ყველა ცოლმა თავისთვის იცის, რამდენი უნდა გამოიმუშაოს მისმა ქმარმა. უმეტესწილად, რიცხვები სულაც არ არის კოსმიური. იმდენი, რომ საკმარისი იყოს ყველაზე აუცილებელი რამეებისთვის, ბავშვებისთვის, დასვენებისთვის. როგორც პრაქტიკა გვიჩვენებს, რაც უფრო ახალგაზრდაა ქორწინება, მით უფრო დიდია ამბიციები, მაგრამ დროთა განმავლობაში ქალები უფრო და უფრო დამთმობები ხდებიან.
თუმცა, თუ მამაკაცს აუცილებელი რაღაცების ყიდვაც არ შეუძლია, ქალი ყოველთვის უკმაყოფილო იქნება. პრინციპში, ამაში განსაკუთრებული არაფერია. ყველაფერი ლოგიკურია, რადგან ჩვენ სოციალური არსებები ვართ და, რა თქმა უნდა, ვხედავთ, როგორ ცხოვრობენ ჩვენი მეზობლები, ნათესავები და მეგობრები. ყოველთვის გინდა, რომ ცოტათი მაინც უკეთესად იცხოვრო. ამის გამო ხშირად ხდება ყველანაირი გაუგებრობა, ჩხუბი და განქორწინებაც კი.
რამდენი უნდა გამოიმუშაოს ქმარმა
ჩემი ქმარი ზარმაცია. ნამდვილად ასე ვფიქრობ, თუმცა მე თვითონ სახლში ვზივარ ბავშვთან ერთად, ის კი სამსახურშია. მე მჯერა და ბევრი ქალი დამეთანხმება, რომ სახლის მოვლაც ასევე სამსახურია, უბრალოდ “უფროსი” არც ხელფასს გიხდის და არც დაწინაურება გელოდება. ჩემს საქმეს ძალიან კარგად ვუმკლავდები. ბავშვი ყოველთვის ჩაცმულია და გამოკვებილი.
ცოტას ჩვენი ოჯახის შესახებ მოგიყვებით. ჩემი ქმარი მამაჩემთან ერთად მუშაობს ქარხანაში. მას დაბალი ხელფასი არ აქვს, თუმცა მამა უფრო მეტს გამოიმუშავებს. ეს სიტუაცია მესმის და არაფერი მაქვს საწინააღმდეგო. ყველა მილიონერი ხომ არ არის. მაგრამ თუ საჭირო თანხას ძირითადი საქმიანობით ვერ გამოიმუშავებ, მაშინ რაიმე ალტერნატივა მოძებნე, ან რაიმეზე დაზოგე მაინც.
ჩემი ქმარი ამას მიჩვეული არ არის. ის ერთადერთი შვილია ოჯახში. შეიძლება ითქვას ბავშვობიდან განებივრებული. ყოველთვის კარგი განწყობა, ხუმრობები. ბავშვთან საუკეთესო მეგობარივით იქცევა, ცუდ სიტყვას არასდროს იტყვის. მეც ძალიან კარგად მექცევა, არც კი მახსოვს, რომ ოდესმე ხმა აემაღლებინოს. სიმართლე გითხრათ, ოდესღაც ჩემი გული სწორედ ამით დაიპყრო.
მაგრამ! ახლა სხვა საქმეა. ჩვენ გვყავს ოჯახი. საკუთარი მოთხოვნილებები გვაქვს. აუცილებელია იმის შეგრძნება, რომ იზრდები და ვითარდები. ხშირად ვუყურებ გადაცემებს, სადაც ამაზე სხვადასხვა სოციოლოგები საუბრობენ და მათ სრულიად ვეთანხმები. კაცი მარჩენალი უნდა იყოს, თუნდაც ცოტა უხეში. ცხოვრება ზღაპარი არ არის. ახლა ისე გამოდის, რომ დედა ყოველთვის გაბრაზებულია, მამა კი, პირიქით, მეგობარია და ყოველთვის მართალია.
