დიდი ხანია ფულის ჩუქება პოპულარულია. დიდი სერვიზის ან უსარგებლო სტატუეტის ყიდვა მოდური არაა. უმჯობესია აჩუქოთ კონვერტი ფულით, რომ ადამიანმა ისე დახარჯოს, როგორც სურს. ამ ქალმაც ასე გადაწყვიტა. მთელი თვე ფულს აგროვებდა, რომ რძალი გაეხარებინა, მაგრამ ისე არ გამოვიდა, როგორც დაგეგმა. Paparazzi გიამბობთ მის ისტორიას. ქალს არ ესმის, რა დააშავა. მას ხომ კეთილშობილური განზრახვა ჰქონდა.
„ახლახანს ჩემს რძალს დაბადების დღე ჰქონდა. მრგვალი თარიღია, ამიტომ რესტორანში აღნიშვნა გადაწყვიტეს. მხოლოდ ახლობლების წრეში, მაგრამ კარგ დაწესებულებაში. შვილმა წინასწარ შემატყობინა, ამიტომ მთელი თვე რძლისთვის ფულს ვაგროვებდი. ფულს კონვერტში თანდათან ვამატებდი. ხარჯების ძლიერ შემცირება მომიწია, მაგრამ რას ვიზამთ. მე და ჩემი მეუღლე პენსიაზე ვართ. ფინანსურად არ გვილხენს. კარგი ანაზღაურება გვაქვს, მაგრამ ბოლო დროს ხარჯები გაიზარდა. საქმე იმაშია, რომ მეუღლე ავად გახდა. მთელი ცხოვრება მავნე ქარხანაში მუშაობდა და აი, შედეგი. ფულის დიდი ნაწილი მის რეაბილიტაციაზე იხარჯება. მხოლოდ 65 წლისაა, კიდევ სურს ცხოვრება.
ვაჟი ვერ გვეხმარება. რამდენიმე წლის წინ ოჯახი შექმნა და ოჯახში ინვესტიციას აქტიურად დებს. მისი რჩეული შეძლებული ოჯახიდან არის, ამიტომ ცდილობს მათი შესაფერისი იყოს. რამდენიმე წელში საკუთარი მაღაზიის გახსნა მოახერხა და იპოთეკის პირველი ნაწილი შეიტანა. ყველაფერი დამოუკიდებლად, ცოლის მშობლებისთვის არაფერი უთხოვია. თავად არაფერს ვთხოვდით, რადგან ახლა ჩვენი დამატება არ სჭირდება. იშვიათად გვნახულობს, საერთოდ არ გვირეკავს. ვამაყობ, რომ ასეთი კარგია, მაგრამ მენატრება, ჩვენი დრო საერთოდ არ აქვს. მესიამოვნა, რომ რძლის დაბადების დღეზე დაგვპატიჟეს. უსაჩუქროდ მისვლა სირცხვილია, ამიტომ ფულის გადადება დავიწყე.
დანიშნული დღისთვის კონვერტში კარგი თანხა შეგროვდა. მინიმუმ, ასე მეგონა. ბანკშიც წავედი, რომ ლამაზ მსხვილ კუპიურაზე გადამეცვალა. წვეულებაზე ბედნიერი და კმაყოფილი მივდიოდი. წვეულებაზე რძალთან სათითაოდ მიდიოდნენ და საჩუქარს ჩუქნიდნენ. მეც მივედი, კარგი სიტყვები ვუთხარი. მადლობა გადავუხადე, რომ ჩემი შვილი გააბედნიერა. შემდეგ კონვერტი მივეცი და ჩემს ადგილს დავუბრუნდი.
ყველამ დაჯდომა ვერ მოასწრო, რომ ჩემი შვილი მომიახლოვდა. სამზარეულოში გასვლა მთხოვა. ვუყურებ, ჩემი კონვერტი ხელში უჭირავს. უკმაყოფილოდ გამოიყურება. როცა კარი დაიხურა, კონვერტი გამომიწოდა და მითხრა: „დედა, რატომ მარცხვენ? სჯობდა ცარიელი ხელებით მოსულიყავი, ვიდრე ამ თეთრებით. კარგი მანიკიურისთვისაც საკმარისი არაა. სიდედრ–სიმამრმა ათასი დოლარი აჩუქეს. ეს რაა?“ დავიბენი, არ ვიცოდი, რა მეთქვა. კონვერტი ავიღე და სახლში წავედი. როგორც ჩანს, ამ წვეულებაზე დიდად არც მელოდნენ. 1 კვირა გავიდა, მაგრამ შვილს ერთხელაც არ დაურეკავს. ამ ყველაფერზე დიდხანს ვფიქრობდი. იქნებ, უფრო მეტი უნდა მეჩუქებინა? სჯობდა მესესხა და თანდათან გადამეხადა? შვილსაც ხომ შეეძლო ჩემი გაგება. იცის, როგორ გვიჭირს. არ ვიცი, რა ვიფიქრო“.
ვფიქრობთ, რომ შვილი დედას უსინდისოდ, თავხედურად მოექცა. შეეძლო გაეგო, რამდენი ხანი მოუწია ამ თანხის შეგროვება. გასაგებია, რომ ცოლის და მისი ოჯახის დონემდე ასვლას ცდილობს, მაგრამ ეს მშობლების დამცირების მიზეზი არაა. მათ ხომ სიცოცხლე აჩუქეს და გაზარდეს ისეთი, როგორიც არის. ამ ასაკში უკვე მშობლებს უნდა დაეხმაროს და არა აწყენინოს. ცარიელი ხელებით ხომ არ მისულა.
