ხშირად მოხუცებზე ზრუნვა პრობლემა ხდება. ბევრს ასეთი ვალდებულების აღება უჭირს. ცხოვრება ისეა მოწყობილი, რომ ზრდასრული შვილები მოხუც მშობლებზე უნდა ზრუნავდნენ. ასე მოხდა ამ ქალის ცხოვრებაში. მოულოდნელად აღმოჩნდა, რომ დედამთილს უნდა მოუაროს. ეს საერთოდ არ სურს და მიზეზიც აქვს. Paparazzi მის ისტორიას გიზიარებთ.
„ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ ის, ვინც მოხუც მშობლებზე ზრუნავს, მოგვიანებით მემკვიდრეობას იღებს. ჩემი მულები ძალიან ცბიერები აღმოჩნდნენ. მათ ბინის მიღება სურთ ისე, რომ დედაზე არ იზრუნონ. ყველაფერს თავიდან მოგიყვებით.
ჩემს ქმარს ორი უფროსი და ჰყავს. დედამთილი მათზე მთელი ცხოვრება ისე ზრუნავდა, როგორც შეეძლო. ორივეს ბინების შეძენაში დაეხმარა, შვილების მოვლაში ეხმარებოდა. ვაჟიშვილის ოჯახისთვის დრო არასდროს ჰქონდა. ხან ერთმა ქალიშვილმა შვილი გააჩინა, ხან მეორემ. ჩვენი ვაჟის დაბადებამ შეუმჩნევლად ჩაიარა. პირველად, სადღაც 1 წლის შემდეგ ნახეს. დედამთილმა მაშინვე მიმახვედრა, რომ მას ქალიშვილები ჰყავს, მე კი უბრალოდ მისი ვაჟის დანამატი ვარ, მეტი არაფერი.
მთელი ეს წლები არავინ გვეხმარებოდა. ქორწილი მოკრძალებულად გადავიხადეთ. დიდხანს ნაქირავებ ბინაში ვიცხოვრეთ, ჩვენი ბინისთვის ფულს ვაგროვებდით. რამდენიმე წლის შემდეგ იპოთეკა ავიღეთ, ჩემი მშობლები დაგვეხმარნენ. ასე თავად შევძელით. ვხედავდი, ქმარს გული სტკიოდა, რომ დედამისი მისი ცხოვრებისადმი ინტერესს არ იჩენდა. ბოლოს შეეგუა და იმ ოჯახის ცხოვრებაში მონაწილეობის მიღების მცდელობა შეწყვიტა. ჩემი ქმარი დედამისს დროდადრო ნახულობდა, თავად წელიწადში ერთხელ ველაპარაკებოდი, არადა15 წუთის სავალზე ცხოვრობს. დებს ძმასთან ურთიერთობა საერთოდ არ აქვთ. ამის დრო არ აქვთ. კომუნიკაცია დღესასწაულების მილოცვებით შემოიფარგლა. ეს მივიღეთ და მხოლოდ საკუთარი თავის იმედად ყოფნას მივეჩვიეთ.
ახლახანს უფროსმა დამ ჩემს ქმარს დაურეკა. უთხრა, რომ დედა საავადმყოფოშია. მაშინვე წავედით. სერიოზული საქმე აღმოჩნდა. დედამთილი დამოუკიდებლად ვეღარ იცხოვრებს. სულ ჩაწვა. მუდმივი მოვლა სჭირდება. ქმარი ძალიან დამწუხრდა, დედის ამ მდგომარეობაში დანახვა უჭირს. გაჩნდა კითხვა, ვინ იზრუნებდა მწოლიარე დედაზე. მულებმა მეგობრულად გადაწყვიტეს, რომ ეს ვალდებულება მე უნდა ვიკისრო. ერთს ახლახანს შვილიშვილი შეეძინა, ბავშვის და დედის მოვლას ვერ გაწვდება. მეორე ძალიან შორს ცხოვრობს, დედასთან მისვლას მთელი საათი სჭირდება. თავისთან წაყვანა არ სურს, რადგან პატარა ბინა აქვს. გამოდის, რომ ჩვენ ყველაზე თავისუფლები ვართ.
და ჩემი საყვარელი არგუმენტი: „შენ ოჯახში ყველაზე უმცროსი ხარ. ისე მოხდა, რომ მოხუც მშობლებზე უმცროსი უნდა ზრუნავდეს.“ მნიშვნელობა არ აქვს, რომ დედამისმა მათში მთელი ენერგია, დრო და ფული ჩადო. თითოეული ფეხზე დააყენა, შვილები დაუზარდა. ახლა, როცა დახმარება სჭირდება, ყველაფერს ძმას უგდებენ.
დედამთილს ანდერძი არ დაუწერია. ისეთ მდგომარეობაშია, რომ ვერც დაწერს. მულები დაგვპირდნენ, რომ დედის ბინა ჩემს ქმარს დარჩებოდა. ოღონდ მათ არ ვენდობით. ქმარმა შესთავაზა ბინის გაყიდვა, მიღებული თანხით ერთოთახიანის ყიდვა და დარჩენილით მომვლელის დაქირავება. მათ მაშინვე უარი თქვეს. როგორც ჩანს, ბინის მიღების იდეაზე უარი არ უთქვამთ.
საქმე მემკვიდრეობაშიც არაა. დიდი ხანია მივხვდით, რომ აქედან დახმარებას არ უნდა ველოდოთ. მარტო ვაჟი რომ ჰყოლოდა, დედამთილს სათანადო მოვლას უკითხავად გავუწევდით, მაგრამ ორი ქალიშვილი ჰყავს. ხოლო ქოთნები უცხო ქალმა უნდა ატაროს. დედამთილი მეცოდება. კარგია, რომ არ იცის, როგორი ქალიშვილები გაზარდა. ქმარს ვეუბნები, რომ ყველაფერზე უარი უნდა ვთქვათ. მულებმა თავად არკვიონ, ვის დარჩება ბინა და მოუვლის დედა. ნუთუ მართალი არ ვარ?“
სამწუხაროა, რომ ყველაფერი ასე მოხდა. რა თქმა უნდა, მოხუცებზე ზრუნვა რთული საქმეა. ეს ისაა, რითაც ქალიშვილებს შეეძლოთ მადლობა გადაეხადათ დედასთვის. მათ მხოლოდ მერკანტილური მიზნები აქვთ და სურვილი, რომ ყველა ვალდებულება ძმას აკიდონ. არ ვიცით, შეძლებს თუ არა ეს ქალი და მისი მეუღლე მოხუცი ქალის მოვლაზე უარის თქმას. თუმცა უსამართლობაა, რომ რძალმა ეს საქმე თავის თავზე უნდა აიღოს.
