პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში – საკუთარ ისტორიას ანა გვიამბობს.
მე და ჩემს მეუღლეს ძალიან გვიყვარს ზღვა. ყოველწლიურად მოუთმენლად ველოდებით ზაფხულის არდადეგებს, რათა ზღვაზე წავიდეთ. ერთხელ ამასთან დაკავშირებით ვიმსჯელეთ და საცხოვრებელი ადგილის გამოცვლა გადავწყვიტეთ. ჩვენი ძვირადღირებული ბინა გავყიდეთ და საცხოვრებლად ზღვისპირა ქალაქში გადავედით. აქ უფრო მოკრძალებული სახლი ვიყიდეთ, ფული მხოლოდ პატარა ოროთახიანი ბინისთვის გვეყო, მაგრამ ჩვენ გვიწყობს. ადგილი საკმარისი გვაქვს და პატარა საბავშვო ოთახიც კი არის ჩვენი მომავალი შვილისთვის.
გადასვლასთან ერთად ახალმა პრობლემებმა იჩინა თავი. როგორც კი ჩვენმა მეგობრებმა და ნაცნობებმა ჩვენი საოცნებო ბინის შესახებ გაიგეს, მაშინვე დაიწყეს ჩვენთან რეკვა და თხოვნა, რომ ზაფხულში ჩვენთან ჩამოსულიყვნენ.
თავიდან ტაქტიანად ვიქცეოდით და მხოლოდ ვხუმრობდით, რომ უკვე ძალიან დიდი რიგი გველოდებოდა. შემდეგ მეგობრებს ვუხსნიდით, რომ რემონტი ჯერ არ დაგვემთავრებინა და დივანიც კი არ გვქონდა. თუმცა ამ ყველაფერს ჩვენი ჯიუტი და ამპარტავანი მეგობრები არ შეუჩერებია. ისინი მზად იყვნენ დერეფანში იატაკზე დაეძინათ, ოღონდ ფული არ ჰქონოდათ გადასახდელი.
ზაფხულის დადგომის შემდეგ კი ჩვენი მეგობრების სითავხედეს საზღვარი არ ჰქონდა. გამუდმებით გვირეკავდნენ და გვწერდნენ. სოციალურ ქსელებში იმ ადამიანებმაც კი დაგვიწყეს მოწერა, ვინც წლების განმავლობაში არ გვინახავს და ურთიერთობა არ გვქონია. მართალი გითხრათ, უბრალოდ დაგვღალეს. ამ ზეწოლის გაძლება შეუძლებელი იყო. მე და ჩემმა ქმარმა ეს ბინა ჩვენთვის ვიყიდეთ და გვინდა, რომ მარტოები ვიყოთ და ერთმანეთით დავტკბეთ. არ გვსურს, რომ საკუთარ ბინაში როგორც სასტუმროში ისე ვიცხოვროთ. როგორ არ ესმით ეს!
ძველ სახლში სტუმრად არავინ მოდიოდა, ჩვენთან იშვიათად ურთიერთობდნენ. ზოგიერთი ნაცნობი მხოლოდ დაბადების დღეებს და ახალ წელს გვილოცავდა, ახლა კი უცებ საუკეთესო მეგობრები გახდნენ.
მივხვდით, რომ ამ სიტუაციაში მორიდებულები ვეღარ ვიქნებოდით და მე და ჩემმა მეუღლემ სიმართლის თქმა გადავწყვიტეთ. ყველა ახალ და ძველ ნაცნობს ვუთხარით, რომ ჩვენთან სტუმრად მხოლოდ ჩვენი ნათესავები ჩამოდიან, დანარჩენებს კი სიამოვნებით დავეხმარებით იაფფასიანი საცხოვრებლის მოძებნაში. ამის შემდეგ ჩვენი ნაცნობების უმეტესობა მაშინვე გაქრა, უცებ დაგვივიწყეს, რადგან ვაწყენინეთ. დანარჩენებმა თითქოს გაგვიგეს და ჩვენს მდგომარეობაში შემოვიდნენ, თუმცა ჩვენთან ურთიერთობა მათაც შეწყვიტეს. მთელი ზაფხულის მანძილზე იაფი საცხოვრებლის შესახებ არავის უკითხავს. ასეთი მეგობრებიც არსებობენ. გამოდის რომ, ეს ხალხი ჩვენთან მხოლოდ სარგებლის მიღების მიზნით მეგობრობდა.
დღემდე არ ვიცით, სწორად მოვიქეცით თუ არა. ალბათ სწორად, რადგან ამის შემდეგ შვება ვიგრძენით და ახლა, ბოლოს და ბოლოს, შეგვიძლია, რომ საკუთარ სახლში თავისუფლად ვიცხოვროთ და სოციალურ ქსელში შესვლის აღარ შეგვეშინდეს.
