უფროსებს, განსაკუთრებით კაცებს, ახსოვთ, რომ გასული საუკუნის 80-90-იან წლებში ქუჩაში უცნობებთან საუბრის დაუწერელი წესები არსებობდა. მაქსიმალურად მოკლედ უნდა გეპასუხათ და უცნობისთვის კითხვა მხოლოდ უკიდურეს შემთხვევაში დაგესვათ. იმ დროს თაღლითების ფლერი ყველგან ფრიალებდა. არც თუ ისე შორეული ადგილებიდან შემოვიდა ახალი ჩვევები, ცხოვრების ხედვა, ასევე შემოქმედება და მორალური პრინციპები. გაიხსენეთ ციხის თემაზე წიგნების მოძალეობა ან ფრანგების მიერ გამოგონილი შესანიშნავი ჟანრის, შანსონის პოპულარობა. ოღონდ მათ სიყვარულის შესახებ ჰქონდათ, ჩვენთან ამაზე არააა.
კითხვები უცნობს – ახლა ახალი კითხვები საფრთხეს შეიცავს. ოღონდ კრიმინალთან საერთო არ აქვს. ზოგი იტყვის, რომ ახლა უფრო საშიშია. იქნებ, მართლებიც არიან. ბევრი ამჩნევს, რომ ზოგიერთი სიტყვა და მოქმედება განსხვავებულად, არაფიზიკურ დონეზე გავლენას ახდენს. ერთი შეხედვით ჩვეულებრივ კითხვაზე დადებითმა პასუხმა სავალალო შედეგები შეიძლება გამოიწვიოს. კითხვებს ყველა არ სვამს, არამედ თავისი საქმის მცოდნეები: ჯადოქრები, მკითხავები. ტელეფონში ჩაძირულებმა მათი არსებობა დავივიწყეთ, მაგრამ ისინი არსებობენ და თავს შესანიშნავად გრძნობენ. ახლა მათთვის დამალვა ადვილია.
„წაიღე ჩემგან რაღაც. აი, აიღე“ – ერთ–ერთი ფრაზა–ხაფანგი, რომელიც გულუბრყვილო გამვლელზე შესანიშნავად მოქმედებს. ითვლება, რომ წინადადების დასრულება საჭირო არცაა, უბრალოდ გაიფიქრეთ, რისი გადაცემა გსურთ უცნობზე. ბევრი რამის გადაცემა შეიძლება. ეს თითქმის ყოველთვის რაღაც ცუდია: ავადმყოფობა, სისუსტე, ოჯახში ან სამსახურში პრობლემები. ადამიანი, რომელიც ამ ფრაზას ამბობს, თვალებში შეიძლება გიყურებდეს და იღიმოდეს. ერთი შეხედვით, საყვარელი შემხვედრია, რომელსაც დახმარება ან რაღაცით დაპატიჟება სურს. როგორც კი, კითხვას გაუმეორებთ, თვალებში ჩახედავთ და კითხვის თავიდან დასმას სთხოვთ, მაშინვე მისი ღიმილი ღვარძლიან ღრჭენად გადაიქცევა, ხოლო თვალები აუწითლდება. საქმე ჩაიშალა.
არაკეთილმოსურნე ხალხის ფრაზები
„ეს მომეცი. მოდი აქ, ძალიან გთხოვ“ – კიდევ ერთი ფრაზა, რომელიც მსგავსი პრინციპით, ოღონდ პირიქით მოქმედებს. უცნობი ადამიანი სწრაფად გიახლოვდებათ და რაღაცას თავხედურად გთხოვთ. არა იმიტომ, რომ ეს უწესო საქციელია, არამედ იმიტომ, რომ არავინ უპასუხებს. როგორც მინიმუმ, დადებითად. ამ შემთხვევაში, ეშმაკურად იქცევა. უსახლკაროდ თავს გაჩვენებთ. ეს სტრატეგია წინაზე უკეთ მუშაობს. დიდ ქალაქებში დინამიურად ცხოვრებას მიჩვეულნი არიან. არც ესმით, რას ეჩურჩულება მორიგი ღარიბი კაცი, რომელსაც მისკენ ხელი გაშვერილი აქვს. უბრალოდ აძლევს რამდენიმე თეთრს ან ქაღალდის ფულს და ავტომატურად პასუხობს. მეტი საჭირო არაა. ალბათ, გსმენიათ ისტორია, როგორ იცვლიდა მათხოვარი სამოსს და ძვირადღირებულ მანქანაში ჯდებოდა. ესეც თქვენ. უკვე იცით მიზეზი, რატომ არსებობს ასეთი ისტორიები. ჩვეულებრივი თაღლითი რომ ყოფილიყო, ნიღაბს ხალხმრავალ ადგილში არ მოიხსნიდა. მას, ვისაც ფულზე მეტი სჭირდება, დიდად არ ნერვიულობს. ადამიანს ენერგია ქალაქის ნებისმიერ წერტილში შეგიძლიათ წაართვათ.
„ჩემზე ილოცებ? ჩემთვის ილოცეთ, გთხოვთ“ – გავრცელებული თხოვნა და კითხვაა. პოპულარულია დიდ დღესასწაულებზე, როცა ეკლესიის მიმდებარედ ბევრი გაუგებარი ადამიანი ტრიალებს. ეს ვიღაც ღარიბი ან, პირიქით, კარგად ჩაცმული მოქალაქე შეიძლება იყოს. ამა თუ იმ მიზეზით სჭირდებათ ვინმე, ვინც მათთვის ილოცებს. რატომ არ შეუძლია ეკლესიაში თავად წავიდეს? კარგი, მოისმინე გრძელი, ცრემლიანი ისტორია, რომლის დაჯერება ადვილია. ასე ეკლესიაში წასვლისას რაღაც დატვირთვა შეიძლება მიიღოთ და მრავალი სხვა. მთავარია, ვიღაცაზე ილოცოთ. როგორც უკვე მიხვდით, ამის გაკეთება არ შეიძლება. არ კითხოთ და მის თავის მართლებას არ მოუსმინოთ. უბრალოდ იპოვეთ ძალა და მოკლედ უპასუხეთ არა და თქვენს საქმეზე წადით. ამ შემთხვევაში, ახლობლის დახმარება არ იგულისხმება. ცუდს არაფერს აკეთებთ.
ეს რჩევები დაგეხმარებათ, რომ მაწანწალების ხაფანგში არ გაებათ, რომელთაც ფულზე უფრო ძვირფასი რამ სჭირდებათ. უნდა გესმოდეთ, რომ ყველა კეთილი არაა და სიკეთეს არ გისურვებთ. ზოგს პარაზიტივით თქვენგან რაღაც დადებითის მიღება და, ამავდროულად, უსიამოვნებების სადმე გაგზავნა სურს. ფხიზლად იყავით, ამით არ წააგებთ.
