაფერი გულწრფელად უნდა უთხრას. ეს მის ქმარს არ მოეწონება, მაგრამ მთელი 20 წელი არა საკუთარ თავს, არამედ სხვებს ირჩევდა. იქნებ, დრო მოვიდა, რომ საკუთარი თავი პირველ ადგილზე დააყენოს და თამამი ნაბიჯი გადადგას.
