გუგული დიდხანს ნერვიულობდა, რომ ვაჟი არ ქორწინდებოდა. მისი 40 წლის იუბილე ახლოვდებოდა, მაგრამ მარტო ცხოვრობდა და ოჯახის შექმნაზე არ ფიქრობდა. თუმცა მის ცხოვრებაში ქალი მაინც გამოჩნდა. ჭკვიან და გამოცდილ ქალს შვილის რჩეული არ მოეწონა. რძალ–დედამთილს დაძაბული ურთიერთობა ჰქონდა, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს რძალმა დედამთილს სერიოზულ თემაზე სასაუბროდ არ დაურეკა. რატომ შეცვალა ამ საუბარმა გუგულის ცხოვრება ერთხელ და სამუდამოდ, სტატიაში წაიკითხეთ.
„შვილი მარტომ გავზარდე. მიჭირდა, მაგრამ არ ვწუწუნებ. ეს უკეთესია, ვიდრე ტირანთან ცხოვრება. ჩემი მიზანი ამქვეყნად ყველაზე ბედნიერი ბავშვის გაზრდა იყო! ვმუშაობდი ზეგანაკვეთურად, თავიდან მეგობრებს ვთხოვდი, რომ ბავშვთან დარჩენილიყვნენ. ეს მაშინ, როცა დედასთან ერთად ვცხოვრობდი. მან შვილიშვილის გაზრდაში მონაწილეობის მიღებაზე კატეგორიული უარი მითხრა. მადანაშაულებდა, რომ ქორწინების შენარჩუნება არ ვცადე. თითქოს, შვილის გამო უნდა მომეთმინა.
მე და დედა ყოველთვის ვჩხუბობდით, ამიტომ ჩემი კიდევ ერთი მიზანი ბინის შეძენა ან ნაქირავებში გადასვლა იყო. როცა შვილს 5 წელი შეუსრულდა, გადასვლა მოვახერხეთ. უბედნიერესი ვიყავი. შვილი სამყაროს ეცნობოდა და ვეხმარებოდი. ვფიქრობდი, რომ ჩვენზე ბედნიერი არავინაა. ბეჯითად სწავლობდა და ადრეული ასაკიდანვე იცოდა, რომ კარგი განათლება სჭირდებოდა. სკოლა ოქროს მედალზე დაამთავრა და დედაქალაქში უნივერსიტეტში ჩააბარა. მწარედ ვტიროდი, როცა დამშვიდობება მოგვიწია. ადგილს ვერ ვპოულობდი. ვფიქრობდი, როგორ იცხოვრებდა უჩემოდ. ახალ ცხოვრებას სწრაფად შეეგუა. მიჭირდა შეგუება, რომ დარჩენილი ცხოვრების მარტო გატარება მომიწევდა.
ვანომ პროგრამისტობა შეისწავლა და კარგი სამსახური იპოვა. ფულს მიგზავნიდა კიდეც, მაგრამ არ მითხოვია. დრო გავიდა, შვილი დაოჯახებას არ ჩქარობდა. განვიცდიდი, იქნებ სხვანაირია? რა თქმა უნდა, ამ თემაზე არ ვსაუბრობდით. მის პირად ცხოვრებაში ჩარევა არ მინდოდა. ყოველწლიურად უფრო და უფრო განვიცდიდი. ვანომ მითხრა, რომ აგარაკზე სახლის აშენებას გეგმავდა. მაშინ 35 წლის იყო. ისევ მაფინანსებდა, მაგრამ იშვიათად ვნახულობდი. ძირითადად, დღესასწაულებზე. ერთ–ერთ ასეთ დღეს მითხრა, რომ შეყვარებული ჰყავს და მისი სახლი მზადაა.
როგორც პირველს, ასევე მეორეს მოუთმენლად ველოდი. შვილმა თავისი რჩეული გამაცნო. ვახშმის მომზადება მსურდა, მაგრამ შვილმა რესტორანში დაგვპატიჟა. მას ნატო ჰქვია, მაშინვე არ მომეწონა. მასში რაღაც უკუმბიძგები იყო. პროვინციელია. მინდოდა, ჩემი შვილი მის ტოლს შეხვედროდა, მაგრამ გემოვნებაზე არ დაობენ, განსაკუთრებით შვილებთან. მალე შემატყობინა, რომ ქორწინდება. მესმოდა, ეს ერთხელ და სამუდამოდ დაგვაშორებდა. მის გარეშე ცხოვრებას ვერ მივეჩვევი. უბრალოდ ეს ფაქტი მივიღე. დაქორწინებიდან 6 თვეში მოხდა ის, რასაც არ ველოდი.
რძალმა დამირეკა და მითხრა, რომ სერიოზული საქმე ჰქონდა. შემეშინდა კიდეც. რძალმა მათთან სახლში გადასვლა შემომთავაზა. ადგილი ბევრია და ჩემი წაყვანა სურთ. ასეთმა სიურპრიზმა გამაოგნა. აღმოჩნდა, რომ ნატოს დედა ადრე გარდაეცვალა. სურდა, ვანოს დედა უფრო ხშირად ენახა, ვიდრე წელიწადში რამდენჯერმე. თავადაც დედამთილთან ცხოვრების წინააღმდეგი არ იყო. იქ საკუთარი ოთახი, სააბაზანო და სამზარეულოც მექნება. საოცარია. მაშინვე დავთანხმდი. ბინას გავაქირავებ. ფული ზედმეტი არაა“.
როგორც ხედავთ, რძალ–დედამთილს ყოველთვის ცუდი ურთიერთობა არ აქვს. ზოგჯერ, ასეთი გულისამაჩუყებელი ისტორიებიც ხდება. ისღა დაგვრჩენია, რომ გუგულის ბედნიერება გავიზიაროთ. ტყუილად ნერვიულობდა. როგორც ჩანს, მისმა ვაჟმა ღირსეული ქალი აირჩია!
