„როცა მეკითხებიან, რა არის სინდისი, ვპასუხობ, ის, რაც გვმართავს. შინაგანი ხმა, რომელიც გვითითებს, როგორ მოვიქცეთ“ – ასე თვლის ლიანა. უნდა ითქვას, რომ ასეთი აზრები აქვს ბევრ ქალს, რომელიც მოულოდნელად მორალური დილემის წინაშე დადგა. როგორც ბავშვობაში გვასწავლიდნენ, სინდისის მიხედვით უნდა ვიმოქმედოთ. რა არის სინდისი? უნდა გადააბიჯოთ საკუთარ თავს, თუ სიტუაცია ამას მოითხოვს? თუ ისე უნდა მოვიქცეთ, როგორც გრძელვადიან პერსპექტივაში სჯობს? ამ საკითხზე ყველას საკუთარი აზრი აქვს. ცხოვრება ყოველთვის არჩევანის გაკეთებას მოგვთხოვს, როგორი აშკარაც არ უნდა იყოს მისი შედეგი.
„თავიდან დავიწყებ. მეგობარს ქმარი წავართვი. ყველაფერი სხვაგვარად იყო, მაგრამ არსი ესაა. ვინც რა არ უნდა თქვას, არაფერს ვნანობ. ასე იყო საჭირო, რადგან ის ქორწინებას და ჩემი საყვარელი ადამიანის ცხოვრებას უბრალოდ ანადგურებდა. ჩემი აზრით, მადლობაც უნდა მითხრან.
თორნიკემ და ქეთიმ ერთმანეთი ერთ–ერთ წვეულებაზე გაიცნეს და ურთიერთობა დაიწყეს. მახსოვს, ქეთი ახალი შეყვარებულით აღფრთოვანებული იყო. თორნიკე ბევრს ხუმრობდა, მიმზიდველი და მომხიბვლელი იყო. საკუთარ თავზე ზრუნავდა. 25 წლის ვიყავით და პირადი ცხოვრების დეტალებს ერთმანეთს ვუზიარებდით. ტიპიური დაქალები, რაიმე საიდუმლოს გარეშე. მოგვიანებით ერთად ცხოვრება დაიწყეს. ხშირად ვსტუმრობდი, თორნიკესაც ვესაუბრებოდი. კარგი დრო იყო. მეც მყავდა შეყვარებული, მაგრამ მის მიმართ ძლიერი გრძნობები არ მქონდა. ვთვლიდი, რომ სერიოზული ურთიერთობის დაწყება ადრე იყო. რა თქმა უნდა, მშობლები ჩიოდნენ, რომ შინაბერა დავრჩებოდი. მაგრამ ამიტომაც არიან მშობლები.
ერთხელ ქეთიმ დამირეკა და მისვლა მთხოვა. ახალი ამბის გაზიარება სურდა. ვიფიქრე, რომ ეს უბრალოდ კარგად ჭორაობის საბაბი იყო, ამიტომ ყველაფერი წავიღე, რაც კარგი საღამოსთვის საჭირო იყო. მეგობარმა აღნიშვნაზე უარი თქვა. თქვა, რომ ახლა ამის შესაძლებლობა მთელი 9 თვე არ ექნება. რა თქმა უნდა, დაორსულდა. მოგვიანებით ყველაფერმა ნგრევა დაიწყო. ვხედავდი, როგორ იცვლებოდა თორნიკე. მხიარული ბიჭიდან დაღლილ და მოწყენილ მამაკაცად გადაიქცა. ქეთი, რომელიც შრომისმოყვარე არასდროს ყოფილა, სახლიდან არ გადიოდა, წონაში იმატებდა და უფრო მეტ საჩუქარს და ყურადღების ნიშნებს ითხოვდა. მათთან სტუმრად მისვლა უსიამოვნო გახდა. თორნიკე სამსახურის შემდეგ ვახშამს ამზადებდა, ქეთი ტელევიზორს უყურებდა და მაღალკალორიულ ნაგავს ჭამდა. პირგამოვსებული საყვარელი სერიალის დეტალებს მიყვებოდა. არც თუ ისე სასიამოვნო სურათია.