მშობლები ხშირად გვსტუმრობენ. მათ მოაქვთ საჭმელი, ზოგჯერ ფულსაც გვაძლევენ ქირის გადასახდელად. საინტერესო ის არის, რომ დედა მთასავით მიცავს. ჩემს ქმარს ღიად არ აკრიტიკებს, მაგრამ მე მეუბნება, რომ ის სწორად არ იქცევა. მამაჩემი კი სიძეზე მხოლოდ კარგს ლაპარაკობს. ამბობს, რომ ძალიან ყოჩაღი და შრომისმოყვარე ადამიანია. სამსახურში ძალიან ცდილობს და მთელ გუნდს ეხმარება. წარმოგიდგენიათ? როგორც წესი, ეს ყოველთვის პირიქითაა.
ერთ დღეს დედაჩემი მოვიდა ჩვენთან. სახლში მარტო ვიყავი. ბავშვი ბაღში იყო, ქმარი კი სამსახურში. სხვათა შორის, აგარაკიდან ბოსტნეული ჩამოგვიტანა, რისთვისაც ჩემს ქმარს მადლობა არასდროს უთქვამს. ვსაუბრობდით, მე ჩემ ქმარზე ვწუწუნებდი, ის კი მამაჩემზე. შეიძლება ითქვას, წმინდა ქალური საუბარი გვქონდა, მაგრამ ეს საუბარი კარგად დამამახსოვრდა.
საღამოს ჩემი ქმარი ჩამოვიდა. მე ხასიათზე არ ვიყავი და ჩვენს შორის საუბარი არ შედგა. ვივახშმეთ, ის თავის საყვარელ სავარძელში ჩაჯდა, ლეპტოპი ჩართო და ყურსასმენებში რაღაცას უყურებდა. ის ყოველ საღამოს ასე ატარებს, დაღლილია. გადავწყვიტე შემეხსენებინა, რომ ფული მჭირდებოდა. დღესასწაული ახლოვდებოდა, ბაზარში უნდა წავსულიყავი პროდუქტების შესაძენად. მან მიპასუხა, რომ ხელფასი მეორე დღეს უნდა აეღო და საჭირო თანხას მომცემდა.
მე აღარ ჩავეძიე და აღარ ვკითხე, რატომ არ ჰქონდა ფული ახლა. შევეშვი და დასაძინებლად წავედი. თუმცა მინდოდა, რომ როგორც დედამ მირჩია, მესაუბრა იმაზე, რომ სხვა მამაკაცებს აქვთ ჰობი, რომელსაც ფულიც მოაქვს. თუმცა, თავიდან გამიფრინდა.
მეორე დღეს ქმარმა მითხრა, რომ გზაში მის მანქანას რაღაც დაემართა. მანქანის გარეშე მას არ შეუძლია. ასე რომ, გადაწყვიტა, სახელოსნოში წასულიყო მანქანის გასაკეთებლად. აღმოჩნდა, რომ დაზიანება საკმაოდ სერიოზულია და მისი შეკეთება ძვირი ჯდება. ამიტომ, ახლა მას არ აქვს საჭირო თანხა, აქვს მხოლოდ ნახევარი. თქვა, რომ დიდი წვეულების მოწყობის გარდა, უამრავი სხვა საზრუნავიც აქვს. ის დამპირდა, რომ მეორე დღეს ფულს მამაჩემისგან ისესხებდა.
და სწორედ მაშინ გავიფიქრე პირველად განქორწინებაზე. არა უშავს, იყოს ბავშვი უმამოდ, მე სხვას ვიპოვი, უფრო უკეთესს. ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ვარ. მაგრამ ამ ყველაფრის ატანა აღარ შემიძლია. მას განვითარების მცირედი სურვილიც კი არ აქვს. მას არ აქვს უნარი და, რაც მთავარია, სურვილი ფულის გამომუშავებისა, შოვნისა. ასეთი მამაკაცი ვის სჭირდება?
მართალია ეს მხოლოდ აზრებია, მაგრამ ჩემი ქმარი აღარ მიზიდავს. დიახ, ის კეთილია და ყოველთვის მეხმარება. მაგრამ, ასეთი დახმარება მე არ მჭირდება. დიახ, და არც მისი მუდმივი გულკეთილობა. კაცი – კაცი უნდა იყოს, მე ასე მგონია. ვნახავ, შეძლებს თუ არა საკუთარი თავის ხელში აყვანას. სამომავლოდ კი ზუსტად ვიცი, რომ რაღაცის გადაწყვეტა მომიწევს.
