თანამედროვე ფილმების დახვეწილი სცენარები ადამიანების დრამატულ ცხოვრებისეულ ისტორიებს ვერ შეედრება. ეს გასაგებია: ადამიანების ბედი ისეა ჩახლართული, რომ არცერთ მწერალს არ დასიზმრებია. სამწუხაროა, რომ მთავარი გმირები ასეთი მოვლენებით აღფრთოვანებულნი არ არიან. ჩვენთვის უბრალო ადამიანის ცხოვრება უფრო ახლოსაა, რადგან მისი პრობლემები გასაგები და ხელმისაწვდომია. ამით არანაკლებ საინტერესოა. კომედია ტრაგედიად გადაიქცევა და პირიქით. დროთა განმავლობაში, მთავარ პრობლემას რიგი უსიამოვნებები ემატება. როგორღაც ამ უგვანობიდან თავის დაძვრენა გვიწევს. Paparazzi ერთ ასეთ ცხოვრებისეულ ამბავს გიზიარებთ.
„11 წლის წინ დავქვრივდი და ერთადერთი ვაჟი, ზვიადი, ჩემი ცხოვრების აზრი გახდა. მისგან კარგი ადამიანის და ნამდვილი მამაკაცის აღზრდას მთელი ძალებით ვცდილობდი თანამედროვე და გამგებიანი დედის როლმა წარმატება მოიტანა. ბიჭი უპრობლემოდ გაიზარდა, ისწავლა და თავისი სფეროს სპეციალისტი გახდა. ახალგაზრდობაში გარკვეული პრობლემები გვქონდა. თუ მეგობრებთან თავდაჯერებულობას გრძნობდა, ქალებთან მცირე პრობლემები ჰქონდა. დიდხანს ვერ იპოვა მისი შესაფერისი, ხოლო როცა იპოვა, მიატოვეს და ამას დიდხანს განიცდიდა. მეორე მხრივ, სწავლაში ძალისხმევა გაზარდა. თუმცა მის ასაკში სასიყვარულო საქმეების ზედმეტად შეფასება ძნელია. საბოლოოდ, ერთ–ერთ წვეულებაზე ვივიენი გაიცნო. მისი თქმით, გოგოს მოეწონა. შეხვედრები დაიწყეს. ეს ყველაფერი რაღაც დიდში გადაიზარდა და ქორწილი მოჰყვა.
ვერ ვიტყვი, რომ პრობლემები არ ჰქონდათ, მაგრამ რაღაც სერიოზულ ჩხუბზე ჩემთვის არ უთქვამთ. შვილთან ახლოს ვარ და ნებისმიერ თემაზე საუბარი შეგვიძლია. ადრე გავაჩინე, ამიტომ სასიამოვნოა იმის ცოდნა, რომ პრობლემებზე ჩემი შეხედულებები მისი თაობისთვის მოძველებული არაა. მოგვიანებით, რატომღაც მოულოდნელად, ზვიადი მამა გახდა. უზომოდ ბედნიერი ვიყავი. ჩემი ოცნება ახდა: ვაჟმა ცხოვრება მოიწყო, ცოლ–შვილი ჰყავს. კიდევ რა შეიძლება ვისურვო? გულწრფელად, მამაკაცების ფარული მზერის დაჭერა სასიამოვნოა, თან მაშინ, როცა ბებია ხარ. მერე რა? ასე უკეთესია.
ამ დღეებში მაღაზიებში გასვლა გადავწყვიტე. შაბათი საშოპინგოდ და შვილიშვილისთვის სათამაშოს შესარჩევად კარგი დრო იყო. არ სჭირდებოდა, მაგრამ რატომაც არა? ტელეფონი თან არ წამიღია, წვრილმანებზე გადართვა არ მინდოდა. სახლში მისულმა მძახლისგან 10 გამოტოვებული ზარი დავინახე. ასაკოვანია და შეტყობინების დაწერა არ იცის. ვიფიქრე, რომ ბევრჯერ შეცდომით დამირეკა, მაგრამ მაინც გადავრეკე. ხმამაღლა მიპასუხა. არა, უბრალოდ ყვიროდა. განაცხადა, რომ ჩემი შვილი უსინდისო ტირანი და ნაძირალაა. ცოლ–შვილი გააგდო, დალია და აყალმაყალი მოაწყო. ენით აღუწერელი სიტყვებით შეამკო. მოკლედ, მე ნამდვილი ურჩხულის დედა ვარ.