ერთხელ თორნიკე ქალაქში შემხვდა და კაფეში ჩაის დასალევად წასვლა შევთავაზე, რომ მათ ცხოვრებაზე და მომავალ შვილზე გვესაუბრა. უხალისოდ დამთანხმდა და მალე ისევ გადაიქცა საყვარელ ბიჭად ცეცხლოვანი თვალებით. მართალია, ახლა ეს ბიჭი ულაზათოდ გამოიყურება. დაუთოებული ტანსაცმელი, თვალების ქვეშ ტომრები, მაგრამ მაინც ძველებური ხიბლი ჰქონდა. იმ დროს ისევ მარტო ვიყავი და თორნიკემ მიმიზიდა. მეც ხომ ცოცხალი ადამიანი ვარ. თუმცა ის ჩემი დაქალის მეუღლე იყო, ამიტომ თავი ხელში ავიყვანე.
შემდეგ ქეთიმ სკანდალი მოაწყო. ყვიროდა, იგინებოდა, ჭურჭელი გატეხა და პოლიცია გამოიძახა. მომავალ დედას რაღაც ისტერიკა დაემართა და გადაწყვიტა თავის საყვარელს შარი მოსდოს იმის გამო, რომ ბეჭედი ჯერ არ უჩუქებია. შედეგად, თორნიკემ ვერ მოითმინა, ყვირილი მთელ ეზოს ესმოდა. ქეთი მშობლებთან წავიდა.
რამდენიმე დღის შემდეგ თორნიკემ დამირეკა და მასთან ერთად გასეირნება მთხოვა. მითხრა, რომ ამ სიტუაციის გამო ადგილს ვერ პოულობს. დავთანხმდი. უბრალოდ ქალაქში ვსეირნობდით. ძველი დრო გავიხსენეთ, როგორი იყო ჩვენი ცხოვრება საერთო შეხვედრამდე. და ყველაფერი დატრიალდა. ის ღამე ერთად გავატარეთ. როცა ქეთის ამის შესახებ ვუთხარით, უცნაური რეაქცია ჰქონდა. გვითხრა, რომ არცერთის დანახვა არ სურს და უბრალოდ მისი ცხოვრებიდან ამოგვშალა. მისმა მშობლებმა ყველაფერი დაადასტურეს. კონტაქტზე აღარ გამოდიოდა. მოგვიანებით, საბავშვო ეტლით მოსეირნე დავინახე, მაგრამ მისვლის სურვილი არ გამჩენია.
ახლა მე და თორნიკე ერთად ვართ. ორსულობის მე-5 თვეში ვარ და ძალიან მიხარია. თორნიკე ჩემთან ცხოვრობს. ბედნიერი ვართ. წვრილმანი კამათი გვაქვს, მაგრამ რამდენიმე წუთში ნაყინით ყველაფერი გვარდება. როგორც ჩანს, სხვის მაგალითზე ვისწავლე, რა არის ოჯახური ცხოვრება. ბედნიერები ვართ.
მხოლოდ იმაზე ვწუხვარ, რომ თორნიკეს მშობლებმა არ მიმიღეს. დღემდე ქეთისთან ურთიერთობა აქვთ და მას რძლად მიიჩნევენ. თორნიკე მიყვება, რომ ისინი ქეთის ფინანსურად ეხმარებიან, ზოგჯერ მის შვილსაც უვლიან. არადა მალე მათ შვილიშვილს გავაჩენ. რა გავაკეთო? ნუთუ არ მიიღებენ? ერთი მხრივ, ეს დიდად არ მაწუხებს, რადგან ჩემთვის მხოლოდ თორნიკე და მისი შვილია მნიშვნელოვანი. მეორე მხრივ, მშვიდობა და გაგება მინდა. მე ხომ თორნიკე დეპრესიისგან ვიხსენი, მაგრამ გველი აღმოვჩნდი.
რომ მკითხოთ, რამეს თუ შევცვლიდი წარსულში, გიპასუხებთ, რომ არა. ყველაფერი სწორად გავაკეთე. ჩემი მეუღლე არასახარბიელო ხვედრისგან ვიხსენი და მის გვერდით დავრჩი. თუ ეს ბედია, ნუთუ არ შევხვდე, რაც არ უნდა მოხდეს?“
