„გამარჯობა, უკვე 5 წელია მეორე ქორწინებაში ვარ. პირველი ქორწინებიდან 15 წლის ქალიშვილი მყავს. მეორე ქმართან საერთო შვილი არ მყავს. წარუმატებელი მცდელობის შემდეგ (დიდ ვადაზე მუცელი მომეშალა) ბავშვის გაჩენის სურვილი აღარ მაქვს, თან სხვა ქალებთან მისი მიმოწერები დავინახე და სოციალურ ქსელში სხვების მიმართ ყურადღებას იჩენს. პირველად წავიდა, 6 თვე ერთად არ გვიცხოვრია. შემდეგ პატიება მთხოვა. როგორღაც შევთანხმდით, „ვაპატიე“. მეორედ იგივე განმეორდა. ახლა სიცარიელეს, წყენას, ძალების ნაკლებობას და უნდობლობას ვგრძნობ. თავიდან ვფიქრობდი, რომ პრობლემა ჩემში იყო, წყენის, მშობლების, თვითშეფასების თემებს განვიხილავდი. განმეორების შემდეგ ვფიქრობ, რომ ურთიერთობაში 50/50–ია. გონებით მესმის, რომ მამაკაცი რაღაცის ძებნას ისევ გააგრძელებს. ქმარი ფსიქოლოგთან ერთად წასვლას „ჯერ აპირებს“. თუ მოვახერხებთ მისვლას, არ ვიცი. როგორც ჩანს, გულუბრყვილოდ მჯერა, რომ რაღაც შეიცვლება. როგორ ვიცხოვრო ამ ემოციებით? ეს არაჯანსაღი დამოკიდებულებაა, რადგან მეორედ ვერ შევძელი და ვერ წავედი? არის კაცის ფსიქოლოგიაში ვარიანტები „ცოლი“ და „ქალი ემოციებისთვის“ იმის შესავსებად, რაც ოჯახში აკლია? გამოდის, რომ ხანგრძლივი ურთიერთობის საიდუმლო ისაა, რომ ცოლი „არ იმჩნევს“? წინასწარ მადლობა“.
პასუხობს ფსიქოლოგ–ჰიპნოლოგი ალექსი რუსაკევიჩი:
„გამარჯობა, თქვენი გრძნობების მესმის. სწორად შენიშნეთ, რომ პასუხისმგებლობის 50% კაცზეა, ხოლო დანარჩენი 50% – თქვენზე. თქვენ საკუთარ თავზე იმუშავეთ, გარკვევა სცადეთ, თუ ქმარმაც იგივე გააკეთა, ეს მისი 50%. თუ არ გააკეთა, შესაბამისად, აქ მისი ნაწილი დაუმუშავებელია. თუ აპატიეთ, ისევ მის ნაცვლად ამუშავებთ.
ეს არ არის „ცუდის თუ კარგის“ საკითხი, ვინ არის მართალი და ვინ მტყუანი. საკითხავია, ვის უფრო აინტერესებს ურთიერთობა, ვინ არის მზად ყველაფერი გააკეთოს, რომ ურთიერთობა გაგრძელდეს. ეს მარტივი და მოკლე პასუხია თქვენს კითხვაზე „რა გააკეთოთ“ და „ფსიქოლოგთან მიხვალთ თუ არა“. სხვა საკითხია, რატომ ისურვეთ პატიება და თან ორჯერ. მაშინვე არ მიატოვეთ, ანუ არის აზრი, გრძნობა, ემოცია, რომელიც ფსიქოლოგთან ან საკუთარ თავთან მუშაობის საგანია.
რაც შეეხება იმას, რა წესებით ცხოვრობს ქალი და კაცი ოჯახში, სადაც მიღებულია „არ შემჩნევა“ და არის მხარე „ქალი ემოციებისთვის“. დიახ, ნამდვილად ამას ბევრი თამაშობს. არიან ბედნიერები? ძნელი სათქმელია, ასეთ ურთიერთობაში უცნაური ბალანსია, რომლის დაცვაც უწევთ და ამისთვის ბევრი ემოცია და გრძნობა უნდა დათრგუნონ. ეს ფსიქოლოგიური თამაშებია.
შესაძლებელია თუ არა ურთიერთობა ამის გარეშე? სავსებით, მაგრამ მხოლოდ ფსიქოლოგიურად ჯანმრთელ ადამიანთან, რომელიც ტრავმირებული არაა, თვითშეფასების პრობლემები არ აქვს, რომელიც უბიძგებს ახალი თავგადასავლებისკენ „რაც მეტი ქალი, მით უფრო მეტი კაცი თავს კაცად გრძნობს“ ბევრისთვის დოგმა „ბევრი ქალი უნდა ჰყავდეს“ წარმატების ნიშანია.
ზოგისთვის ეს ფსიქოლოგიური ტრავმის შედეგია, სადაც ყურადღებას ვერ იღებს და ეს მისი დრამაა. ასეთი პარტნიორი ირჩევს ურთიერთობას, სადაც რაღაცას ბოლომდე ვერ იღებს. მაშინაც კი, როცა ამის მიცემას ცდილობენ, მაინც ვერ იღებს. „მეტს“ სხვაგან ეძებს. ეს დროებით ყოფნის, შემდეგ ისევ მიდის და ასე უსასრულოდ. ეს თქვენი მეუღლის ფსიქოლოგიური დრამის საკითხია.
თქვენ, როგორც ტექსტიდან გავიგე, ურთიერთობისთვის ყველაფერი გააკეთეთ. ახლა არჩევანი მასზეა. ეს არჩევანი არა სიტყვით, არამედ საქმით მტკიცდება. თუ ურთიერთობაში ყოფნის სურვილი არსებობს, ადამიანი ამისთვის რაღაცას აკეთებს. თუ არაფერს აკეთებს, სავარაუდოდ, დაუსჯელობას გრძნობს ან ნაკლებად აინტერესებს ან ორივეს. ეს უფრო ვარაუდია.
შეჯამებისთვის, შეიძლება თუ არა ჯანსაღი ურთიერთობა? განვმეორდები, შესაძლებელია ადამიანთან, რომელიც მზადაა ჯანსაღი ურთიერთობისთვის, რომელიც თავად არის ჯანმრთელი და მზადაა მხოლოდ ერთ ქალთან ურთიერთობა ჰქონდეს. სხვა შემთხვევაში, ურთიერთობაზე მუშაობა უშედეგო იქნება, რადგან ადამიანს „ჯანსაღი ურთიერთობის“ გაგება არ აქვს. ამ დროს მცდელობა და რეკომენდაციები უშედეგოა. სხვაგვარად არ იცხოვრებს, რადგან არ შეუძლია. ეს გამოცდილება უნდა გამოასწოროს და ისწავლოს, რის საფუძველზეც ასეთ ურთიერთობას ააშენებს.