შვილი ჩემს ზარებს არ პასუხობდა, ამიტომ უკვე 5 წუთში ტაქსით მის სახლთან ვიყავი. ყველაფერი უნდა გამერკვია. ვიმეორებ, ასეთი ქცევა ზვიადს არ ახასიათებდა. გასულ კვირას ვნახე და ყველაფერი კარგად იყო. კარი გავაღე და კოშმარი დავინახე. ნივთები მიმოყრილი, სადღაც რაღაც გატეხილი. შვილი დივანზე წევს, არაადეკვატური, თვალები ველურივით. დამინახა და გაწითლდა. არ ვიცოდი, რა მექნა. ასეთ სიტუაციაში ყვირილს აზრი არ აქვს. აშკარაა, რომ დიალოგი უშედეგოა. პოლიცია გამოვიძახო თუ სასწრაფო? მოკლედ, საშინელება.
ზვიადი 15 წუთში შედარებით მოკეთდა და რაღაც გონივრულის თქმას ცდილობდა. კომოდზე ფურცელს მიწვდა და ჩემსკენ ისროლა. რა შეიძლება ყოფილიყო? მამობის ტესტი. დოკუმენტი, რომელსაც საერთოდ არ ველოდი. გამოდის, ახალგაზრდა ბებიობა არ მიწერია. თუ სერიოზულად, სამწუხარო სიტუაცია იყო. 1 საათის, შხაპის მიღების და რამდენიმე ფინჯანი ყავის დალევის შემდეგ მიამბო, რა მოხდა. ტესტი გააკეთა, რადგან დიდი ხანია ეჭვობდა, მაგრამ დაჯერება არ სურდა. სკანდალის შემდეგ რძალი ბავშვთან ერთად წავიდა. როგორც მივხვდი, მან თავიდანვე იცოდა. წასვლამდე ყველა ცოდვაში ჩემი შვილის დადანაშაულება მოასწრო და კარი მოიჯახუნა. ზვიადმა ვერ მოითმინა, მეზობელ მაღაზიაში დასალევად წავიდა, შემდეგ უკვე იცით, რაც მოხდა.
რძალი ჩემს ზარებს არ პასუხობდა. ისევ მძახალთან დარეკვა მომიწია. ჩემს სამართლიან პრეტენზიებზე თავისებურად მიპასუხა. მითხრა, რომ მის ქალიშვილს და შვილიშვილს მასთან დარჩენა მოუწევს. ისევ ჩემი შვილი გალანძღა. შემდეგ უფრო საშინლად მოიქცა. დამემუქრა. თითქოს, ეს „ქაღალდი“, ანუ ტესტი, არაფერს ნიშნავს. ჩემმა ვაჟმა ცოლს დაუყვირა და სცემა კიდეც. რძლის თქმით, დიდი ვერაფერი ქმარი იყო. რაც უფრო მნიშვნელოვანია, ხელი მოწერილი აქვთ. განქორწინების შემდეგ ჩემს შვილს ყველაფერს წაართმევს. ქონებას გაიყოფენ და თითოეული თეთრისთვის იბრძოლებენ.
ჩვენ კი ვიცით, ვის მხარეს იქნება სასამართლო. ჩემს შვილში 100%–ით დარწმუნებული ვარ. არ მოიქცეოდა ისე, როგორც ამბობენ. ადრე მსგავსი პრობლემები არ ყოფილა, მაგრამ ადვოკატი არ ვარ. არ მესმის, რამდენად რეალურია ყველაფერი, რაც მითხრეს. რა თქმა უნდა, განქორწინება აუცილებელია. ნემსებზე ვზივარ და გარკვევას ვცდილობ. ვინ იცის, როგორ დამთავრდება. ყველაფერი კარგად იყო, მაგრამ ერთ წამში, როგორც ელვა მოწმენდილ ცაზე, ყველაფერი გაქრა.
